“ရာသီေလလား... ေႏြ”

ေကာင္းကင္က က်လာမယ့္
မ်က္ရည္စက္ေတြကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ရင္း
ဒီေႏြကိုျဖတ္ခဲ့ရ
ဘဝဟာ မတူတဲ့ေႏြေတြစုေပါင္းကဗ်ာ
မရုိးမသား ေသြးေျခဥ ႏွလံုးသား
ရင္ခုန္သံ ျမန္လာရင္
ငါ့ကိုယ္ငါ ဒီကာလမွာ
သစ္ရြက္ေျခာက္ေတြၾကား ဝင္ပုန္းခဲ့ခ်င္တာ။        ။ (ဖိုးသၾကၤန္)

ဓမၼတာေႏြဟာ
အခုေတာ့လည္း
ကမာၻေျမအတြက္ ၿငိဳျငင္စရာအတိေပါ့....။
ထင္ရာစိုင္းတတ္သူ သားသမီးအခ်ိဳ႕ေၾကာင့္
ခ်ပ္ဝတ္စိမ္းရင္ဝတ္လႊာမဲ့
အရွက္သည္းသူ အပ်ိဳစင္မိခင္ ခမ်ာ
မ်က္ရည္စက္လက္အပူအပင္ေတြနဲ႔
ပူ..ပူ... ပင္..ပင္...
ေသာကေတြက ေႏြမွာ ေႏြလိုေဝလို႔။    ။ (နႏၵာစစ္ေအာင္)

ေႏြ...
နင္ဟာေႏြ ပီသဖုိ႔
မိုးအံု႕ၿပစရာမလုိပါဘူး ။
ေရခဲေခ်ာင္းသည္ေလးရဲ႕
ေခါင္းေလာင္းသံၾကား
ျပတ္သားစြာ ပူျပင္းၾကရံု။
စိမ့္ေအးေနတဲ့ အရိပ္ကေလးေအာက္က
ငါ့ကို
အပူမာယာေတြ ခြဲျပေနတုန္း....
ဒီတခါေႏြမွာ
ကုကၠိဳပင္ေအာက္က ေစာင့္ေနမယ္။    ။ (ေမာင္ရွင္းသန္႔)

မီးလိုလို
အမူပိုလည္း
ေႏြကို ေႏြလို ခ်စ္ၾကရံု
ေႏြဟာ...
ပါးခ်ိဳင့္ကေလးနက္ေအာင္ မၿပံဳးတတ္သူ
ေရတမာပင္ေတြၾကားက အရွက္သည္းသည္းေဖ်ာက္ျပတဲ့
ေနေျပာက္မဟုတ္ဘူး
ေဖြးျဖဴေျပာင္လက္ေနတဲ့
လြင္တီးေခါင္ျပင္....
တရာသီလံုးစာ ရင္ခြင္မွာ
အပူအပင္ေတြ
ဖြင့္လွစ္ျပရံု...... ။    ။ (ေနမိုးေဝ)

“ဆံခ်ည္မွ်င္ တမ္းတမွဳ”

နင္ ေျပးႏိုင္သေလာက္ေျပး
ငါလဲ ေဝးႏိုင္သေလာက္ေဝးမယ္။

ခႏၶာေရြ႕လ်ားေသာ္လည္း၊
ေနရာမေရြ႕လ်ားေသာ ေျပးျခင္းမ်ိဳးနဲ႔
အဆက္မပ်က္ ေျပးေနခဲ့ျပီ။

မနက္ဆို ပိေတာက္ရြက္ေၾကြေတြကို
တံျမတ္စည္းလွည္းေနတာ သူမအျဖစ္ျမင္ေနခဲ့။

တကယ္ေတာ့ ငါ့ရဲ႕ ပစၥဳပၸန္မွာ
ေသဆံုးသြားတဲ့ နင္က
အတိတ္ကို အာဏာသိမ္းခဲ့ျခင္းပဲ။

ငါးမွ်ားခ်ိတ္ကို အသံုးျပဳျပီး
ငါ့ကို ငါ မွ်ားေနမိေပါ့။
ခ်ိတ္တန္းလန္းနဲ႔ ငါက
“မိျပီကြ”လုိ႔ ေအာ္လုိက္ေသးရဲ႕။

