Thursday, December 31, 2009

ကၽြန္ေတာ္ ႏွင့္ နာရီ

ကၽြန္ေတာ္ နာရီမၾကည့္တတ္ေသးသည့္ အရြယ္၌ နာရီတစ္လံုး ရွိခဲ့ဖူးသည္။ အိမ္ကိုအလည္ လာသည့္ ကၽြန္ေတာ့္ အေဒၚက ၀ယ္ေပးသြားခဲ့ျခင္းျဖစ္၏။ ထိုနာရီကေလး ကို ဖြင့္လုိက္လွ်င္ ဆင္ဒရဲလား သီခ်င္းသံ ၾကားရသည္။ ညအိပ္လွ်င္ပင္ မခၽြတ္တမ္း ၀တ္ထားမိ ေလာက္ေအာင္ ကၽြန္ေတာ္ ႏွစ္သက္ခဲ့သည္။အခ်ိန္ေတြကို သိရေသာေၾကာင့္(သို႔) သိခ်င္ ေသာေၾကာင့္ ထိုနာရီေလးကို ၀တ္ခဲ့ျခင္းမဟုတ္။

ဒီလုိနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ နာရီၾကည့္တတ္ေသာ အရြယ္ေရာက္လာခဲ့ပါသည္။ အေဖ ၀ယ္ေပးေသာ ကၽြန္ေတာ့္ နာရီေလးမွာ နာရီ၊မိနစ္၊စကၠန္႔ အျပင္ Day ၊ Date (အတု)ပါ ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ မ်က္စိေနာက္ စရာ Day, Date ဒိုင္ကြက္ အတု ေလးသည္ အတုျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဘယ္ေတာ့မွ မေရြ႕လ်ား ပါ ။ အေဖက ကၽြန္ေတာ့္ အတြက္ လ်စ္လ်ဴရွဳ ျပီး ၾကည့္တတ္ ေအာင္ တမင္၀ယ္ေပးခဲ့ျခင္းေပ လား။ ကၽြန္ေတာ္ ေသခ်ာမသိေသာ္လည္း နာရီ၊မိနစ္၊စကၠန္႔ တံ (အစစ္) ကေလးမ်ားကိုသာ ေရြးခ်ယ္ ၾကည့္ခဲ့မိသည္။ သို႔ေပမယ့္ နာရီသည္ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ အေရးမပါလွ။

အေမ အိပ္ခိုင္းေသာ အခ်ိန္၌ အိပ္ သည္။ ဗိုက္ဆာေသာ အခ်ိန္၌ စားသည္။ အေမ ႏွိဳးေသာ အခ်ိန္၌ ထ မည္။ အေမ ေက်ာင္းပို႔ေသာ အခ်ိန္၌ ေက်ာင္းသြားမည္။ ေခါင္းေလာင္းထိုး၍ ေက်ာင္းဆင္း ခ်ိန္၌ အေဖက ေက်ာင္းေရွ႕မွာ လာၾကိဳေနမည္ျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ နာရီက ဘယ္အတိုင္းအတာ ထိအေရးပါေနလို႔လဲ! ။ ေအာ္.. အခ်ိန္ အကန္႔အသတ္ မရွိ ကစားခ်င္ ကစား ႏိုင္ေသးသည္။

အလယ္တန္းေက်ာင္းသား ျဖစ္လာခဲ့ေသာ ကၽြန္ေတာ္သည္ က်ဴရွင္ ႏွစ္ ခု ၊ သံုးခု တက္ လာရသည္။ မနက္ေစာေစာ ထ ၍ ညမိုးခ်ဳပ္ တဲ့အထိ အိမ္ ၊ ေက်ာင္း ၊ က်ဴရွင္ ကူးေန ရသည္။
“ ဟဲ့ .. နာရီလည္းၾကည့္ဦး ၊ ဘယ္အခ်ိန္ရွိျပီလည္း ထေတာ့ ။ က်ဴရွင္သြား ရေတာ့မယ္” ဆိုတဲ့ အေမရဲ႕ စကားသံနဲ႔အတူ အိပ္ယာေခါင္းရင္းမွာရွိတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ နာရီေလး ကို အိပ္ခ်င္မူးတူး ၾကည့္တတ္ခဲ့သည္။ အေမႏွိဳးေသာအခ်ိန္သည္ ေစာ လြန္းေနလွ်င္ အိပ္ယာထဲမွာ အိပ္ခ်င္ေယာင္၍ ဆက္အိပ္ေနအံုးမည္။ ေနာက္က်လွ်င္ေတာ့ အျမန္ဆံုး ျဖစ္ေအာင္ ေျပးရေတာ့မည္။ ငါးမိနစ္ ၊ ဆယ္မိနစ္ ဆိုေသာ အခ်ိန္သည္ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ အတိုင္းအတာတစ္ခုအထိ အေရးပါလာခဲ့သည္။

ကၽြန္ေတာ္ ဆယ္တန္း တက္ရေတာ့မယ္ဆိုေတာ့ အေဖက ကၽြန္ေတာ့္ကို နာရီတစ္လံုး ၀ယ္ေပးခဲ့သည္။ ကၽြန္ေတာ္ ၾကိဳက္ေသာ နာရီေလး ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေပ်ာ္သည္ ။ သို႔ေသာ္ အေဒၚ ၀ယ္ေပးခဲ့ေသာ ဆင္ဒရဲလား နာရီ ေလး ရတုန္းက ေပ်ာ္သလုိမဟုတ္။
“ေပ်ာ္ရႊင္မွဳ” ဆုိေသာ စိတ္ခံစားမွဳ သည္ စကားလံုးအေနနဲ႔ ေယဘုယ်ဆန္ လြန္းသည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ထင္မိခဲ့သည္။

ဆယ္တန္းမွာ မျဖစ္ခ်င္ဆံုးနဲ႔ စိတ္အညစ္ဆံုး အလုပ္မ်ားကို သာ လုပ္ရသည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ခံစားေနရသည္။ အခ်ိန္ နဲ႔ စားရသည္။အခ်ိန္ နဲ႔ စာသင္ရသည္။ အခ်ိန္ နဲ႔ ေရခ်ိဳး ၊ အခ်ိန္နဲ႔ အိမ္သာတက္ ။ မိဘ ေဆြမ်ိဳးေတြနဲ႔ လည္း အခ်ိန္နဲ႔ သာ ေတြ႕ရသည္။
ကၽြန္ေတာ့္လွဳပ္ရွားမွဳမ်ားသည္ “ကၽြန္ေတာ့္စိတ္”ႏွင့္ “အေဆာင္အခ်ိန္ဇယားဧ။္ ကိုယ္” ျဖစ္ေနခဲ့သည္။

တစ္ခါတခါ နာရီလက္တံေတြကို ေျပာင္းျပန္လွည့္ခ်င္စိတ္ မ်ားသာ ေန႔စဥ္ရက္ဆက္ ေပၚေနခဲ့သည္။

“သံုးနာရီအတြင္းမွာ မင္းတို႔ တစ္ႏွစ္လံုးသင္ထားသမွ်၊ သိသမွ် အကုန္ေျဖ ရမွာပဲ” ။ ႏွစ္စမွ ႏွစ္ဆံုး အထိ ဆရာ တဖြဖြ ေျပာေသာ စကားျဖစ္ ၍ ေက်ာင္းသားတိုင္း အလြတ္ရေနၾကသည္ ။ “ကန္႔သတ္ေပးခဲ့ေသာ အခ်ိန္မ်ားသည္ တစ္စံုတစ္ခု အတြက္ အေျဖမ်ား ရႏိုင္ပါမည္ေလာ” ဟု မၾကာခဏ ကၽြန္ေတာ္ စဥ္းစားျဖစ္ခဲ့သည္။
ဒီလိုနဲ႔ ဆယ္တန္း စာေမးပြဲက ျပီးသြားခဲ့သည္။ စာေမးပြဲ အတြက္ ရလဒ္အေျဖ သည္လည္း ျပီးသြားခဲ့ျပီဟု ကၽြန္ေတာ္ယူဆပါသည္။

