ၿခင္တစ္ေကာင္ ဧ။္ မွာတမ္း

တစ္ေန႔သ၌ ကၽြႏု္ပ္သည္ ေၿမနီကုန္း ရွိ ခပ္ခ်ာခ်ာ လက္ဖက္ရည္ ဆိုင္တြင္ ထိုင္မိေလဧ။္ ။ ၎ ဆိုင္တြင္ တၿခား စားစရာ မ်ားမ်ား မရွိ ။ နံၿပားနဲ႔ ခ်စ္တီးမုန္႔ တခ်ိဳ႕သာ ရွိဧ။္ ။

သို႔ႏွင့္ လက္ဖက္ရည္ တစ္ခြက္ နဲ႔ နံၿပား တစ္ခ်ပ္ မွာယူ စားသံုးရင္း၊ အလင္းေရာင္ မွိန္ပ် ေသာ ေခ်ာင္တစ္ခု တြင္ ဇိမ္ယူ ေန ခဲ့ ဧ။္ ။ တ ၀ီ၀ီ ၿဖင့္ ပ်ံသန္း ေနေသာ ၿခင္မ်ား ကလည္း ကၽြႏု္ပ္ နည္း တူ ဇိမ္ယူ လိုဟန္ ရွိ ဧ။္ ။ ယင္းၿခင္တို႔ မူကား ကၽြႏု္ပ္ ဧ။္ ေသြးကို ေသာက္သံုး၍

ဇိမ္ယူ ၾကေလကုန္ ဧ။္ ။

ထို သို႔ ေသြးစုတ္ေနေသာ ၿခင္ သတၱ၀ါမ်ားကို သည္းမခံ ႏိုင္ေတာ့ ၍ တစ္ေကာင္ေသာ ၿခင္ကို

အမွတ္တမဲ့ ရိုက္သတ္ မိေလ ဧ။္ ။ ၎ ၿခင္ သည္ ၿခင္သက္တမ္း ၄ ရက္မွ်ပင္ ရွိဟန္ တူ ဧ။္ ။ ပ်ိဳရြယ္ေသာ ၿခင္မတစ္ေကာင္ ၿဖစ္ေလဧ။္ ။

ၿခင္ သူငယ္ သည္ ခ်က္ခ်င္း မေသဆံုးဘဲ အသက္ ငင္ ေနေလဧ။္ ။ တိုးတိုးၿငင္းၿငင္း ေလး ေၿပာေနသံကို လည္း ကၽြႏု္ပ္ ၾကားလိုက္ရဧ။္ ။

“ ခင္ဗ်ားၾကီး….. က်ဳပ္ကို ဘာလို႔ ရိုက္သတ္ရတာ လဲ ။ လူ ၿဖစ္ၿပီး လူမဆန္စြာ ရိုက္သတ္တယ္ ”

ၿခင္သူငယ္မက အသက္ငင္ရင္း တစ္လံုးခ်င္း ေၿပာေနေလဧ။္ ။

“ ေဟ့ေကာင္ ၿခင္…… မင္းက ဘာၿဖစ္လို႔ ငါ့ကို စကိုက္လည္း ၊ မင္းတို႔အကိုက္ခံရ ရင္ ဘာၿဖစ္တယ္ဆိုတာ မသိဘူးလား ။ ငါတို႔ မွာ မင္းတို႔ တံေတြးေၾကာင့္ အဖုအပိန္႔ ၿဖစ္ တာက

သိပ္မေၿပာပ ေလာက္ဘူးကြ ။ ဒါေပမယ့္ အခက္မသင့္ရင္ ငွက္ဖ်ားတို႔ ၊ ေသြးလြန္တုတ္ေကြးတို႔ ၿဖစ္ရင္ ဘယ္လုိလုပ္မလဲ ၊ မင္း တာ၀န္ယူၿပီး ေဆးကု ေပးမွာလား၊”

ကၽြႏု္ပ္လည္း စိတ္ဆိုးၿပီး ၿပန္ေမးလိုက္ ေလဧ။္ ။

ထုိအခါ ၿခင္သူငယ္မက “ ဟားး ဟားးးးး ခင္ဗ်ားၾကီးေတာ္ေတာ္ ရယ္ ရတာပဲ ။ ခင္ဗ်ား ေရာဂါၿဖစ္မွာေတာ့ ေၾကာက္တတ္တယ္ ။ က်ဳပ္ေသမွာကို ေတာ့ လ်စ္လ်ဴရွဳ ထားတယ္ေပါ့ေလ။

ဟုတ္စ ”