အခုအခ်ိန္အထိ သူမက
ရမ္ တပတ္စာေလာက္ ေသြးလည္ပတ္ေစတယ္။

"အေရြ႕ သုည ရွိေသာ စာတေစာင္ ပ်ံသန္းျခင္း"

မိတင္… ဒါ နင့္ဆီကို ေရးလိုက္တဲ့စာမဟုတ္ေပမယ့္ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ အင္တာနက္မွာ ရွာေတြ႕ခဲ့ရင္ အပ်င္းေျပေတာ့ ဖတ္ေစခ်င္ပါတယ္။

မိတင္ေရ.. တကယ္ေတာ့ ငါ့အေၾကာင္းကို လဲနင္မသိသလို ၊ နင့္အေၾကာင္းကိုလဲ ငါမသိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ နင္က ငါ့ရဲ႕ အသိအမွတ္ျပဳျခင္းကို ခံရတဲ့ မိန္းကေလးတေယာက္ျဖစ္ေၾကာင္းကိုေတာ့ နင္သိထားသင့္တယ္။
ငါကေတာ့ ငါ့ဘ၀ကို ငါေပ်ာ္တယ္ ထင္သလို ဖန္တီးေနထိုင္တယ္။ ဖန္တီးရတဲ့အေၾကာင္းအရင္းကေတာ့ နဂိုဘ၀ ဟာ ေပ်ာ္ဖုိ႔မေကာင္းလုိ႔ေပါ့ကြယ္။ ငါ့ဘ၀ ကို သဘာ၀ရဲ႕ ျဖစ္စဥ္အတိုင္း ျဖတ္သန္းေနထုိင္လုိက္ဖုိ႔ ငါ့မွာ သတၱိမရွိေသးဘူး။ တကယ္ပါ.. ငါကိုယ္တုိင္ အၾကီးမားဆံုး ျပဳျပင္ဖန္တီးထားတဲ့ အရာက ငါ့ဘ၀ပါ။

ငါ ပိုက္ဆံရွိတဲ့အခါ ဘီယာေသာက္တယ္။ ပိုက္ဆံမရွိတဲ့အခါ အရက္ေသာက္တယ္။ ေဆးလိပ္ကို ပိုပိုျပီး စြဲလမ္းတတ္လာတယ္။ မူးယစ္ရီေ၀ျခင္းက ငါ့ကိုယ္ငါ ေနသားတက်ျဖစ္ေစတယ္။ ဒီအရာေတြ မရွိေတာ့ရင္ ငါ့ဘ၀ကို ဘယ္လုိျဖတ္သန္းရမလဲ လို႔ စဥ္းစားလုိက္တိုင္း အသက္ရွင္ရမွာ ေၾကာက္လာတယ္။
ဟုတ္တယ္ မိတင္… မူးယစ္ရီေ၀ျခင္းက ငါ့ရဲ႕ အထီးက်န္မွဳကို ေျပေလ်ာ့ႏွစ္သိမ့္ေစတယ္။ ဆင္ျခင္တံုတရားကို ခိုင္မာေစတယ္ လို႔ ငါယူဆတယ္။

ဒါေပမယ့္ အခ်ိန္ေတြၾကာလာတာနဲ႔ အမွ် ငါဟာ တေယာက္ထဲ ေနဖုိ႔ သတၱိေတြရွိလာတယ္။ တကယ္တမ္း နင့္ကို သတိရတဲ့အခ်ိန္ဆိုတာ ေန႔တေန႔ရဲ႕ ရွစ္ပံု ပံု တပံု ေတာင္ရွိပါ့မလား မသိဘူး။ ဒီလုိေျပာရင္ နင္စိတ္ဆိုးမလား။ မဆိုးေလနဲ႔ မိတင္… ငါက ေန႔ကို ရွစ္နာရီေလာက္အိပ္တယ္.. ၊ ႏွစ္ နာရီ သံုးနာရီေလာက္ အင္တာနက္သံုးတယ္… ၊ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ထုိင္ရင္ သံုးနာရီေလာက္ ၾကာတယ္.. ၊ ၾကိဳၾကား ၾကိဳၾကား စာဖတ္တဲ့အခ်ိန္ေလး ေတြရွိတယ္.. ၊ ပိုက္ဆံမရတဲ့ အလုပ္ကေလးေတြ လုပ္ရတာရွိေသးတယ္.. ၊ ေတြးရ ေငးရတဲ့ အခ်ိန္ေလးေတြရွိေသးတယ္.. ။ တကယ္ေတာ့ ငါဟာ အားလပ္ခ်ိန္ မ်ားမ်ား ရွိတဲ့လူတေယာက္ေတာ့မဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ နင္ၾကည့္ဘူးတဲ့ ရုပ္ရွင္ေတြထဲကလို အလုပ္ေတြ ရွဳပ္ေနတဲ့ေကာင္ လဲမဟုတ္ဘူး။ ငါဘ၀ဟာ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ပဲ။ ဒီလုိအခ်ိန္ေတြထဲက နင့္အတြက္ သံုးနာရီေလာက္ သတိရတယ္ဆိုေတာ့ နင္ ကံေကာင္းပါတယ္ဟာ.. ။

