tag:blogger.com,1999:blog-27873318217022312832024-03-05T22:40:18.518+06:30ေမာင္ရွင္းသန္႔ေမာင္ရွင္းသန္႕http://www.blogger.com/profile/04615190889651285755noreply@blogger.comBlogger29125tag:blogger.com,1999:blog-2787331821702231283.post-6435500294143896712012-05-06T21:31:00.000+06:302012-05-06T21:31:22.047+06:30“ရာသီေလလား... ေႏြ”<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
ေကာင္းကင္က က်လာမယ့္<br />မ်က္ရည္စက္ေတြကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ရင္း<br />ဒီေႏြကိုျဖတ္ခဲ့ရ<br />ဘဝဟာ မတူတဲ့ေႏြေတြစုေပါင္းကဗ်ာ<br />မရုိးမသား ေသြးေျခဥ ႏွလံုးသား<br />ရင္ခုန္သံ ျမန္လာရင္<br />ငါ့ကိုယ္ငါ ဒီကာလမွာ<br />သစ္ရြက္ေျခာက္ေတြၾကား ဝင္ပုန္းခဲ့ခ်င္တာ။ ။ (ဖိုးသၾကၤန္)<br /><br />ဓမၼတာေႏြဟာ<br />အခုေတာ့လည္း<br />ကမာၻေျမအတြက္ ၿငိဳျငင္စရာအတိေပါ့....။<br />ထင္ရာစိုင္းတတ္သူ သားသမီးအခ်ိဳ႕ေၾကာင့္<br />ခ်ပ္ဝတ္စိမ္းရင္ဝတ္လႊာမဲ့<br />အရွက္သည္းသူ အပ်ိဳစင္မိခင္ ခမ်ာ<br />မ်က္ရည္စက္လက္အပူအပင္ေတြနဲ႔<br />ပူ..ပူ... ပင္..ပင္...<br />ေသာကေတြက ေႏြမွာ ေႏြလိုေဝလို႔။ ။ (နႏၵာစစ္ေအာင္)<br /><br />ေႏြ...<br />နင္ဟာေႏြ ပီသဖုိ႔<br />မိုးအံု႕ၿပစရာမလုိပါဘူး ။<br />ေရခဲေခ်ာင္းသည္ေလးရဲ႕<br />ေခါင္းေလာင္းသံၾကား<br />ျပတ္သားစြာ ပူျပင္းၾကရံု။<br />စိမ့္ေအးေနတဲ့ အရိပ္ကေလးေအာက္က<br />ငါ့ကို<br />အပူမာယာေတြ ခြဲျပေနတုန္း....<br />ဒီတခါေႏြမွာ<br />ကုကၠိဳပင္ေအာက္က ေစာင့္ေနမယ္။ ။ (ေမာင္ရွင္းသန္႔)<br /><br />မီးလိုလို<br />အမူပိုလည္း<br />ေႏြကို ေႏြလို ခ်စ္ၾကရံု<br />ေႏြဟာ...<br />ပါးခ်ိဳင့္ကေလးနက္ေအာင္ မၿပံဳးတတ္သူ<br />ေရတမာပင္ေတြၾကားက အရွက္သည္းသည္းေဖ်ာက္ျပတဲ့<br />ေနေျပာက္မဟုတ္ဘူး<br />ေဖြးျဖဴေျပာင္လက္ေနတဲ့<br />လြင္တီးေခါင္ျပင္....<br />တရာသီလံုးစာ ရင္ခြင္မွာ<br />အပူအပင္ေတြ<br />ဖြင့္လွစ္ျပရံု...... ။ ။ (ေနမိုးေဝ)</div>ေမာင္ရွင္းသန္႕http://www.blogger.com/profile/04615190889651285755noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2787331821702231283.post-12616920526057048522012-04-08T00:09:00.000+06:302012-04-08T00:10:52.115+06:30“ဆံခ်ည္မွ်င္ တမ္းတမွဳ”နင္ ေျပးႏိုင္သေလာက္ေျပး<br />ငါလဲ ေဝးႏိုင္သေလာက္ေဝးမယ္။<br /><br />ခႏၶာေရြ႕လ်ားေသာ္လည္း၊<br />ေနရာမေရြ႕လ်ားေသာ ေျပးျခင္းမ်ိဳးနဲ႔<br />အဆက္မပ်က္ ေျပးေနခဲ့ျပီ။<br /><br />မနက္ဆို ပိေတာက္ရြက္ေၾကြေတြကို<br />တံျမတ္စည္းလွည္းေနတာ သူမအျဖစ္ျမင္ေနခဲ့။<br /><br />တကယ္ေတာ့ ငါ့ရဲ႕ ပစၥဳပၸန္မွာ <br />ေသဆံုးသြားတဲ့ နင္က<br />အတိတ္ကို အာဏာသိမ္းခဲ့ျခင္းပဲ။<br /><br />ငါးမွ်ားခ်ိတ္ကို အသံုးျပဳျပီး<br />ငါ့ကို ငါ မွ်ားေနမိေပါ့။<br />ခ်ိတ္တန္းလန္းနဲ႔ ငါက <br />“မိျပီကြ”လုိ႔ ေအာ္လုိက္ေသးရဲ႕။<br /><br />အခုအခ်ိန္အထိ သူမက<br />ရမ္ တပတ္စာေလာက္ ေသြးလည္ပတ္ေစတယ္။ေမာင္ရွင္းသန္႕http://www.blogger.com/profile/04615190889651285755noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2787331821702231283.post-3054807754600743822012-04-08T00:02:00.002+06:302012-04-08T00:09:03.543+06:30"အေရြ႕ သုည ရွိေသာ စာတေစာင္ ပ်ံသန္းျခင္း"မိတင္… ဒါ နင့္ဆီကို ေရးလိုက္တဲ့စာမဟုတ္ေပမယ့္ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ အင္တာနက္မွာ ရွာေတြ႕ခဲ့ရင္ အပ်င္းေျပေတာ့ ဖတ္ေစခ်င္ပါတယ္။<br /><br />မိတင္ေရ.. တကယ္ေတာ့ ငါ့အေၾကာင္းကို လဲနင္မသိသလို ၊ နင့္အေၾကာင္းကိုလဲ ငါမသိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ နင္က ငါ့ရဲ႕ အသိအမွတ္ျပဳျခင္းကို ခံရတဲ့ မိန္းကေလးတေယာက္ျဖစ္ေၾကာင္းကိုေတာ့ နင္သိထားသင့္တယ္။ <br />ငါကေတာ့ ငါ့ဘ၀ကို ငါေပ်ာ္တယ္ ထင္သလို ဖန္တီးေနထိုင္တယ္။ ဖန္တီးရတဲ့အေၾကာင္းအရင္းကေတာ့ နဂိုဘ၀ ဟာ ေပ်ာ္ဖုိ႔မေကာင္းလုိ႔ေပါ့ကြယ္။ ငါ့ဘ၀ ကို သဘာ၀ရဲ႕ ျဖစ္စဥ္အတိုင္း ျဖတ္သန္းေနထုိင္လုိက္ဖုိ႔ ငါ့မွာ သတၱိမရွိေသးဘူး။ တကယ္ပါ.. ငါကိုယ္တုိင္ အၾကီးမားဆံုး ျပဳျပင္ဖန္တီးထားတဲ့ အရာက ငါ့ဘ၀ပါ။<br /><br />ငါ ပိုက္ဆံရွိတဲ့အခါ ဘီယာေသာက္တယ္။ ပိုက္ဆံမရွိတဲ့အခါ အရက္ေသာက္တယ္။ ေဆးလိပ္ကို ပိုပိုျပီး စြဲလမ္းတတ္လာတယ္။ မူးယစ္ရီေ၀ျခင္းက ငါ့ကိုယ္ငါ ေနသားတက်ျဖစ္ေစတယ္။ ဒီအရာေတြ မရွိေတာ့ရင္ ငါ့ဘ၀ကို ဘယ္လုိျဖတ္သန္းရမလဲ လို႔ စဥ္းစားလုိက္တိုင္း အသက္ရွင္ရမွာ ေၾကာက္လာတယ္။ <br />ဟုတ္တယ္ မိတင္… မူးယစ္ရီေ၀ျခင္းက ငါ့ရဲ႕ အထီးက်န္မွဳကို ေျပေလ်ာ့ႏွစ္သိမ့္ေစတယ္။ ဆင္ျခင္တံုတရားကို ခိုင္မာေစတယ္ လို႔ ငါယူဆတယ္။ <br /><br />ဒါေပမယ့္ အခ်ိန္ေတြၾကာလာတာနဲ႔ အမွ် ငါဟာ တေယာက္ထဲ ေနဖုိ႔ သတၱိေတြရွိလာတယ္။ တကယ္တမ္း နင့္ကို သတိရတဲ့အခ်ိန္ဆိုတာ ေန႔တေန႔ရဲ႕ ရွစ္ပံု ပံု တပံု ေတာင္ရွိပါ့မလား မသိဘူး။ ဒီလုိေျပာရင္ နင္စိတ္ဆိုးမလား။ မဆိုးေလနဲ႔ မိတင္… ငါက ေန႔ကို ရွစ္နာရီေလာက္အိပ္တယ္.. ၊ ႏွစ္ နာရီ သံုးနာရီေလာက္ အင္တာနက္သံုးတယ္… ၊ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ထုိင္ရင္ သံုးနာရီေလာက္ ၾကာတယ္.. ၊ ၾကိဳၾကား ၾကိဳၾကား စာဖတ္တဲ့အခ်ိန္ေလး ေတြရွိတယ္.. ၊ ပိုက္ဆံမရတဲ့ အလုပ္ကေလးေတြ လုပ္ရတာရွိေသးတယ္.. ၊ ေတြးရ ေငးရတဲ့ အခ်ိန္ေလးေတြရွိေသးတယ္.. ။ တကယ္ေတာ့ ငါဟာ အားလပ္ခ်ိန္ မ်ားမ်ား ရွိတဲ့လူတေယာက္ေတာ့မဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ နင္ၾကည့္ဘူးတဲ့ ရုပ္ရွင္ေတြထဲကလို အလုပ္ေတြ ရွဳပ္ေနတဲ့ေကာင္ လဲမဟုတ္ဘူး။ ငါဘ၀ဟာ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ပဲ။ ဒီလုိအခ်ိန္ေတြထဲက နင့္အတြက္ သံုးနာရီေလာက္ သတိရတယ္ဆိုေတာ့ နင္ ကံေကာင္းပါတယ္ဟာ.. ။ <br /><br />မိတင္.. ေက်ာင္းမွာ နင့္ကို ငါ ဘာေၾကာင့္သတိထားမိသလဲဆို ေျပာျပဖုိ႔လုိမယ္ထင္တယ္။ နင္ဟာ သာမန္ မိန္းကေလးပါ။ ေတာ္ယံုတန္ယံု မိန္းကေလးကိုေတာင္ အေသအလဲ လုိက္ၾကိဳက္ေနၾကတဲ့ ေက်ာင္းက ေကာင္ေတြက နင့္ကိုသတိမထားမိၾကဘူးမဟုတ္လား.. ။ ဒါေပမယ့္ နင့္စိတ္ရဲ႕ လွိဳင္းေတြကိုပဲ ဖမ္းယူမိလုိ႔လားမသိဘူး။ နင္ဟာ ငါသတိထား ေစာင့္ၾကည့္ခဲ့ရတဲ့ မိန္းကေလးျဖစ္လာခဲ့တယ္။ နင့္မ်က္ႏွာ မွာ ရိုးသားမွဳကိုေတြ႕ရတယ္..၊ တစံုတခုကို ဖံုးကြယ္ေနတဲ့ပံု မေပၚဘူး။ မ်က္ႏွာတည္လြန္းတယ္လုိ႔ ထင္ရေပမယ့္ အနက္ရွိဳင္းဆံုးမွာ ႏူးညံ့မွဳကို ေတြ႕ႏိုင္တယ္။ ငါ နင့္ဆီက တပ္မက္တာ အဲဒီေလာက္ပါပဲ..။ <br />ဒါေပမယ့္ နင္က ေဂ်းမီကို အားက်လုိ႔ ေဘာင္းဘီ တဖက္ေခါက္၀က္တယ္ ဆိုသလားပဲ။ ဘာေၾကာင့္လဲေတာ့ မသိဘူး အဲဒီလုိ အူေၾကာင္ေၾကာင္ လုပ္ရပ္ကို ငါ ခြင့္လႊတ္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ ေအးေလ.. ငါ့အကိုတေယာက္ေျပာသလုိေပါ့.. ငါေတာင္ ေခ်ေဂြဗားရား အကၤ်ီ၀တ္ခ်င္ေသးတာပဲ။ <br /><br />မိတင္… နင္ က သတိထားမိသလားေတာ့မသိဘူး။ ေနာက္ပိုင္း နင့္ကို ငါ စကားေလး တခြန္းစ ႏွစ္ခြန္းစ ေျပာတာေတာင္ နင္က ေျပေျပလည္လည္ျပန္မေျပာခဲ့ဘူး။ ေသခ်ာတာ တခုက ငါနင့္ကို သေဘာက်တယ္ဆိုတာကို နင္ မသိခဲ့ပါဘူး။ ငါကလဲ နင္သိေအာင္ မၾကိဳးစားခဲ့မိဘူး။ ေက်ာင္းက ပို႔တဲ့ အီးေမးလ္ေတြထဲမွာ နင့္ လိပ္စာကို ငါရွာေတြ႕ခဲ့တယ္။ ဂ်ီေတာ့ခ္မွာ အင္ဗိုက္လုပ္ဖုိ႔ ေတာ္ေတာ္ေလး ေတြေ၀ခဲ့ရတယ္..။ ဟုတ္တယ္.. “ဘာေၾကာင့္ ငါ့ကို အင္ဗိုက္တာလဲ” လုိ႔ နင္က ေမးရင္ ငါ ဘယ္လိုေျဖရမွန္းမသိဘူး။ ဒါေပမယ့္ ငါ အင္ဗိုက္ ခဲ့တယ္ ၊ နင္ လက္မခံခဲ့ဘူး။ နင္ လက္ခံခဲ့တယ္ ပဲထားဦး၊ ဘယ္လုိအေၾကာင္းေတြ ေျပာရမလဲဆို ငါ အခုအခ်ိန္အထိ စဥ္းစားလုိ႔မရေသးဘူး။ ေနာက္ျပီး အခါအခြင့္ သင့္လို႔မ်ား ငါနင့္ကို သေဘာက်တဲ့အေၾကာင္း နင္သိသြားတယ္ဆိုပါစို႔။ နင့္ဘက္က တံု႔ျပန္မွဳ ကို မစဥ္းစား၀ံ့ဘူး။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ နင္ဟာ ငါ့ရဲ႕ စိတ္ေရႊ႕လ်ားမွဳထဲမွာ ေနတယ္။ သူ႕ အစီအစဥ္နဲ႔သူ ေရႊ႕လ်ားေနတဲ့ ငါ့စိတ္အစဥ္ဟာ အေျခအေနတခုပ်က္ျပားသြားမွာ မလုိလားလုိ႔ပဲ..။ <br /><br />တခါတခါေတာ့လဲ နင္လိုမိန္းကေလးမ်ိဳး ငါ့အနားမွာရွိေနေစခ်င္တယ္။ ငါလည္း ေမတၱာတရားရဲ႕ သေဘာထားကို နားလည္ပါတယ္။ ငါဟာ ေတြေ၀တတ္တယ္ဆိုတာ ငါသိပါတယ္။ ငါအခု ေျပာခဲ့တာေတြထဲမွာ လိမ္ညာမွဳ မပါသလို၊ ငါေျပာခ်င္တာေတြလဲ မကုန္ေသးဘူး။ နင့္ကိုခ်စ္ခြင့္ေတာင္းတဲ့ ရည္းစားစာလဲမဟုတ္ဘူး။ ငါက အျမဲတမ္းေရႊ႕လ်ားေျပာင္းလဲေနတတ္တဲ့ သတၱ၀ါဆိုေတာ့ နင္မဟုတ္တဲ့ တျခားတေယာက္နဲ႔ လည္း ဆံုႏိုင္တာပဲ။ ဒါေပမယ့္ ဒီစာကိုေရးရတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္က နင့္ရဲ႕ ရိုးသားမွဳ၊ ပြင့္လင္းမွဳေတြမွာရွိတဲ့ အလွ၊ နက္ရွိဳင္းတဲ့ ႏူးညံ့မွဳ နဲ႔ ခၽြတ္စပ္စပ္ စိတ္ဓါတ္ေတြကို အသိအမွတ္ျပဳတဲ့ လူတေယာက္ရွိေၾကာင္း သိေစခ်င္လုိ႔ပဲ..။ေမာင္ရွင္းသန္႕http://www.blogger.com/profile/04615190889651285755noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2787331821702231283.post-82457778444794818392012-04-07T23:48:00.002+06:302012-04-07T23:59:25.392+06:30“မိုးစိုေနေသာ မွိဳင္းခံစကၠဴမ်ား”၁။ ေနာင္တ<br />အသံျဖစ္ေပၚဖုိ႔ အတြက္<br />တုန္ခါမွဳ လုိအပ္သတဲ့<br />ဒါဆို.. သူမဟာ..<br />ကၽြန္ေတာ္ မတီးခတ္ခဲ့မိတဲ့ ဂစ္တာ။<br /><br /> ၂။ ေဆးလိပ္ေသာက္ျခင္း<br />မီးညွိလုိက္ ရံုနဲ႔<br />မီးခိုးထြက္တာေတာ့ မဟုတ္ဘူး။<br />ခပ္ျပင္းျပင္း ဖြာရွိဳက္မွဳဟာ<br />အားထုတ္မွဳ တခုေပါ့။ <br /><br /> ၃။ အတိုင္းအတာ ပမာဏ<br />ဒီလိုနဲ႔ပဲ သူမႏွင့္<br />ေဝးကြာ ရေတာ့မည္ေလာ?<br />နီးစပ္ေအာင္ မၾကိဳးစားခဲ့သျဖင့္<br />ေဝးကြာျခင္း အျဖစ္ အမည္မေပးေတာ့။<br />တကယ္ေတာ့ သူမဟာ<br />ကၽြန္ေတာ့္ဖန္ခြက္ထဲမွာ ျပည့္ေနတဲ့ ေရတဝက္။<br /> <br /> ၄။ အေခ်ာင္သမား<br />ထီမထိုးေပမယ့္<br />ထီေပါက္ခ်င္သူလို<br />သူမ အတြက္ <br />သတင္းစကား မပါးမိခဲ့။<br /><br /> ၅။ မွီခိုျခင္း ျဖစ္စဥ္<br />ငါ့လိပ္ျပာကို ငါမုန္းခဲ့တယ္<br />တပါးသူ ဝင္ေရာက္ ခ်ယ္လွယ္စဥ္ကေပါ့။<br />တကယ္ေတာ့ ငါက<br />ထင္သေလာက္ မလြတ္လပ္ခဲ့။<br /><br /> ၆။ ေခါင္း နဲ႔ ပန္း<br />အေဝးဆံုးေရာက္ဖုိ႔အတြက္<br />ေဝးေဝးလံလံ ေျပးစရာမလုိ<br />ေက်ာျခင္းကပ္လုိက္ၾကရံု ။ <br /><br /> ၇။ ျဖိဳဖ်က္ျခင္း<br />တန္ဖိုးရွိစြာ ဆံုးရွံဳးျခင္းဆိုတာ<br />ယံုလား။<br />ငါကေတာ့ ယံုတယ္။<br />စြန္႔လႊတ္ျခင္း က်င့္စဥ္ေတြ <br />ကိုယ္ထင္ျပတဲ့ အခ်ိန္မွာေပါ့။ <br /><br /> ၈။ တကုိယ္စာ <br />ငါ့ျမိဳ႕ေလး မိုးအံု႕သြားတဲ့ တခါက<br />ငါျငိမ္းခ်မ္းခဲ့ဖူးတယ္။ေမာင္ရွင္းသန္႕http://www.blogger.com/profile/04615190889651285755noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2787331821702231283.post-53762819424421990952011-09-14T23:59:00.003+06:302011-09-15T00:04:44.940+06:30စိတ္မွာေမွာင္တာလား၊ ညမွာေမွာင္တာလားကြယ္ေပ်ာက္သားၿပီးသား<br />အရာမ်ား<br />တခါတရံ လိုခ်င္ေတာင့္တခ်င္လို႔ရရဲ႕။<br /><br />ဒီဇာတ္လမ္းမွာ<br />ဒီေလွဟာ ႀကိဳးမျပတ္ပဲေမ်ာ<br />စိတ္ေတာင္စြယ္မွာ လ, ကြယ္ရင္<br />ကိုယ့္ကို ျပန္မျမင္တဲ့ မွန္လို<br />ဦးေႏွာက္ေတြကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း<br />ရွိေစခ်င္။ (ဖိုးသၾကၤန္)<br /><br /><br />မီးက်ိဳးေမာင္ပ်က္၊ ဓါတ္တိုင္ေတြ<br />လမ္းေပၚလဲက်တာမွ<br />ၾကည့္လို႔ေကာင္းဦးမယ္။<br /><br />ငါ့စိတ္ငါ စီရီမထားႏိုင္တာက<br />ပုပ္သိုးဆိုး႐ြား<br /><br />ၾကယ္ေတြနဲ႔ မီးခိုးေငြ႕ေတြ<br />အေၾကာင္းပဲ ေျပာေနၾကတယ္ဆိုရင္လည္း<br />ငါ့ကို အျပစ္မဆိုေလႏွင့္။<br /><br />ငါ့မ်က္ႏွာေပၚမွာလဲ၊ ငါ့စိတ္<br />မထင္ဟပ္ေတာ့။<br /><br />စိတ္ကိုမစီႏိုင္တဲ့ ေနာက္မွာ<br />စကားလံုးေတြ ငိုေႂကြးၾကေလာ့။ (ေမာင္ရွင္းသန္႔)<br /><br />ျပန္လည္ဦးတည့္ရန္<br />ခက္ခဲေသာကာလ၊<br />တိုေတာင္းေသာ ဥေပကၡာ သန္းေခါင္။<br /><br />ဒီအေရာင္၊ ဒီအေမွာင္ေၾကာင့္ပဲ<br />ဒီေကာင္လမ္းေပ်ာက္ခဲ့တယ္။<br /><br />အေပးအယူဆန္လြန္းတဲ့<br />ေသာင္တင္ေရမက် လမ္းမမ်ားထက္<br />ေမ်ာခ်င္တိုင္းေမ်ာ . . .<br />ေမာပန္းလြန္းစြာ ။<br /><br />သန္႕စင္ျမင့္ျမတ္ေသာ<br />စိတ္ဝိဥာဥ္ တံတိုင္းေပၚ<br />ကၽြန္ေတာ္ . . . . . . .။ <a href="http://www.naymoewai.blogspot.com">(ေနမိုးေ၀)</a><br /><br />11:55 pm<br />August 21, 2011.<br />ဖိုးသႀကၤန္၊ ေမာင္ရွင္းသန္႕၊ ေနမိုးေဝ၊<br />ftsolေမာင္ရွင္းသန္႕http://www.blogger.com/profile/04615190889651285755noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2787331821702231283.post-76429727792546055882011-09-14T23:47:00.001+06:302011-09-14T23:51:26.258+06:30မက္ေမာ တြယ္တာခဲ့ရေသာ လက္ဖက္ရည္ေသာက္ ညေနမ်ားဟုတ္တာေပါ့.. ။<br />ကၽြန္ေတာ္လဲ မၾကာခဏ ေျပာပါတယ္။<br />လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထိုင္ၾကတာက လက္ဖက္ရည္ေသာက္ဖုိ႔အတြက္ပဲ မွမဟုတ္တာ။<br />သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေထြရာေလးပါး စကားေျပာဖို႔အတြက္ လက္ဖက္ရည္က်က် တခြက္ကုိ အျမည္းသေဘာမ်ိဳးနဲ႕ ေသာက္ခဲ့တာပဲ။ ဒီလိုနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္အတြက္ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္က ျပန္ေျပာစရာေတြ အမ်ားၾကီးျဖစ္လာရတယ္။<br /><br />လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ ထုိင္ရင္း အိမ္ျပန္ညဥ့္နက္ရတဲ့ ညေတြက ပိုၿပီးေက်နပ္ဖို႔ေကာင္းတယ္။ တခါတခါ စကားေျပာရတာ အေပးအယူမမွ်ရင္ ဒါမွမဟုတ္ မႏူးမနပ္စကားေတြ ကို လက္ခံေျပာေနရရင္ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာ ထိုင္ေနရတဲ့ အခ်ိန္ေတြက သိပ္ျပီးပ်င္းဖုိ႔ေကာင္းတယ္။<br /><br />ကၽြန္ေတာ့္မွာ တာ၀န္တခုအေနနဲ႔ အေရးတၾကီး လုပ္စရာအလုပ္မရွိခဲ့တာ အေတာ္ၾကာခဲ့ျပီ။ ဒါေၾကာင့္ပဲ တျခားသူေတြ မရႏိုင္တဲ့ အခြင့္အေရးတခ်ိဳ႕ ကၽြန္ေတာ့္မွာရွိခဲ့တာေပါ့။ မနက္မိုးလင္း ကစျပီး ကိုယ္လိုဘ၀တူ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ စကားေတြေခၽြလိုက္ၾကတာ ညမိုးခ်ဳပ္အထိပါပဲ ဆိုတာက ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀ ျဖစ္စဥ္ေတြထဲမွာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရွိခဲ့တာပဲ။ ဒီလိုေန႔မ်ိဳးဆုိရင္ ေရေႏြးၾကမ္း ခုနစ္အိုး ေလာက္ကုန္ျပီး ဆိုင္ရွင္ေကၽြးတဲ့ ထမင္းကို ကပ္စားၾကတယ္။<br /><br />ေနာက္ပိုင္းေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ထိုင္တဲ့ အေျခအေနေျပာင္းလဲသြားခဲ့တယ္။ ေက်ာင္းတဖက္ နဲ႔ ဆိုေတာ့ အရင္က အေပါင္းအသင္းေတြနဲ႔လဲ ေ၀း ၊ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ ထုိင္ရတဲ့အခ်ိန္ေတြကလဲ အကန္႔အသတ္ ျဖစ္လာတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေတာင္ေပၚညေနခင္း ေတြမွာ လမ္းေလွ်ာက္ျပီး တခုတည္းေသာ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ရွိရာကို သြားရတာက မတူျခားနားတဲ့ အရသာတခုျဖစ္လာခဲ့တယ္။<br /><br />ရန္ကုန္က လက္ဖက္ရည္ေသာက္ ညေနခင္း ေတြကိုေတာ့ အခုထိ မက္ေမာဆဲ။ ေရႊ ၊ ပလန္းနက္ ၊ လက္ကီးဆဲဗင္း ၊ အိုင္တီ ၊ စိတ္ၾကိဳက္ေကာင္းေကာင္း ၊ ကုလားဘုရားေက်ာင္း ေရွ႕ က ပလပ္ေဖါင္းဆိုင္၊ ေနာက္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ထဲက အန္တီ၀င္းရဲ႕ဆိုင္ .... ။ ဒီဆိုင္ေတြက ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရဲ႕ အလုပ္ရံုေဆြးေႏြးပြဲ လုပ္ရာ ေနရာေတြပဲ လုိ႔ ေျပာရင္ မမွားႏိုင္။ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ အလုပ္လုိ႔ ေျပာလို႔ရတဲ့ ,ဘာမဟုတ္တဲ့အေၾကာင္းေတြကို အေရးၾကီးခြင္က်ယ္ ေျပာေနခဲ့မိတာပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အျဖစ္ကေတာ့ စာအုပ္ေလး ဆယ္ဂဏန္းေက်ာ္ေက်ာ္ဖတ္ ျပီး စာေပအေၾကာင္းေဆြးေႏြးၾကသတဲ့ ၊ၾကားဖူးနား၀ သေဘာတရားေရးရာေတြ ျငင္းခုန္ၾကသတဲ့၊ အင္တာနက္ကေန ပံုမွန္တက္ေနတဲ့ သတင္းေတြဖတ္ျပီး ႏိုင္ငံေရးအေၾကာင္း ေျပာၾကသတဲ့ ၊ မိဘမဲ့ကေလးေတြ ရဲ႕ ပညာေရး အတြက္ ဆိုျပီး တနဂၤေႏြေန႔တိုင္း ေပ်ာ္ပြဲစားဆန္ဆန္ ပရဟိတလုပ္ငန္းေတြကို အစီအစဥ္ခ်ၾကသတဲ့ ၊ အနာဂါတ္ကာလ မွာ တည္ေထာင္လုိတဲ့ လိုက္ဘရီၾကီး တခု အေၾကာင္း အိမ္မက္ မက္ၾကသတဲ့။ ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္ေတာ္ဆုိတဲ့ေကာင္ ကလဲ ဒီလုိအခ်ိန္ေတြကိုမွ သာယာေနမိခဲ့တယ္။ စမ္းေခ်ာင္းထဲက ပလန္းနက္မွာ ထိုင္ရတဲ့ ညေနေတြက ဘ၀မွာ အတမ္းတဆံုး ျဖစ္ေနျပီ ထင္ပါရဲ႕။<br /><br />ညေနေရာက္တိုင္း ဖုန္း နဲ႔ အခ်ိန္းအခ်က္ လုပ္ျပီး စုရပ္ျဖစ္တဲ့ ပလန္းနက္ကိုလာၾကတယ္။ ဒီဆိုင္ေလးက စားေသာက္စရာ ဘာမွမ်ားမ်ားစားစား မရွိ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ၾကိဳက္တဲ့ လက္ဖက္ရည္က်က် နဲ႔ ရူဘီ ေတာ့ ရႏိုင္ေလရဲ႕။<br /><br />လူစံုလုိ႔ စကားေျပာၾကတဲ့အခါ ေဘာလံုးပြဲအေၾကာင္းကလြဲရင္ က်န္တာအားလံုး ကၽြန္ေတာ္ ၀င္ေျပာခြင့္ရွိတယ္။ တခါတရံ ကၽြန္ေတာ္တို႔ စကား၀ိုင္းက အသံတိတ္ ၾကျပီဆိုရင္ ေဆးလိပ္တခ်က္ရွိဳက္လိုက္တိုင္း မီးတဖ်စ္ဖ်စ္ျမည္သံေတာင္ ၾကားရတယ္။ စာအုပ္ေတြအေၾကာင္း ေျပာၾကရင္ေတာ့ ထမင္းေမ့ ဟင္းေမ့.. ။ မ၀ယ္ႏိုင္ေသးတဲ့ စာအုပ္ေတြကို တမ္းတရင္း.. ရွိျပီးသား စာအုပ္ေတြကို ခ်ီးမြမ္းခန္းဖြင့္ရင္း.. တာရာမင္းေ၀ကို လြမ္းရင္း.. (ဆရာ)သိန္းေဖျမင့္တုိ႔ (ဆရာ)ေအာင္ျပည့္တုိ႔ (ဆရာ)နတ္ႏြယ္တို႔ (ဆရာ)မင္းလူတုိ႔ ေရးျပတဲ့ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားဘ၀ေတြ ကုိလြမ္းရင္း..။<br /><br />တိက်ေသခ်ာတဲ့ ပုံစံတခု သို႕မဟုတ္ ဘ၀ရပ္တည္ခ်က္ သို႕မဟုတ္ အလုပ္တာ၀န္ တခု မရွိဘဲ ျဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ့ လက္ဖက္ရည္ေသာက္ ညေနခင္းေတြကေတာ့ တြယ္တာမက္ေမာဖြယ္ေကာင္းဆဲ.. ။ အမွတ္ရဆဲ.. ။ ။ေမာင္ရွင္းသန္႕http://www.blogger.com/profile/04615190889651285755noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2787331821702231283.post-45251939958772023562011-09-14T23:44:00.000+06:302011-09-14T23:46:41.488+06:30အိမ္မက္တခု တည္ေဆာက္ျခင္းစိတ္ရဲ႕ ထြက္ေပါက္မဲ့ျပည့္လွ်ံမွဳေတြက အိမ္မက္ေတြထဲမွာ ယိုစီးက်လာတတ္တယ္။ တခါတေလေတာ့ ဘာကိုလိုခ်င္မွန္း၊ ဘာကိုေတာင္းတမွန္း ကိုယ္ကိုတိုင္ျပန္မသိႏိုင္ေပမယ့္ အိမ္မက္ထဲမွာေတာ့ တခုျပီးတခု ျပန္ျမင္ရႏိုင္ရဲ႕။<br /><br />ညေတြက ေအးစက္ ထံုထိုင္းေနေတာ့ အေဆာင္ကိုလြမ္းလုိက္၊ ဂစ္တာကို လြမ္းလိုက္။<br />အိမ္မက္ထဲမွာဆိုရင္ တယ္လီပို႔အ၀င္လမ္းၾကီးမကို ေလွ်ာက္လုိ႔..။<br />နားရြက္ရဲ႕အေနာက္ကေန ေလေတြ တိုက္ေနလုိက္တာမ်ား ထင္းရွဴးပင္ေတြေတာင္ လွဳပ္လုိ႔..။<br /><br />တယ္လီပို႔အေနာက္က လွမ္းျမင္ေနရတဲ့ မႏၱေလးျမိဳ႕ၾကီးကလဲ အလင္းေရာင္ေတြ လိုတာထက္ပိုျပီးမ်ားေနလို႔ ၾကည့္လို႔မေကာင္း။ ေက်ာင္းဘက္သြားတဲ့ လမ္းအေကြ႕ေလးေရာက္တိုင္း အိမ္မက္လား တကယ္လား ခြဲျခားသိဖုိ႔ၾကိဳးစားရင္း လန္႔ႏိုးခဲ့ရတယ္။ စိတ္မွာ အာသာေျပတယ္ လုိ႔မရွိခဲ့။<br /><br />တခါတေလေတာ့လဲ သံုးေထာင္ရြာက ထမင္းဆိုင္ေလးထဲမွာ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ဖဲရိုက္ေနတယ္တဲ့။ တခါတေလေတာ့ ဘီအီးဆုိင္ထဲမွာ အရက္ထိုင္ေသာက္ေနလုိက္ၾကတာ၊ ပုလင္းေတြက ျမင္မေကာင္းေအာင္ မ်ားျပားေလရဲ႕။ တခါတေလေတာ့ ေက်ာင္းခန္းေတြထဲမွာ တေယာက္ထဲ ေလွ်ာက္သြားေနတယ္တဲ့။ ေကာင္တာစထြိဳက္ ထဲကလုိ ျမင္ကြင္းမ်ိဳး။<br /><br />ေက်ာင္းေဆာင္ေတြရဲ႕ အလယ္က ျမက္ခင္းျပင္ေတြကေတာ့ တြင္းနက္ၾကီးေတြ။ ဒီတြင္းနက္ၾကီးေတြကပဲ အိမ္မက္ထဲမွာ ေျခာက္ျခားစရာ..။<br /><br />အေဆာင္ရဲ႕ ၀ရံတာမွာ ရပ္မိျပီဆိုရင္လဲ ျမဴေတြနဲ႔ ျပည့္လုိ႔၊ မာက်ဴရီမီးတိုင္ေတြရဲ႕ အေရာင္က ျမဴေတြကိုေဖါက္ျပီး အေဆာင္ေရွ႕က ကန္တင္းကို ၀ိုးတ၀ါး။ တခါကေတာ့ အိမ္မက္ထဲမွာ ဂစ္တာေလးက်ိဳးသြားတယ္။ ဒါေပမယ့္ အသံေတာ့ထြက္ေနတုန္းပဲ။ ဘာသီခ်င္းလဲ မမွတ္မိေတာ့။<br /><br />မ်ားေသာအားျဖင့္ အိမ္မက္ထဲမွာ ဆုိရင္ အေဆာင္ရဲ႕ ေနာက္ေဖးေလွကားမွာပဲတီးေနတတ္တယ္။ ဂစ္တာတီးေနရင္း အေနာက္ဘက္က ေရတံခြန္ၾကီးက အေဆာင္ဘက္ကိုေျပးလာတယ္တဲ့။ ေနာက္ျပီး ပိုဆိုးတာက ေဆးလိပ္တိုေတြကို ၾကိဳးနဲ႔သီ ထားတာေတြ ဟိုနားမွာေတြ႕လုိက္၊ ဒီနားမွာေတြ႕လုိက္၊ ခုတင္ေတြေပၚမွာေတြ႕လုိက္။ အိမ္မက္ထဲမွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕Taylor Swift က ကုတ္အကၤ်ီအနက္ကေလးနဲ႔၊ သူမကိုေတြ႕လုိက္တဲ့အခ်ိန္တိုင္း တိမ္ေတြ ျပန္ဖံုးသြားတတ္တယ္။ ေက်ာင္းဖယ္ရီကားၾကီးကလဲ ရထားၾကီးတစီးလုိပဲ။<br /><br />အနီးစခန္းက ၀က္သားတုတ္ထုိး တပြဲကို ငါးရာပဲေပးရတယ္တဲ့။ သီဟေက်ာ္မွာ ဘီယာေသာက္ရင္ ၾကက္ရိုးဟင္းခ်ိဳေတြအမ်ားၾကီး ရတယ္တဲ့။ေမာင္ရွင္းသန္႕http://www.blogger.com/profile/04615190889651285755noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2787331821702231283.post-38487236289223795112011-03-28T09:41:00.000+06:302011-03-28T09:52:36.569+06:30ထုတ္လႊင့္လိုက္သည္မဂၤလာပါ ၊<br /><br />ကၽြန္ေတာ္တို႔ စကားလံုး အဖ္အမ္ မွ ဘာသာစကားမ်ားကို ထုတ္လႊင့္ေနပါသည္။<br />ကၽြန္ေတာ္တို႔ အဖ္အမ္သည္ ဖရီကြမ္စီ ေမာ္ဂ်ဴေလးရွင္း လား၊<br />ဖီးလ္မာရွယ္ လား <br />ဘာလား ညာလား မသိ။<br />သို႔ေသာ္ သင့္ထံထုတ္လႊင့္လွ်က္ရွိပါသည္။<br /><br />သင္တုိ႔ ေခၚဆိုေသာ တယ္လီဖုန္းသည္ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ <br />ဆက္သြယ္၍မရရွိျခင္းမွာ တယ္လီဖုန္းဧ။္ ခ်ိဳ႕ရြင္းခ်က္ေၾကာင့္လား ၊ <br />ဆက္သြယ္ေရး ကိရိယာမ်ားဧ။္ ခ်ိဳ႕ရြင္းခ်က္ေၾကာင့္လား ဆိုသည္ကို <br />တယ္လီဖုန္းပုိင္ရွင္သည္လည္းေကာင္း ေခၚဆိုသူသည္လည္းေကာင္း သိႏိုင္မည္မဟုတ္ပါ။<br /><br />ပူျပင္းေျခာက္ေသြ႕ေသာ ေႏြရာသီကို ေရာက္ရွိလာျပီျဖစ္ပါေသာေၾကာင့္ <br />သင္တုိ႔ဧ။္ အသံုးမျပဳေတာ့ျပီျဖစ္ေသာ အသိဥာဏ္ ႏွင့္ ခံစားမွဳ တို႔ကို စနစ္တက် ျငိမ္းသတ္ထား<br />ၾကရန္ႏွင့္၊ <br />က်ဴးဘား ေဆးျပင္းလိပ္ကို ပါးစပ္တြင္ ခဲကာ ေတာ္လွန္ေရးစကားမ်ား ကို ေန႔ည<br />လမ္းေလွ်ာက္၍ လံုးဝ<br />မေျပာၾကပါရန္ တိုက္တြန္းႏွိဳးေဆာ္အပ္ပါသည္ ။<br /><br />လူတို႔သည္ အခ်ိန္နာရီတို႔နဲ႔ တကြ ရက္လႏွစ္ တို႔ကို သတ္မွတ္လွ်က္ရွိၾကသည္ ။ <br />ထို႕ေၾကာင့္ ဧပရယ္လ ဆယ့္သံုးရက္ ကို တန္ခူးလဆန္း ၁၀ရက္ေန႔ဟူ၍ လည္းေကာင္း၊ <br />ထို တန္းခူးလဆန္း ၁၀ရက္ေန႔ကို သၾကၤန္အၾကိဳေန႔ ဟူ၍လည္းေကာင္း သတ္မွတ္ၾကသည္။<br /> ထိုေန႔တြင္ သၾကားမင္းဟုဆိုေသာ အရာသည္ လူျပည္ဟုဆိုေသာ အရာသို႔ ဆင္းသက္ လာသည္ဟုဆိုေသာေၾကာင့္ <br />အထက္မွေအာက္သို႔ ေရြ႕လ်ားေၾကာင္းကို ေဖၚျပေနသည္။<br />ထိုသၾကားမင္း ဆိုေသာအရာသည္ ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္း တစံုတရာကို အသံုးျပဳ၍ ဆင္းလာသည္ ဟု အယူရွိၾကေလရာ ၊ <br />ယခုႏွစ္တြင္ အသံုးျပဳမည့္ ဆင္းသက္ကိရိယာမွာ အိုဇံုးလႊာအား ထိခိုက္မွဳ ရွိ၊မရွိ<br /> သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေရးသမားမ်ားက ေလ့လာေစာင့္ၾကည့္သြားပါမည္။<br /><br />မိုးမရြာခဲ့လွ်င္ မည္သူမွ် ထီးေမ့က်န္ခဲ့လိမ့္မည္မဟုတ္။ <br />အ၀ိဇၨာ၀ံပုေလြကို တိုက္ထုတ္ရန္ အရစၥတိုတယ္ က သူ႕တပည့္ေတြကို သင္ၾကားေပးလိမ့္မည္။ <br />သူေတာ္စင္တဦး ျဖစ္ရန္ မည္သို႔ေသာအခ်က္မ်ား လုိအပ္ေၾကာင္းကို စာရင္းျပဳစုရအံုးမည္။<br /> ထို႔ေနာက္တြင္ေတာ့ မဟာလူသား အျဖစ္ကို အလိုမရွိ။ <br />ထာဝရ ဆိုေသာ အရာကို တိုင္းတာၾကည့္မိေသာအခါ တည္ျမဲျခင္းသည္ မွန္ကန္ေသာအေၾကာင္းတရား မ်ားသာျဖစ္ေတာ့ဧ။္ ။အျပည့္အ၀မွန္ကန္ ဖို႔ေတာ့ လိုအပ္သည္။ <br /> ေသၿပီးတဲ့ေနာက္မွေတာ့ ဘယ္အုတ္ဂူကိုမွ ေဆးေရာင္မျခယ္ခ်င္ပါနဲ႔ ေတာ့ မိတ္ေဆြ ။<br />ရာသီဥတုေတြ ေျပာင္းလဲလာတဲ့အေၾကာင္းကို ဦးထြန္းလြင္မေျပာလည္း ခင္ဗ်ားသိတာပါပဲ။<br /><br />ကၽြန္ေတာ္တု႔ိ စကားလံုး အဖ္အမ္ဧ။္ အစီအစဥ္မ်ားကို ဤတြင္ ေခတၱ ရပ္နားပါမည္။ <br />က်န္ရွိေနေသာ အစီအစဥ္မ်ားကို အာရံုလာေသာအခ်ိန္၌ ဆက္လက္ထုတ္လႊင့္သြားပါမည္။<br />ထိုအစီအစဥ္မ်ားကို ခ်စ္ျခင္းပိြဳင့္ဇီးရိုးဇီးရိုး တြင္ လည္းေကာင္း၊ မုန္းျခင္းပြိဳင့္ဇီးရိုးဇီးရိုး တြင္ လည္းေကာင္း <br />အဆင္ေျပသလုိ ဖမ္းယူခံစားႏိုင္ပါသည္။ေမာင္ရွင္းသန္႕http://www.blogger.com/profile/04615190889651285755noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2787331821702231283.post-36783986741232520832010-08-04T09:36:00.000+06:302010-08-04T10:43:31.774+06:30စာသင္ခန္းထဲမွာ မေရးျဖစ္ခဲ့တဲ့ အက္ေဆးစာစီစာကံုး (၁၅ မွတ္) <br /> ေျဖဆိုခ်ိန္ ၄၅ မိနစ္<br /><br /> ေခါင္းစဥ္ `ကၽြန္ေတာ္တို႕ စာသင္ေက်ာင္း´<br />- မိမိတို႔ ေက်ာင္းဧ။္ ပတ္၀န္းက်င္ႏွင့္ ယင္းပတ္၀န္းက်င္ အေပၚအျမင္ကို ရွင္းလင္းေျဖဆုိပါ။<br /><br />ဒီေနရာမွာ ဓနရွင္လူတန္းစား ကို အားေပးအားေျမွာက္ျပဳတယ္။<br />ဒီေနရာမွာ အခြင့္အေရးနဲ႕ အာဏာကို ကလိမ္ကက်စ္ဥာဏ္ နဲ႕ အသံုးခ်တယ္။<br />ဒီေနရာမွာ ရိုးသားမွဳ ခမ္းေျခာက္ေနတယ္။<br />ဒီေနရာမွာ ေတာတြင္းဥပေဒ ကို ဘုရားသခင္က ဖန္ဆင္းထားတ့ဲ လက္နက္ လို႕ လက္ခံထားၾကတယ္။<br />ဒီေနရာမွာ ဂုဏ္ပကာသန ရဲ႕ အပုပ္နံံ႕ တို႕ကို နံသာသဖြယ္ အသံုးျပဳၾကတယ္။<br />ဒီေနရာမွာ အာဏာရွင္စနစ္ရဲ႕ သားေကာင္ေတြေပ်ာ္ေမြ႕တယ္။<br />ဒီေနရာမွာ အာဏာရွင္စနစ္ရဲ႕ ေထာက္တိုင္ေတြရွိတယ္။<br />ဒီေနရာမွာ အာဏာရွင္စနစ္ ေကာင္းမြန္စြာလည္ပတ္ ေစႏိုင္တဲ့ အေၾကာင္းတရားေတြရွိတယ္။<br />ဒီေနရာမွာ အမွားကို အမ်ားကလက္ခံေနသ၍ အမွန္ျဖစ္တယ္ လုိ႔ယူဆေနၾကတယ္။<br />ဒီေနရာမွာ ေသးႏုတ္ညံ့ဖ်င္းတဲ့ အသိဥာဏ္ေတြ နဲ႕ ဘ၀ကို တည္ေဆာက္ဖုိ႕ ႀကိဳးစားၾကတယ္။<br />ဒီေနရာမွာ မိမိရဲ႕ ပုဂၢလတန္ဖိုးကို မိမိဘာသာ ဖ်က္စီးျဖစ္ေနၾကတယ္။<br />ဒီေနရာမွာ တကိုယ္ေကာင္း၀ါဒ ထြန္းကားတယ္။<br />ဒီေနရာမွာ တန္ဖိုးဆိုတာ ေငြေၾကးဥစၥာ လို႔ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုၾကတယ္။<br />ဒီေနရာမွာ လူေတြအားလံုး မိမိ ကိုယ္ကို ေပ်ာက္ဆံုးေနၾကတယ္။<br />ဒီေနရာမွာ ကၽြန္ေတာ္ဟာ အေငြ႕ပ်ံ မေပ်ာက္ကြယ္ႏိုင္တဲ့ ၀ိဥာဥ္အေငြ႕အသက္အျဖစ္နဲ႕သာ ရွင္သန္ေနတယ္။ေမာင္ရွင္းသန္႕http://www.blogger.com/profile/04615190889651285755noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-2787331821702231283.post-14968287092836154672010-06-21T09:44:00.000+06:302010-06-21T09:46:49.020+06:30ေဖၚေကာင္“ငွက္တေကာင္မွာ၊ ေတာင္ပံတစံုရွိတယ္။ <br /> အဲဒီေတာင္ပံတစံု အတြက္<br /> ေလွာင္အိမ္တလံုးရွိတယ္။” <br />ထို ကဗ်ာေလးကို အေၾကာင္းအရာတုိက္ဆိုင္ေသာအခါ မွတ္မိေနေသာ္လည္း ဘယ္က ကဗ်ာလဲဆိုတာကိုေတာ့ မမွတ္မိေတာ့ပါ။ <br />ဤကဗ်ာကို ဖတ္ခဲ့သူသည္ ကၽြန္ေတာ္ျဖစ္သည္။<br />ကၽြန္ေတာ္တကယ္ ဖတ္ဖူးခဲ့ေၾကာင္း သက္ေသျပရန္ ခက္ခဲလွသည္။<br />သို႔ေသာ္ သတိငတ္ခံဆႏၵျပသူသည္ ကၽြန္ေတာ္အမွန္ျဖစ္ခဲ့သည္။<br /><br />ၾကာပန္းရနံ႔ႏွင့္ အတူ ပ်ံ႕လြင့္လွဳပ္ရွားေနေသာ ကန္ေရျပင္မွ လွိဳင္းၾကက္ခြပ္မ်ားကို ဖမ္းယူသိမ္းဆည္းရန္ ႀကိဳးပမ္းေနသူသည္ ကၽြန္ေတာ္ျဖစ္သည္။<br />ကၽြန္ေတာ္ ျဖစ္ေၾကာင္း သက္ေသျပရန္ ခက္ခဲလွသည္။<br />သို႔ေသာ္ အလွတရားကို ဖမ္းဆီးထိန္းသိမ္းရန္ၾကိဳးပမ္းခဲ့သူသည္ ကၽြန္ေတာ္အမွန္ျဖစ္ခဲ့သည္။<br /><br />သာယာၾကည္ႏူးမွဳကို ေဖၚမလင္ စိမ္ထားရန္ ႀကိဳးပမ္းခဲ့သူသည္ ကၽြန္ေတာ္ျဖစ္သည္။<br />ေပ်ာ္ရႊင္မွဳကို ရွာေဖြသူသည္ ကၽြန္ေတာ္ျဖစ္သည္။<br />ကၽြန္ေတာ္ ၾကိဳးပမ္းခဲ့ေၾကာင္း သက္ေသျပရန္ ခက္ခဲလွသည္။<br />သို႔ေသာ္ အမွန္တကယ္ မရွိေသာ ၾကည္ႏူးမွဳကို လက္၀ယ္ထားရွိလိုသူသည္ ကၽြန္ေတာ္အမွန္ျဖစ္ခဲ့သည္။<br /><br />အမွန္တရား ႏွင့္ ရိုးသားမွဳ တို႕ကို သိရွိနားလည္ခ်င္သူမွာ ကၽြန္ေတာ္ျဖစ္သည္။<br />ကၽြန္ေတာ္ အလိုရွိေၾကာင္း သက္ေသျပရန္ ခက္ခဲလွသည္။<br />သို႔ေသာ္ ဘာမွ်မရွိျခင္းသာ ပိုင္ဆိုင္ခဲ့သူသည္ ကၽြန္ေတာ္အမွန္ျဖစ္ခဲ့သည္။<br /><br />ည…<br />လူေျခတိတ္ခ်ိန္တြင္ စာရြက္မ်ားအေပၚ ခဲတံႏွင့္ ေရးျခစ္ေနသူသည္ ကၽြန္ေတာ္ျဖစ္သည္။<br />ကၽြန္ေတာ္ ေရးခဲ့ေၾကာင္း သက္ေသျပရန္ ခက္ခဲလွသည္။<br />သို႔ေသာ္ စကားလံုးမ်ားကို အက်ဥ္းခ်ခဲ့သူသည္ ကၽြန္ေတာ္အမွန္ျဖစ္ခဲ့သည္။ေမာင္ရွင္းသန္႕http://www.blogger.com/profile/04615190889651285755noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-2787331821702231283.post-46584926878912797642010-05-28T13:16:00.001+06:302010-05-28T13:20:07.013+06:30ေရာက္တတ္ရာရာ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္(ျမသန္းတင့္ဧ။္ “လက္ဖက္ရည္ဆိုင္” ဆို ေသာဝတၳဳေလးကို ႏွစ္ျခိဳက္ျခင္းမ်ားစြာျဖင့္)<br /><br />မႏုႆေဗဒကို ေလ့လာေနေသာ မိတ္ေဆြတေယာက္သည္ ျမန္မာ့ေန႔စဥ္လူေနမွဳဘဝထဲက လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ အေၾကာင္းကို စာတမ္းတေစာင္ ေရးဖို႔ ျပင္ဆင္ေနဧ။္ ။ ထို႕ေၾကာင့္ ကၽြႏု္ပ္သည္ လည္း“တရုတ္ယဥ္ေက်းမွဳ အရ ေသာက္သံုးေနေသာ လက္ဖက္ရည္ႏွင့္ အိႏၵိယယဥ္ေက်းမွဳ အရ ေသာက္သံုးေနေသာ လက္ဖက္ရည္” တို႔ မွသည္ ယေန႔ေခတ္ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မ်ားဆီသို႔ အမွတ္တမဲ့ၾကည့္လိုက္ျခင္း ျဖစ္ဧ။္ ။<br /><br /> {တိဘက္ လူမ်ိဳးတို႔သည္ လက္ဖက္ရည္ က်ိဳ ရာ၌ လက္ဖက္အစိုေရာ လက္ဖက္ေျခာက္ပါ ထည့္သံုးဧ။္ ။ေရေႏြးအိုးထဲတြင္ လက္ဖက္စိုကို ကြမ္းသီးလံုးခန္႔ထည့္က်ိဳ ျပီးမွ လက္ဖက္ေျခာက္ ခတ္သည္ဆိုဧ။္ ။ ထိုလက္ဖက္ရည္ကို ေသာက္သံုးရာ၌လည္း ေက်းဇူးတင္ျခင္း (၃) မ်ိဳးျဖင့္ ေသာက္သံုးဧ။္ ။ (၁) လက္ဖက္စိုက္သူ၊ လက္ဖက္ခူးသူ ကို ပထမ တက်ိဳက္ ေသာက္ေနစဥ္ ေက်းဇူးတင္ဧ။္ ။ (၂) လက္ဖက္ရည္က်ိဳ သူ ကို