Wednesday, September 14, 2011

စိတ္မွာေမွာင္တာလား၊ ညမွာေမွာင္တာလား

ကြယ္ေပ်ာက္သားၿပီးသား
အရာမ်ား
တခါတရံ လိုခ်င္ေတာင့္တခ်င္လို႔ရရဲ႕။

ဒီဇာတ္လမ္းမွာ
ဒီေလွဟာ ႀကိဳးမျပတ္ပဲေမ်ာ
စိတ္ေတာင္စြယ္မွာ လ, ကြယ္ရင္
ကိုယ့္ကို ျပန္မျမင္တဲ့ မွန္လို
ဦးေႏွာက္ေတြကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း
ရွိေစခ်င္။ (ဖိုးသၾကၤန္)


မီးက်ိဳးေမာင္ပ်က္၊ ဓါတ္တိုင္ေတြ
လမ္းေပၚလဲက်တာမွ
ၾကည့္လို႔ေကာင္းဦးမယ္။

ငါ့စိတ္ငါ စီရီမထားႏိုင္တာက
ပုပ္သိုးဆိုး႐ြား

ၾကယ္ေတြနဲ႔ မီးခိုးေငြ႕ေတြ
အေၾကာင္းပဲ ေျပာေနၾကတယ္ဆိုရင္လည္း
ငါ့ကို အျပစ္မဆိုေလႏွင့္။

ငါ့မ်က္ႏွာေပၚမွာလဲ၊ ငါ့စိတ္
မထင္ဟပ္ေတာ့။

စိတ္ကိုမစီႏိုင္တဲ့ ေနာက္မွာ
စကားလံုးေတြ ငိုေႂကြးၾကေလာ့။ (ေမာင္ရွင္းသန္႔)

ျပန္လည္ဦးတည့္ရန္
ခက္ခဲေသာကာလ၊
တိုေတာင္းေသာ ဥေပကၡာ သန္းေခါင္။

ဒီအေရာင္၊ ဒီအေမွာင္ေၾကာင့္ပဲ
ဒီေကာင္လမ္းေပ်ာက္ခဲ့တယ္။

အေပးအယူဆန္လြန္းတဲ့
ေသာင္တင္ေရမက် လမ္းမမ်ားထက္
ေမ်ာခ်င္တိုင္းေမ်ာ . . .
ေမာပန္းလြန္းစြာ ။

သန္႕စင္ျမင့္ျမတ္ေသာ
စိတ္ဝိဥာဥ္ တံတိုင္းေပၚ
ကၽြန္ေတာ္ . . . . . . .။ (ေနမိုးေ၀)

11:55 pm
August 21, 2011.
ဖိုးသႀကၤန္၊ ေမာင္ရွင္းသန္႕၊ ေနမိုးေဝ၊
ftsol

1 comment:

Maung Myo said...

ငါ့မ်က္ႏွာေပၚမွာလဲ၊ ငါ့စိတ္
မထင္ဟပ္ေတာ့။

တယ္ဆိုတဲ့စာပါလား း)

ဒီကဗ်ာက ၃ ေခ်ာင္းေထာက္ကဗ်ာေပါ့ဗ် ဗရာဘို ခ်ီးယာစ္ ။