“ ေအး…. ဟုတ္တယ္ကြာ… မင္းတို႔ရွိေနရင္ လည္း ဘာအက်ိဳးရွိမွာ မို႔လို႔ မင္းက အသက္ရွင္ခ်င္တာလဲကြ ၊ ဟင္ ! ။ မင္းတို႔ ေကာင္ေတြက ေလာကထဲ ကို ဒုကၡေပးဖို႔

သက္သက္ ပဲ ေရာက္လာခဲ့တာ… ။ ေလာကအက်ိဳး သယ္ပိုးဖို႔ ေရာက္လာတယ္ေအာင့္ေမ့လုိ႔လား ကြ ” ကၽြႏု္ပ္လည္း ကၽြတ္ စပ္စပ္ နဲ႔ ၿပန္ေမးလိုက္ ဧ။္ ။

“ လုပ္ၿပန္ၿပီ … ခင္ဗ်ားၾကီး က တကယ့္ အၿမင္က်ဥ္း တဲ့ လူပဲ ။ ခင္ဗ်ားေၿပာတဲ့ ေလာကအက်ိဳး ဆိုတာ ဘာကိုေၿပာတာလဲ ။ ခင္ဗ်ားတို႔ လူေတြအက်ိဳး ကို ေလာက

အက်ိဳး လုိ႔ အမည္တပ္ခ်င္တာလား ။ မွ်မွ် တတ စဥ္းစား ၾကည့္ပါ အံုးေလ… ။ ”

ၿခင္သူငယ္မ ဧ။္ စကားေၾကာင့္ ကၽြႏု္ပ္ အနည္း ငယ္မွ် ေတြေ၀ သြား ဧ။္ ။

ၿခင္သူငယ္မက ဆက္ေၿပာေလ ဧ။္ …

“ က်ဳပ္တို႔ ၿခင္ေတြမွာ ခင္ဗ်ားလို႔ အားအားယားယား လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာ ဇိမ္ခံ ေနတဲ့ အခ်ိန္မရွိဘူး။ သက္တမ္း ၇ ရက္ ေလာက္အတြင္းမွာ

ၿခင္မ်ိဳးဆက္မၿပဳန္းတီးေအာင္ သားေဖါက္ရ တယ္ ။ အဲဒီလို သားေဖါက္ဖို႔ အတြက္ လိုအပ္တဲ့ေသြးေတြကို ခင္ဗ်ားတို႔

လို သတၱ၀ါ ေတြဆီက ေနယူရတယ္ ။ ဒါေၾကာင့္ ေသြးစုတ္ရတာ ။ ခင္ဗ်ားတို႔ေတြ အက်ိဳးယုတ္ ပါေစေတာ့ ဆို တဲ့ ရည္ရြယ္ ခ်က္နဲ႔ စုတ္တာမဟုတ္ဘူး ။ လိုအပ္လို႔လုပ္တာ ။

ဒါက လည္း က်ဳပ္တို႔ ၿခင္မ်ိဳးဆက္အတြက္ လုပ္သင့္ လုပ္ထိုက္လို႔ လုပ္ရတာခ်ည္းပဲ ။

က်ဳပ္လုပ္တဲ့ ေသြးစုတ္ ၿခင္း အလုပ္ ဟာ ၿခင္ေတြအတြက္ အက်ိဳးၿဖစ္ထြန္းဖို႔ လုပ္တယ္

ဆိုတာ မွားလား ! ေနာက္ၿခင္ မ်ိဳးဆက္ ေတြအတြက္ က်ဳပ္တို႔ မွာ တာ၀န္ ရွိတယ္ ။

တကယ္လို႔ က်ဳပ္တို႔က ေသြးမစုတ္ပဲ မ်ိဳးမပြားပဲ ေနရင္ က်ဳပ္တို႔ တာ၀န္မေက် ရာ မေရာက္ဘူးလား ! ။ ကိုယ့္ လူ …. ၿခင္ေတြဘက္က လည္း လွည့္ေတြးေပးပါအံုး ” ။

“ ဒီလုိ ဆိုရင္ … မင္းကို ငါ က ရိုက္လိုက္တဲ့ ကိစၥ မွာ ၊ ငါမွားတယ္လို႔ မင္းက ဆိုခ်င္တာလား”

ဟု ကၽြႏု္ပ္က ေမးလိုက္ေလဧ။္ ။

“ မွန္တာေပါ့ ၊ ခင္ဗ်ား လံုး၀ မွားခဲ့တယ္ ။ ခင္ဗ်ားရဲ႕ စိတ္အေႏွာက္အယွက္ၿဖစ္မွဳ တစ္ခုအတြက္ နဲ႔ တပါးသူ ဘက္ ကိုမၾကည့္ ဘဲ စိတ္လိုက္မာန္ပါ လုပ္ခဲ့တာပဲ ။ဒါသိပ္မွားတာေပါ့ ။ ခင္ဗ်ားက ကိုယ့္အမွားကို ကိုယ္ ၀န္မခံပဲ "ေလာကအက်ိဳး

ဖ်က္ဆီးေနပါတယ္" ဆိုတဲ့ ပုဒ္မ ၾကီးတပ္ၿပီးေတာင္ စြတ္စြဲလိုက္ေသးတယ္။ ”

အသက္ရွဴ ၾကပ္ေန ေသာ ၿခင္သူငယ္က စကား တစ္ေထာက္ နားေနလိုက္ေသးဧ။္ ။

အနည္းငယ္ ေနသာ ေတာ့မွ ဆက္ေၿပာေလ ဧ။္ ။

“ ခင္ဗ်ား ရဲ႕ လုပ္ရပ္က ဘယ္ရွဳေထာင့္က

ၾကည့္ၾကည့္ မွား တယ္ ။ ဘာသာေရး ရွဳေထာင့္က ေၿပာရအံုးမလား ။ ခင္ဗ်ားဟာ ပါဏာတိပါတ ကံ က်ဴးလြန္ ထားတယ္ ၊ သတၱ၀ါ အေပၚမွာ ကိုယ္ခ်င္းစာ စိတ္ကင္းမဲ့စြာနဲ႔ ရိုက္ခဲ့တယ္ ။ လူမွဳေရးရွဳေထာင့္က ေၿပာရအံုးမလား ။ ခင္ဗ်ားဟာ အင္အား နည္းတဲ့ သူအေပၚမွာ အႏိုင္က်င့္တာပဲ ။ ဒီမယ္… ကိုယ့္ လူ …. ခင္ဗ်ား ဟာ ကိုယ့္အမွားကို

ဖံုးကြယ္ခ်င္တာနဲ႔ တဖက္ကို ႏိုင္လြန္မင္းထက္ မဟုတ္တမ္း တရားေတြ လာေၿပာေနတာပဲ၊

ဘာလဲ ! ကိုယ့္ အမွားကို ၀န္ခံဖို႔ ၀န္ေလးေနတာဟုတ္လား ။ ”

ဒီၿခင္သူငယ္မက အေထာက္အထား အခိုင္အလံုနဲ႔ မွာတမ္းတစ္ေစာင္ကို ဖတ္ေနသည့္အလား ။

ကၽြႏု္ပ္ ဘက္မွ တုန္႔ၿပန္မွဳ အားေပ်ာ့ သြားသည္မွာ အမွန္ပင္။

“ ငါ့ က်န္းမာေရးအတြက္ ငါ့ကိုယ္ ငါ ကာကြယ္ တယ္လို႔ ေၿပာလုိ႔မရဘူးလား ” အင္းအားမပါေသာ ေမးခြန္းတစ္ခု ၿခင္သူငယ္ ထံ တင္ သြင္းလိုက္ရဧ။္ ။

“ ကာကြယ္တယ္………. ဟုတ္စ! ။ ကာကြယ္ တယ္ဆိုတာ ခင္ဗ်ားက ဘယ္လုိ ခံယူထားတာလဲ ။ ကိုယ့္အတြက္ အႏၱရာယ္ မၿဖစ္ရံု ကာကြယ္ မွာ မဟုတ္ဘူးလား ။ တစ္ဖက္သား

နစ္နစ္ နာနာ ၿဖစ္မွ ကာကြယ္ တာ အထေၿမာက္မယ္လို႔ ခံယူထားတာလား။ ဒီမယ္ ……

ကိုယ့္လူ အခု က်ဳပ္က ေသရေတာ့မယ္သူ ၿဖစ္ေနၿပီ..။ က်န္ရစ္ခဲ့တဲ့ ခင္ဗ်ား စိတ္ထိ ခိုက္

ေအာင္ေၿပာေနတာမဟုတ္ဘူး ။ အတက္ႏိုင္ဆံုး အၿမင္ေတြ တည့္မတ္ေအာင္ေၿပာေနတာ ပါ ။

ပထမဆံုး ခင္ဗ်ား ေခါင္းစဥ္တပ္ ခဲ့တဲ့ "ေလာကအက်ိဳး သယ္ပိုးတယ္" လို႔ေၿပာရင္ မမွားေလာက္ပါဘူး ေနာ္……… ” တဲ့ ။ ခံယူခ်က္ အၿပည့္နဲ႔ စကားကို ဆိုေလဧ။္ ။

“ က်ဳပ္ေသသြား ၿပီးတဲ့ေနာက္ပိုင္း မွာ ခင္ဗ်ား ရဲ႕ တကိုယ္ေကာင္းဆန္ စြာလုပ္တဲ့ လုပ္ရပ္ ကို အၿမင္မွန္ ရခဲ့တယ္ ဆိုရင္ ၊ က်ဳပ္ေသ တာအက်ိဳးမယုတ္ပါဘူး ” ၿခင္သူငယ္မ မွာ ေတာ္ေတာ္ ပင္ပန္း ေနေလဧ။္ ။ စကားအရွည္ ၾကီးေၿပာႏိုင္ဖို႔ အေတာ္ အားယူ ေနရရွာ ဧ။္ ။

“ က်ဳပ္ ေနာက္ဆံုး ေၿပာခ်င္တာက………. ခင္ဗ်ား… ကိုယ့္ကို ကိုယ္ မလိမ္ မညာ ပဲ ၊ ေတြးေတာ စဥ္းစား တတ္တဲ့အက်င့္ ေမြးပါ ။ ကိုယ့္ အၿပစ္ လြတ္ေအာင္ ဆိုၿပီး ဥပေဒေတြ ပုဒ္မေတြ ေလွ်ာက္ မတပ္ ၿပပါနဲ႔ ။ စိုးရြားတဲ့ လုပ္ရပ္ ေတြက ခင္ဗ်ားကိုယ္ ခင္ဗ်ား ညာလို႔မရဘူးဆိုတာ

သိ ေအာင္လုပ္ပါ ။ ကိုယ့္ အမွား ကို ၀န္ခံဖို႔ သတိၱ မေၾကာင္ပါနဲ႔ ။ ကိုယ့္ကို ကိုယ္ လိပ္ၿပာသန္႔ေအာင္ ေနပါ …….. ”

ေၿပာလုိ႔ ၿပီးဟန္ မေပၚေသးဘူး ။ ဒါေပမယ့္ အသက္ရွဴ မရေတာ့ဘူးလားမသိ။ ပါးစပ္ လွဳပ္ရံုသာ ရွိေတာ့ဧ။္ ။

ၿခင္သူငယ္မ ၿငိမ္သက္သြားပါ ၿပီ ။ မွာတမ္းတစ္ ခုကို ကၽြႏု္ပ္အား ဖတ္ၿပ သြားေလဧ။္ ။

ကၽြႏု္ပ္ လည္း အေၿပာင္း အလဲ တစ္ခု ၿဖစ္သြား သည္ ။ မိမိ ကိုယ္ကို တည့္မတ္ သြားသလို ခံစားလိုက္ရသည္ ။ တစ္ခ်ိန္ထဲမွာပဲ ၀မ္းနည္းသလို အေငြ႔အသက္ ၿဖစ္လာသည္ ။ မွားေလၿပီ….. လို႔ သိ ေရာ့လား……. ။

ၿခင္သူငယ္မ ေရ…… ကၽြႏု္ပ္ ေက်နပ္စြာ ၀န္ခံပါ ဧ။္ “ ငါ မွားခဲ့ေလၿပီ……. ငါမွား တာ ေသခ်ာသြားၿပီ ……. ဘယ္လို ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ရိုက္သတ္ ခဲ့တယ္ဆိုတာ ငါ အသိဆံုး ။ ငါ့ စိတ္ ကသိကေအာင့္ ၿဖစ္တာ တစ္ခုတည္း ေၾကာင့္ ရိုက္သတ္ခဲ့မိတယ္ဆို တာ သိပါၿပီ ။ ငါ ၀န္ခံပါ ၿပီ ……. ” ။

ကၽြႏု္ပ္လည္း လက္ဖက္ရည္ ဆိုင္ ထဲက ထြက္ဖို႔ ၿပင္လုိက္ေလေတာ့ ဧ။္ ။ စားပြဲထိုး အား က်သင့္ေငြ ေပးၿပီးေနာက္ ဆိုင္မွ ထြက္ခြာခဲ့ပါသည္ ။

ၿခင္သူငယ္မဧ။္ ရုပ္ေလာင္း မူကား တိတ္ဆိတ္စြာ လဲေလ်ာင္း က်န္ရစ္ခဲ့ေတာ့ ေလ သတည္း ။ ။