မိတင္.. ေက်ာင္းမွာ နင့္ကို ငါ ဘာေၾကာင့္သတိထားမိသလဲဆို ေျပာျပဖုိ႔လုိမယ္ထင္တယ္။ နင္ဟာ သာမန္ မိန္းကေလးပါ။ ေတာ္ယံုတန္ယံု မိန္းကေလးကိုေတာင္ အေသအလဲ လုိက္ၾကိဳက္ေနၾကတဲ့ ေက်ာင္းက ေကာင္ေတြက နင့္ကိုသတိမထားမိၾကဘူးမဟုတ္လား.. ။ ဒါေပမယ့္ နင့္စိတ္ရဲ႕ လွိဳင္းေတြကိုပဲ ဖမ္းယူမိလုိ႔လားမသိဘူး။ နင္ဟာ ငါသတိထား ေစာင့္ၾကည့္ခဲ့ရတဲ့ မိန္းကေလးျဖစ္လာခဲ့တယ္။ နင့္မ်က္ႏွာ မွာ ရိုးသားမွဳကိုေတြ႕ရတယ္..၊ တစံုတခုကို ဖံုးကြယ္ေနတဲ့ပံု မေပၚဘူး။ မ်က္ႏွာတည္လြန္းတယ္လုိ႔ ထင္ရေပမယ့္ အနက္ရွိဳင္းဆံုးမွာ ႏူးညံ့မွဳကို ေတြ႕ႏိုင္တယ္။ ငါ နင့္ဆီက တပ္မက္တာ အဲဒီေလာက္ပါပဲ..။
ဒါေပမယ့္ နင္က ေဂ်းမီကို အားက်လုိ႔ ေဘာင္းဘီ တဖက္ေခါက္၀က္တယ္ ဆိုသလားပဲ။ ဘာေၾကာင့္လဲေတာ့ မသိဘူး အဲဒီလုိ အူေၾကာင္ေၾကာင္ လုပ္ရပ္ကို ငါ ခြင့္လႊတ္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ ေအးေလ.. ငါ့အကိုတေယာက္ေျပာသလုိေပါ့.. ငါေတာင္ ေခ်ေဂြဗားရား အကၤ်ီ၀တ္ခ်င္ေသးတာပဲ။

