စိတ္ရဲ႕ ထြက္ေပါက္မဲ့ျပည့္လွ်ံမွဳေတြက အိမ္မက္ေတြထဲမွာ ယိုစီးက်လာတတ္တယ္။ တခါတေလေတာ့ ဘာကိုလိုခ်င္မွန္း၊ ဘာကိုေတာင္းတမွန္း ကိုယ္ကိုတိုင္ျပန္မသိႏိုင္ေပမယ့္ အိမ္မက္ထဲမွာေတာ့ တခုျပီးတခု ျပန္ျမင္ရႏိုင္ရဲ႕။
ညေတြက ေအးစက္ ထံုထိုင္းေနေတာ့ အေဆာင္ကိုလြမ္းလုိက္၊ ဂစ္တာကို လြမ္းလိုက္။
အိမ္မက္ထဲမွာဆိုရင္ တယ္လီပို႔အ၀င္လမ္းၾကီးမကို ေလွ်ာက္လုိ႔..။
နားရြက္ရဲ႕အေနာက္ကေန ေလေတြ တိုက္ေနလုိက္တာမ်ား ထင္းရွဴးပင္ေတြေတာင္ လွဳပ္လုိ႔..။
တယ္လီပို႔အေနာက္က လွမ္းျမင္ေနရတဲ့ မႏၱေလးျမိဳ႕ၾကီးကလဲ အလင္းေရာင္ေတြ လိုတာထက္ပိုျပီးမ်ားေနလို႔ ၾကည့္လို႔မေကာင္း။ ေက်ာင္းဘက္သြားတဲ့ လမ္းအေကြ႕ေလးေရာက္တိုင္း အိမ္မက္လား တကယ္လား ခြဲျခားသိဖုိ႔ၾကိဳးစားရင္း လန္႔ႏိုးခဲ့ရတယ္။ စိတ္မွာ အာသာေျပတယ္ လုိ႔မရွိခဲ့။
တခါတေလေတာ့လဲ သံုးေထာင္ရြာက ထမင္းဆိုင္ေလးထဲမွာ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ဖဲရိုက္ေနတယ္တဲ့။ တခါတေလေတာ့ ဘီအီးဆုိင္ထဲမွာ အရက္ထိုင္ေသာက္ေနလုိက္ၾကတာ၊ ပုလင္းေတြက ျမင္မေကာင္းေအာင္ မ်ားျပားေလရဲ႕။ တခါတေလေတာ့ ေက်ာင္းခန္းေတြထဲမွာ တေယာက္ထဲ ေလွ်ာက္သြားေနတယ္တဲ့။ ေကာင္တာစထြိဳက္ ထဲကလုိ ျမင္ကြင္းမ်ိဳး။
ေက်ာင္းေဆာင္ေတြရဲ႕ အလယ္က ျမက္ခင္းျပင္ေတြကေတာ့ တြင္းနက္ၾကီးေတြ။ ဒီတြင္းနက္ၾကီးေတြကပဲ အိမ္မက္ထဲမွာ ေျခာက္ျခားစရာ..။
အေဆာင္ရဲ႕ ၀ရံတာမွာ ရပ္မိျပီဆိုရင္လဲ ျမဴေတြနဲ႔ ျပည့္လုိ႔၊ မာက်ဴရီမီးတိုင္ေတြရဲ႕ အေရာင္က ျမဴေတြကိုေဖါက္ျပီး အေဆာင္ေရွ႕က ကန္တင္းကို ၀ိုးတ၀ါး။ တခါကေတာ့ အိမ္မက္ထဲမွာ ဂစ္တာေလးက်ိဳးသြားတယ္။ ဒါေပမယ့္ အသံေတာ့ထြက္ေနတုန္းပဲ။ ဘာသီခ်င္းလဲ မမွတ္မိေတာ့။
မ်ားေသာအားျဖင့္ အိမ္မက္ထဲမွာ ဆုိရင္ အေဆာင္ရဲ႕ ေနာက္ေဖးေလွကားမွာပဲတီးေနတတ္တယ္။ ဂစ္တာတီးေနရင္း အေနာက္ဘက္က ေရတံခြန္ၾကီးက အေဆာင္ဘက္ကိုေျပးလာတယ္တဲ့။ ေနာက္ျပီး ပိုဆိုးတာက ေဆးလိပ္တိုေတြကို ၾကိဳးနဲ႔သီ ထားတာေတြ ဟိုနားမွာေတြ႕လုိက္၊ ဒီနားမွာေတြ႕လုိက္၊ ခုတင္ေတြေပၚမွာေတြ႕လုိက္။ အိမ္မက္ထဲမွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕Taylor Swift က ကုတ္အကၤ်ီအနက္ကေလးနဲ႔၊ သူမကိုေတြ႕လုိက္တဲ့အခ်ိန္တိုင္း တိမ္ေတြ ျပန္ဖံုးသြားတတ္တယ္။ ေက်ာင္းဖယ္ရီကားၾကီးကလဲ ရထားၾကီးတစီးလုိပဲ။
အနီးစခန္းက ၀က္သားတုတ္ထုိး တပြဲကို ငါးရာပဲေပးရတယ္တဲ့။ သီဟေက်ာ္မွာ ဘီယာေသာက္ရင္ ၾကက္ရိုးဟင္းခ်ိဳေတြအမ်ားၾကီး ရတယ္တဲ့။
Wednesday, September 14, 2011
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment