“ဆံခ်ည္မွ်င္ တမ္းတမွဳ”

နင္ ေျပးႏိုင္သေလာက္ေျပး
ငါလဲ ေဝးႏိုင္သေလာက္ေဝးမယ္။

ခႏၶာေရြ႕လ်ားေသာ္လည္း၊
ေနရာမေရြ႕လ်ားေသာ ေျပးျခင္းမ်ိဳးနဲ႔
အဆက္မပ်က္ ေျပးေနခဲ့ျပီ။

မနက္ဆို ပိေတာက္ရြက္ေၾကြေတြကို
တံျမတ္စည္းလွည္းေနတာ သူမအျဖစ္ျမင္ေနခဲ့။

တကယ္ေတာ့ ငါ့ရဲ႕ ပစၥဳပၸန္မွာ
ေသဆံုးသြားတဲ့ နင္က
အတိတ္ကို အာဏာသိမ္းခဲ့ျခင္းပဲ။

ငါးမွ်ားခ်ိတ္ကို အသံုးျပဳျပီး
ငါ့ကို ငါ မွ်ားေနမိေပါ့။
ခ်ိတ္တန္းလန္းနဲ႔ ငါက
“မိျပီကြ”လုိ႔ ေအာ္လုိက္ေသးရဲ႕။

အခုအခ်ိန္အထိ သူမက
ရမ္ တပတ္စာေလာက္ ေသြးလည္ပတ္ေစတယ္။