မိတင္… နင္ က သတိထားမိသလားေတာ့မသိဘူး။ ေနာက္ပိုင္း နင့္ကို ငါ စကားေလး တခြန္းစ ႏွစ္ခြန္းစ ေျပာတာေတာင္ နင္က ေျပေျပလည္လည္ျပန္မေျပာခဲ့ဘူး။ ေသခ်ာတာ တခုက ငါနင့္ကို သေဘာက်တယ္ဆိုတာကို နင္ မသိခဲ့ပါဘူး။ ငါကလဲ နင္သိေအာင္ မၾကိဳးစားခဲ့မိဘူး။ ေက်ာင္းက ပို႔တဲ့ အီးေမးလ္ေတြထဲမွာ နင့္ လိပ္စာကို ငါရွာေတြ႕ခဲ့တယ္။ ဂ်ီေတာ့ခ္မွာ အင္ဗိုက္လုပ္ဖုိ႔ ေတာ္ေတာ္ေလး ေတြေ၀ခဲ့ရတယ္..။ ဟုတ္တယ္.. “ဘာေၾကာင့္ ငါ့ကို အင္ဗိုက္တာလဲ” လုိ႔ နင္က ေမးရင္ ငါ ဘယ္လိုေျဖရမွန္းမသိဘူး။ ဒါေပမယ့္ ငါ အင္ဗိုက္ ခဲ့တယ္ ၊ နင္ လက္မခံခဲ့ဘူး။ နင္ လက္ခံခဲ့တယ္ ပဲထားဦး၊ ဘယ္လုိအေၾကာင္းေတြ ေျပာရမလဲဆို ငါ အခုအခ်ိန္အထိ စဥ္းစားလုိ႔မရေသးဘူး။ ေနာက္ျပီး အခါအခြင့္ သင့္လို႔မ်ား ငါနင့္ကို သေဘာက်တဲ့အေၾကာင္း နင္သိသြားတယ္ဆိုပါစို႔။ နင့္ဘက္က တံု႔ျပန္မွဳ ကို မစဥ္းစား၀ံ့ဘူး။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ နင္ဟာ ငါ့ရဲ႕ စိတ္ေရႊ႕လ်ားမွဳထဲမွာ ေနတယ္။ သူ႕ အစီအစဥ္နဲ႔သူ ေရႊ႕လ်ားေနတဲ့ ငါ့စိတ္အစဥ္ဟာ အေျခအေနတခုပ်က္ျပားသြားမွာ မလုိလားလုိ႔ပဲ..။

တခါတခါေတာ့လဲ နင္လိုမိန္းကေလးမ်ိဳး ငါ့အနားမွာရွိေနေစခ်င္တယ္။ ငါလည္း ေမတၱာတရားရဲ႕ သေဘာထားကို နားလည္ပါတယ္။ ငါဟာ ေတြေ၀တတ္တယ္ဆိုတာ ငါသိပါတယ္။ ငါအခု ေျပာခဲ့တာေတြထဲမွာ လိမ္ညာမွဳ မပါသလို၊ ငါေျပာခ်င္တာေတြလဲ မကုန္ေသးဘူး။ နင့္ကိုခ်စ္ခြင့္ေတာင္းတဲ့ ရည္းစားစာလဲမဟုတ္ဘူး။ ငါက အျမဲတမ္းေရႊ႕လ်ားေျပာင္းလဲေနတတ္တဲ့ သတၱ၀ါဆိုေတာ့ နင္မဟုတ္တဲ့ တျခားတေယာက္နဲ႔ လည္း ဆံုႏိုင္တာပဲ။ ဒါေပမယ့္ ဒီစာကိုေရးရတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္က နင့္ရဲ႕ ရိုးသားမွဳ၊ ပြင့္လင္းမွဳေတြမွာရွိတဲ့ အလွ၊ နက္ရွိဳင္းတဲ့ ႏူးညံ့မွဳ နဲ႔ ခၽြတ္စပ္စပ္ စိတ္ဓါတ္ေတြကို အသိအမွတ္ျပဳတဲ့ လူတေယာက္ရွိေၾကာင္း သိေစခ်င္လုိ႔ပဲ..။

“မိုးစိုေနေသာ မွိဳင္းခံစကၠဴမ်ား”

၁။ ေနာင္တ
အသံျဖစ္ေပၚဖုိ႔ အတြက္
တုန္ခါမွဳ လုိအပ္သတဲ့
ဒါဆို.. သူမဟာ..
ကၽြန္ေတာ္ မတီးခတ္ခဲ့မိတဲ့ ဂစ္တာ။

၂။ ေဆးလိပ္ေသာက္ျခင္း
မီးညွိလုိက္ ရံုနဲ႔
မီးခိုးထြက္တာေတာ့ မဟုတ္ဘူး။
ခပ္ျပင္းျပင္း ဖြာရွိဳက္မွဳဟာ
အားထုတ္မွဳ တခုေပါ့။

၃။ အတိုင္းအတာ ပမာဏ
ဒီလိုနဲ႔ပဲ သူမႏွင့္
ေဝးကြာ ရေတာ့မည္ေလာ?
နီးစပ္ေအာင္ မၾကိဳးစားခဲ့သျဖင့္
ေဝးကြာျခင္း အျဖစ္ အမည္မေပးေတာ့။
တကယ္ေတာ့ သူမဟာ
ကၽြန္ေတာ့္ဖန္ခြက္ထဲမွာ ျပည့္ေနတဲ့ ေရတဝက္။

၄။ အေခ်ာင္သမား
ထီမထိုးေပမယ့္
ထီေပါက္ခ်င္သူလို
သူမ အတြက္
သတင္းစကား မပါးမိခဲ့။

၅။ မွီခိုျခင္း ျဖစ္စဥ္
ငါ့လိပ္ျပာကို ငါမုန္းခဲ့တယ္
တပါးသူ ဝင္ေရာက္ ခ်ယ္လွယ္စဥ္ကေပါ့။
တကယ္ေတာ့ ငါက
ထင္သေလာက္ မလြတ္လပ္ခဲ့။

၆။ ေခါင္း နဲ႔ ပန္း
အေဝးဆံုးေရာက္ဖုိ႔အတြက္
ေဝးေဝးလံလံ ေျပးစရာမလုိ
ေက်ာျခင္းကပ္လုိက္ၾကရံု ။

၇။ ျဖိဳဖ်က္ျခင္း
တန္ဖိုးရွိစြာ ဆံုးရွံဳးျခင္းဆိုတာ
ယံုလား။
ငါကေတာ့ ယံုတယ္။
စြန္႔လႊတ္ျခင္း က်င့္စဥ္ေတြ
ကိုယ္ထင္ျပတဲ့ အခ်ိန္မွာေပါ့။

၈။ တကုိယ္စာ
ငါ့ျမိဳ႕ေလး မိုးအံု႕သြားတဲ့ တခါက
ငါျငိမ္းခ်မ္းခဲ့ဖူးတယ္။

စိတ္မွာေမွာင္တာလား၊ ညမွာေမွာင္တာလား

ကြယ္ေပ်ာက္သားၿပီးသား
အရာမ်ား
တခါတရံ လိုခ်င္ေတာင့္တခ်င္လို႔ရရဲ႕။

ဒီဇာတ္လမ္းမွာ
ဒီေလွဟာ ႀကိဳးမျပတ္ပဲေမ်ာ
စိတ္ေတာင္စြယ္မွာ လ, ကြယ္ရင္
ကိုယ့္ကို ျပန္မျမင္တဲ့ မွန္လို
ဦးေႏွာက္ေတြကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း
ရွိေစခ်င္။ (ဖိုးသၾကၤန္)


မီးက်ိဳးေမာင္ပ်က္၊ ဓါတ္တိုင္ေတြ
လမ္းေပၚလဲက်တာမွ
ၾကည့္လို႔ေကာင္းဦးမယ္။

ငါ့စိတ္ငါ စီရီမထားႏိုင္တာက
ပုပ္သိုးဆိုး႐ြား

ၾကယ္ေတြနဲ႔ မီးခိုးေငြ႕ေတြ
အေၾကာင္းပဲ ေျပာေနၾကတယ္ဆိုရင္လည္း
ငါ့ကို အျပစ္မဆိုေလႏွင့္။

ငါ့မ်က္ႏွာေပၚမွာလဲ၊ ငါ့စိတ္
မထင္ဟပ္ေတာ့။

စိတ္ကိုမစီႏိုင္တဲ့ ေနာက္မွာ
စကားလံုးေတြ ငိုေႂကြးၾကေလာ့။ (ေမာင္ရွင္းသန္႔)

ျပန္လည္ဦးတည့္ရန္
ခက္ခဲေသာကာလ၊
တိုေတာင္းေသာ ဥေပကၡာ သန္းေခါင္။

ဒီအေရာင္၊ ဒီအေမွာင္ေၾကာင့္ပဲ
ဒီေကာင္လမ္းေပ်ာက္ခဲ့တယ္။

အေပးအယူဆန္လြန္းတဲ့
ေသာင္တင္ေရမက် လမ္းမမ်ားထက္
ေမ်ာခ်င္တိုင္းေမ်ာ . . .
ေမာပန္းလြန္းစြာ ။

သန္႕စင္ျမင့္ျမတ္ေသာ
စိတ္ဝိဥာဥ္ တံတိုင္းေပၚ
ကၽြန္ေတာ္ . . . . . . .။ (ေနမိုးေ၀)

11:55 pm
August 21, 2011.
ဖိုးသႀကၤန္၊ ေမာင္ရွင္းသန္႕၊ ေနမိုးေဝ၊
ftsol