ဆယ္တန္း ျပီး လုိ႔ ေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္ရက္ေရာက္ လွ်င္ ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀ ရဲ႕ အေပ်ာ္ဆံုးအခ်ိန္ျဖစ္မည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ထင္ထားခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ မွားခဲ့ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ မေပ်ာ္တတ္ခဲ့ပါ။ အခ်ိန္ျဖဳန္းျခင္း သက္သက္ ျဖစ္ေနသည္ဟု ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ခံစားရျပီး အရာရာတိုင္းကို စိတ္အလိုမက် ျဖစ္ေနခဲ့သည္။ နာရီေတြက ျမန္လြန္းသည္ဟု ထင္မိသည္။

မေန႔က ႏွင့္ ဒီေန႔သည္ လည္း အမႊာညီကို လား ဟု သံသယ ရွိလာသည္။ မေန႔က ဒီပံုစံ ႏွင့္ ျဖစ္ေနေသာ ကၽြန္ေတာ္သည္ ဒီေန႔လည္း ဒီပံုစံ သာ ျဖစ္ေနသည္။ အခ်ိန္မွလြဲ၍ က်န္ေသာ အရာမ်ား မေျပာင္းလဲ ဟု ထင္ခဲ့မိသည္။ ဘာမွန္းမသိေသာ တစ္စံုတစ္ရာကို သာ ေစာင့္ေနရသည္ ။ ဆယ္တန္းေအာင္စာရင္းလား ၊ ေသျခင္းတရားလား ။ ဒါမွမဟုတ္ တစ္စံု တစ္ရာ ဆိုေသာ အရာကိုလား ။

ျပီးခဲ့ျပီ ဟု ယူဆထားေသာ စာေမးပြဲရလဒ္အေျဖကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ေမာခံျပီး ေစာင့္ေနမိမွာ မဟုတ္။
ထိုကာလမ်ားအတြင္း ကၽြန္ေတာ္ သည္ နာရီကိုခၽြတ္ထားမိပါသည္။

ထို႔ေနာက္တြင္ေတာ့ မေခၚပဲေရာက္လာေသာ ေအာင္စာရင္းထြက္ခ်ိန္သည္ ေရာက္လာခဲ့သည္။ ပတ္၀န္းက်င္ကို Day, Date (အတု) ကဲ့သို႔ ကၽြန္ေတာ္က လ်စ္လ်ဴရွဳထားပါေသာ္လည္း ကၽြန္ေတာ့္အေပၚ အက်ိဳးသက္ေရာက္မွဳမ်ားလြန္း သည္ဟု ထင္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ ေအာင္စာရင္းရလဒ္သည္ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ အပါအ၀င္ ပတ္၀န္းက်င္က ထင္ထားသည္နဲ႔ လြဲခဲ့ပါသည္။ ရလဒ္သည္ ေဇာက္ထိုး ျဖစ္သည္။ ဆယ္တန္းေအာင္စာရင္းမွာေတာင္ ရလဒ္မေကာင္းဘူးဆိုတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို လူညံ့ဟု သတ္မွတ္ၾကေပမည္။

သူတို႔ဧ။္ သတ္မွတ္ခ်က္သည္ မေျပာင္းလဲေသာနာရီဒိုင္ကြက္ မ်ား ပင္ျဖစ္သည္။

ထို႔ေနာက္တြင္ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ၾကိဳက္ျဖစ္ေသာ နာရီတစ္လံုးကို ၀ယ္လုိက္သည္။ ထုိနာရီတြင္ စကၠန္႔တံ မပါ။ တစ္ မွ ဆယ့္ႏွစ္ အထိ ဂဏန္းမ်ားလည္းမပါ။ ေျပာင္ရွင္း ၍ ၾကည့္ေကာင္းေနေသာ ထုိနာရီကို ေနာက္ပိုင္းတြင္ မိနစ္တံ ၊ နာရီတံမ်ား ပါ ျဖဳတ္ပစ္ဖို႔ အစီအစဥ္ရွိပါသည္။

14 comments:

Kyaw Nyo Thway said...

အဲ႔လိုေကာင္းေကာင္းေလးေရးစမ္းပါ
ေပါေတာေတာေတြမလုပ္နဲ႔

Kyaw Nyo Thway said...

အေရးအသားကေတာ႔ ေကာင္းတယ္ ေခ်ာ႔ေမြ႔ပါတယ္။ အေၾကာင္းအရာပိုင္းကေတာ႔ အားနည္းေနေသးတယ္။

NangNyi said...

မိုက္တယ္..

ေနမိုးေဝ said...

ညီေလးေရ

အေတြးအေခၚေတြကို ဦးညြတ္ဂုဏ္ျပဳမိပါရဲ ႕ ။
ရွည္ရွည္ေဝးေဝးေျပာစရာမရွိပါ။

မ်က္ခံုးေလးနည္းနည္းခ်ိဳးခ်င္တာကေတာ့
အေပၚကေကာမန္႕ေတြပါ။
အေၾကာင္းအရာအားနည္းတယ္ဆိုတာဘာလဲ။
ေပါေတာေတာဆိုတာဘာလဲ။
အႏုပညာလြပ္လပ္ခြင့္ဆိုတာေရာဘာလဲ။
စကားလံုးနဲ႔ ထိပ္ပုတ္ေခါင္းပုတ္လုပ္ျခင္းဆိုတာကိုပဲသတိရမိတယ္

မ်ိဳးထက္ေအာင္ said...

အရမ္းမိုက္

အိဖူး said...

အခ်ိန္ကို ကိုယ္ကမပိုင္ဘူး.. ကိုယ့္ကိုအခ်ိန္က ပိုင္တယ္ဆုိတာမ်ဳိးပါလား

lovelessguiter said...

ညီေလးေရ.... လာဖတ္သြားတယ္.. နာရီကေတာ့ ပတ္ကို မပတ္တာ.. အဟ

Unknown said...

မေရးေတာ ့လည္း မေရးလို ့
ေရးေတာ ့လည္း တကယ္ပဲေနာ္.. ;)

ခင္မင္စြာနဲ ့

အစ္မေတာ္
ပန္းခင္း

Asia Myanmar Research Institute said...

နိဂုံးခ်ုပ္ပုံလိုေနေသးေပမဲနဲနဲေတာ႔ဟုတ္လာျပီ။ကိုယ္.ရဲ.နာရီနဲသူတို႕နာရီဘယ္လိုကြာသလဲဆိုတာကို contrast လုပ္ျပနိုင္ရင္နိဂုံးခ်ုပ္ပိုေကာင္းလိမ့္မယ္။

Anonymous said...

ေတြးတတ္ပါ့ကြာ .. အဲ့လိုဆက္စပ္ၿပီးမေတြးၾကည့္မိဖူးဘူး ... မိုက္တယ္ကြ

ကိုလူေထြး said...

date အတုနဲ႕ ဥပမာေပးထားပံုကို သေဘာက်တယ္...

မိနစ္တံေတြ နာရီတံေတြ ျဖဳတ္ပစ္တာကိုေတာ့ သေဘာမတူဘူး။ ဘာလို႕ နာရီကိုပါတခါတည္း မလႊင့္ပစ္လိုက္သလဲ...

းဝ)

ေထြးငယ္ said...

ႏွစ္သက္မိပါတယ္

ေမာင္ရွင္းသန္႕ said...

သို႔... ကိုလူေထြး”

နာရီလက္တံ နဲ႕ မိနစ္လက္တံေတြ မပါေတာ့တဲ့ နာရီအခြံကို မစြန္႔လႊတ္ရဲေသးတာပါ။ တခါတခါ ကၽြန္ေတာ္က ဘာမွမဟုတ္တဲ့ ပညတ္ခ်က္ေတြ ကိုပဲ တြယ္တာေနတတ္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ :)

Unknown said...

သားၾကီးေရမိုက္တယ္ဟ နာလည္းခနေနရင္ Monday ေရာက္လို့ရံုးသြားရမွာကိုေတြးရင္း မင္းလိုပဲအခ်ိန္ေတြကိုေနာက္ျပန္လွည့္ခ်င္လာျပီဟီး. အရမ္းေတာ့လွည့္လို့မျဖစ္ဘူးSaturday ေက်ာ္သြားရင္weekdayျပန္ေရာက္သြားမွာလည္းဆိုးရတယ္ ဟဟားးး