ဒုတိယ တက်ိဳက္ ေသာက္ေနစဥ္ ေက်းဇူးတင္ဧ။္ ။ (၃) ေနာက္ဆံုး တက်ိဳက္ ေသာက္ရာ၌ ေအးခ်မ္းစြာ လက္ဖက္္ရည္ေသာက္ခြင့္ ရေသာ ေလာကၾကီးကို ေက်းဇူးတင္ေလဧ။္}<br /><br />“အေဖၚမစံုသူ ေသာက္တဲ့ အလင္းဆိုင္၊ ကိုယ္ၾကိဳက္တဲ့ အခုေခတ္ေပၚသီခ်င္း ၊ ဖီလင္ဆိုတာ ဒီဟာကိုေခၚသလား ၊ ဘာရယ္ညာရယ္ ကိုယ္ေလမေတြးဘဲ ေဆြး…” ဆိုေသာ ေတးေရးဆရာ စိုင္းခမ္းလိတ္ရဲ႕ “ပလက္ေဖါင္း မင္းသား” သီခ်င္း ထဲက ကဲ့သို႔ အလင္းဆိုင္ေတြ လည္း ရွိဧ။္ ။ ထိုအလင္းဆိုင္မ်ားသည္ ပလက္ေဖါင္းမင္းသား လူငယ္မ်ားရဲ႕ ကြန္းခိုရာ ပင္ျဖစ္ဧ။္ ။ <br /><br />လူငယ္မ်ား ႏွင့္ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မ်ားသည္ အတူတြဲလွ်က္ ရွိၾကယံုသာမက ၊ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္တြင္သာ ေတြ႕ရမ်ားေနေသာ လူငယ္မ်ားကို လူၾကီးမ်ားက ကေလကေခ် အေပအေတ မ်ား ဟု သမုတ္ေလ့ရွိၾကဧ။္ ။<br /><br />ေရွးယခင္ ကေတာ့့ “ လက္ဖက္ရည္ အဖန္ ေသာက္ရင္ျဖင့္၊ က်က္သေရ အမွန္ေရာက္ေပလိမ့္ ၊ ၾကံသေလာက္ ျပီး တဲ့ အရည္..” ဟု ဆိုၾကဧ။္ ။ ယေန႔ေခတ္တြင္ လည္း ကားပြဲစား၊ အိမ္ပြဲစား ၊ ေျမပြဲစား ၊ မဂၤလာေဆာင္ပြဲစား မ်ား ျဖစ္ထြန္းေအာင္ျမင္လွ်က္ ရွိသည္ႏွင့္ အညီ ၎တို႔ဧ။္ လုပ္ငန္း ကိစၥ(အေရးၾကီး ခြင္က်ယ္ တမင္ လုပ္သည္မ်ား) ကို လက္ဖက္ရည္ဆိုင္၌ ေျပာဆို ညွိႏွိဳင္းၾကဧ။္ ။ ပမာဏၾကီး လွ်င္ ၾကီးသေလာက္ စာေသာက္ဆိုင္မ်ား၊ ကာရာအိုေကခန္းမ်ားသို႔လည္း ေရာက္တတ္ဧ။္ ။ (ဤကား စကားခ်ပ္)<br />လူငယ္မ်ား လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ ထုိင္ရသည့္ အေၾကာင္းအရင္း၊ ရည္ရြယ္ခ်က္ႏွင့္ လူၾကီးမ်ား(ဘာပြဲစား ညာပြဲစားအပါအ၀င္) ဧ။္ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ ထိုင္ရသည္ အေၾကာင္းအရင္း၊ ရည္ရြယ္ခ်က္ ကား ကြဲျပားႏိုင္ဧ။္ ။ဆိုလုိသည္မွာ လူၾကီးမ်ားသည္ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ သို႔ အေၾကာင္းကိစၥတခုခု ေၾကာင့္ထိုင္တတ္ၾကေသာ္လည္း လူငယ္အမ်ားစု ကေတာ့ျဖင့္ အေၾကာင္းကိစၥ တိတိပပ မရွိဘဲ ထိုင္ ေနတတ္ဧ။္ ။<br /><br />ဤသို႔ ဆိုလွ်င္ အေပၚက စာပိုဒ္တြင္ ေဖၚျပခဲ့သလုိ “ကေလကေခ် အေပအေတ” မ်ားဟု သက္ေရာက္သြားႏိုင္ ပါဧ။္ေလာ။ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မ်ား အေၾကာင္း တတ္သေလာက္ မွတ္သေလာက္ လင္းပါအံုးမည္။<br />ယခင္က လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မ်ားသည္ ရိုးရွင္းလွဧ။္ ။ ေခြးေျခခံု ဟုေခၚေသာ ထိုင္ခံုအပုကေလးမ်ားႏွင့္ စားပြဲခုံ။ ထိုေပၚတြင္မွ ေရေႏြးၾကမ္းအိုး။ တရုတ္လူမ်ိဳးေရာင္းေသာ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္တြင္ တရုတ္မုန္႔မ်ားျဖစ္ၾကေသာ ပဲမုန္႔၊ ဒါးလီွးမုန္႔၊ ဆားမုန္႔ မ်ားရနိုင္သကဲ့သို႔ အိႏၵိယလူမ်ိဳးမ်ားေရာင္းေသာ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္တြင္ ကုလားမုန္႔မ်ား ျဖစ္ၾကေသာ ပလာတာ၊ထကၱရာ၊ ခ်ပတီ၊ ပူတီ စေသာ မုန္႔မ်ားရႏိုင္ဧ။္ ။ <br /><br />ယခုအခါ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မ်ားကေတာ့ျဖင့္ ဆန္းျပားလွဧ။္ ။ “စီးပြားေရး ဦးပိုင္ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္” ၊ “မန္းျမိဳ႕ေတာ္ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္” ၊ “အိုင္တီ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္” မ်ားမွအစ ရပ္ကြက္လက္ဖက္ရည္ဆိုင္အငယ္မ်ားအထိ ေျပာင္းလဲ ေနဧ။္ ။ <br />စီးပြားေရးဦးပိုင္ ဧ။္ ခြင့္ျပဳခ်က္ျဖင့္ ဖြင့္လွစ္ရေသာ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မ်ားကို ေဘဘီအီၾကာေကြး ဟုေခၚေသာ လက္ညွိဳးေလာက္ အီၾကာေကြးကေလးမ်ား၊ ေရႊဥ မုန္႔ဟင္းခါး၊ ေပါလစ္ရွ္ အေရာင္ ေတာက္ေနေသာ စားပြဲခံုမ်ား အား ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္သိႏိုင္ဧ။္ ။<br />မန္းျမိဳ႕ေတာ္ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မ်ားတြင္ ေပါက္စီ၊ ၀က္သားေပါင္း ၊ ရွမ္းေခါက္ဆြဲ ၊ ဆီခ်က္ေခါက္ဆြဲ တို႔မွအစ ေၾကးအိုး အထိ ရႏိုင္ဧ။္ ။<br />ထိုနည္းတူစြာ အိုင္တီ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မ်ားတြင္လည္း စားေသာက္ဆိုင္နီးပါး အမ်ိဳးစံုလင္လွေသာ အစားအစာမ်ိဳးစံု ရႏိုင္ဧ။္ ။ ထမင္းေပါင္း ၊ ထမင္းေၾကာ္ ၊ထမင္းဆီဆမ္း မွအစ တရုတ္ဟင္း ျမန္မာဟင္း ၊ ဒင္ဆမ္း၊ ေကာ္ျပန္႔စိမ္း ၊ ေကာက္ညွင္းေပါင္း အစရွိသည္ တုိ႔ ပါ၀င္ေရာင္းခ်ဧ။္ ။ <br />ထိုသို႔ေသာနည္းျဖင့္ ရပ္ကြက္လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မ်ားပါ ပံုစံေျပာင္းလာၾကဧ။္ ။ တလက္စထဲမွာပင္ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မ်ား၌ အင္းစတန္႔ ေကာ္ဖီမစ္ ထုတ္မ်ားပါ ေနရာယူလွ်က္ရွိဧ။္ ။<br /><br />တညလံုး မပိတ္ေသာ အလင္းဆိုင္ မ်ားကိုလည္း ၾကိဳးစားရွာလွ်င္ ေတြ႕ႏိုင္ပါေသးသည္။<br /><br />ထို႔ေၾကာင့္ ေႏွာင္းေခတ္လူတုိ႔ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ သို႔ သြားရျခင္း အေၾကာင္းသည္ လက္ဖက္ရည္ေသာက္ခ်င္ ေသာေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ႏိုင္သကဲ့သို႔ တစံုတခု စားေသာက္ရန္လည္း ျဖစ္ႏိုင္ဧ။္ ။ “လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ သြားျခင္းသည္ လက္ဖက္ရည္ေသာက္ခ်င္ေသာေၾကာင့္” ဟု ယူဆရန္ မသင့္ေတာ္ေသာ အေျခအေနသို႔ ေရာက္သြားဧ။္ ။<br /><br />ဤသို႔ေသာ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မ်ားႏွင့္ လူငယ္မ်ား ဘယ္ပံုဘယ္နည္း ပတ္သက္ပါသနည္း။ <br /><br />အထက္တြင္ေဖၚျပခဲ့သကဲ့သို႔ တစံုတခုစားေသာက္လုိေသာ သြားျခင္းလည္းျဖစ္ႏိုင္ဧ။္ ။<br /><br />အိမ္တြင္ မေျပာခ်င္ေသာစကား(သို႔) လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေျပာခ်င္ေသာ စကားမ်ား အတြက္ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္သည္ အသင့္ေတာ္ဆံုးျဖစ္သည္ ဟု မိတ္ေဆြအမၾကီး တေယာက္ ေျပာတာလည္း ၾကာဖူးဧ။္ ။ တနည္းအားျဖင့္ လက္ဖက္ရည္္ဆိုင္၌ အိမ္တြင္မေျပာျဖစ္ေသာ စကားမ်ား ေျပာခြင့္ရဧ။္ ။ <br /><br />ေနာက္ အေၾကာင္းအရင္းတခုမွာ ေတးေရးဆရာ စိုင္းခမ္းလိတ္ ဧ။္ သီခ်င္းထဲက ကဲ့သို “အဆူအပူခံကာ မွီခိုရာဌာန” ျဖစ္ ေသာ အိမ္ဧ။္ ေလာင္းရိပ္ေအာက္မွ ေခတၱခန လြတ္ေျမာက္ရာ လမ္းျဖစ္ေသာေၾကာင့္တည္း။<br /><br />ဤအခ်က္ သံုးခ်က္ ကို ေယဘုယ် သတ္မွတ္ၾကည့္ႏိုင္ဧ။္ ။ တဆက္တည္းမွာ ပင္ ကေလကေခ် အေပအေတ ဟူေသာ အယူအဆကို စာဖတ္သူ စိတ္ၾကိဳက္ သတ္မွတ္ခြင့္ျပဳလိုက္ဧ။္ ။<br /><br />မနက္စာ စားရန္၊ ေန႔လည္စာ စားရန္၊ မုန္႔ဟင္းခါးစားရန္ ၊ ပလာတာ ထကၱရာ ခ်ပါတီ ပဲနံျပား စားရန္ ၊ ရွမ္းေခါက္ဆြဲစားရန္ (သွ်မ္းဟု လည္း ေရးသည္္) လက္ဖက္ရည္ဆိုင္သို႔ ေျခဦးလွည့္ႏိုင္ဧ။္ ။<br /><br />ေကာ္ဖီ သို႔မဟုတ္ လက္ဖက္ရည္ ေသာက္ရင္း စကားစျမည္ ေျပာၾကရန္လည္း လက္ဖက္ရည္ဆိုင္သို႔ သြားၾကဧ။္ ။ <br /><br />ညေနခင္းပုိင္းမ်ား ၌ ဂစ္တာ ကိုင္၍ လမ္းေဘးႏွင့္နီးေသာ ခံုမ်ားတြင္ ထုိင္ကာ စီးကရက္ဖြာ သီခ်င္း ညဥ္းေနၾကေသာ သရုပ္မွန္လူငယ္မ်ား (စာရိုက္သူဧ။္ အျမင္သက္သက္ သာ…) ကလည္း အိမ္ မွ ခဏ ေရွာင္ေျပး၍ စိတ္ကူးေတြ႕ရာ ဖန္တီးေနၾကဧ။္ ။ <br /><br />ကၽြႏု္ပ္သည္ လည္း လူငယ္ထဲက လူငယ္ျဖစ္သည္မို႔ ကၽြႏု္ပ္ကို ဗဟိုျပဳျဖစ္ေပၚေနေသာ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ယဥ္ေက်းမွဳအေၾကာင္း အနည္းငယ္ တင္ျပပါအံ့။<br /><br />တခါက အကို တေယာက္ႏွင့္ စမ္းေခ်ာင္းထဲက ရပ္ကြက္ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေလးတြင္ ထုိင္ေနစဥ္ ကားတစီးက လမ္း လာေမးဧ။္ ။ ထိုကားကို လမ္းညႊန္ေပးျပီးသည့္ေနာက္ ကၽြႏု္ပ္ ႏွင့္ အတူထိုင္ေနေသာ အကိုက အနည္းငယ္ မႏွစ္လုိဟန္ျဖင့္ တခ်ိန္က ယခုကဲ့ အေမးခံရသူတို႔ကို အလုပ္မရွိအကုိင္မရွိ မ်ား ၊ တနည္းအားျဖင့္ ဆန္ကုန္ေျမေလးမ်ား ဟု သတ္မွတ္ထားသည္ ဆိုဧ။္ ။ ယခု ထိုကဲ့သို႔ သတ္မွတ္သူမ်ားထဲတြင္ ကၽြႏု္ပ္တို႔ပါ ပါ၀င္ေနသည္ကို ၀မ္းေျမာက္စြာ ေတြ႕လိုက္ရဧ။္ ။ ဤေနရာ၌ အႏွီစာပိုဒ္ ႏွင့္ အတန္ငယ္ ေသြဖီေသာ အေၾကာင္းကိုထည့္၍ ေျပာလုိ ဧ။္ ။ အခ်ိဳ႕ လူငယ္မ်ားသည္ မိမိတို႔ လူရာ၀င္ျပီျဖစ္ေၾကာင္း ျပသခ်င္သည့္အေနျဖင့္ ေဆးလိပ္ေသာက္ျပျခင္း၊ ကြမ္းစားျပျခင္း ၊ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ ထုိင္ျပျခင္းတို႔ကို ျပဳလုပ္ျပတတ္သည္ ။ <br />ကားကို လမ္းညႊန္ေပးလိုက္သည့္ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ ႏွစ္ေယာက္သည္လည္း အမွန္တကယ္ အလုပ္မရွိေသာေၾကာင့္ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္တြင္ ထိုင္ကာ စကားလံုးၾကီးၾကီး ေတြအသံုးျပဳ၍ တေယာက္ႏွင့္ တေယာက္ ပစ္ေပါက္တမ္း ကစား ေနၾကျခင္းျဖစ္ဧ။္ ။ <br /><br />တခါတခါ မာက်ဴရီမီးလံုး ေအာက္တြင္ ရွိေသာ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္က ပို၍ ျပည္စံုသည္ဟုထင္ဧ။္ ။ မာက်ဴရီမီးလံုး ေအာက္တြင္ တည္သမွ်အရာအားလံုး လွပေနသည္ဟု ရက္ရက္ေရာေရာ ထင္ပစ္လိုက္ဧ။္ ။ ထိုအခ်ိန္တြင္ အိမ္ဟူေသာ အရာႏွင့္တကြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ေမ့သြားတတ္ဧ။္ ။ ခရစ္ႏွစ္ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ မတိုင္မွီ ကာလမ်ား၌ ထိုကဲ့သို႔ မာက်ဴရီ မီးေရာင္မ်ား သည္ လူငယ္တုိ႔ ရိုက္ပြဲက်င္းပရာ သာျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ သို႔ေသာ္ ၂၀၀၇ စက္တင္ဘာ အေရးခင္း (Saffron Revolution) ျပီးသည့္ေနာက္ လူငယ္ရန္ပြဲမ်ား သိသိသာသာေလ်ာ့ပါးသြား သည္ကို ေတြ႕ရဧ။္ ။ (ဤသည္မွာလည္း စာရိုက္သူဧ။္ အျမင္သက္သက္ သာ ျဖစ္ပါေၾကာင္း.. ) ထို႔ေၾကာင့္ မာက်ဴရီမီးေရာင္ေအာက္က လူငယ္မ်ားဧ။္ မ်က္လံုးမ်ားသည္္ အခ်င္းခ်င္း အမ်က္အအီ စိုးစင္းမွ် မရွိဘဲ မိမိဧ။္ ၾကည္ႏူးမွဳကို သာ ကိုယ္စီ ဖန္တီးေနၾကဧ။္္ ။ ထုိ႔အတူ အလင္းဆိုင္ တို႔သည္လည္း ကၽြႏု္ပ္အတြက္ အသက္၀င္ေနဧ။္ ။ <br /><br />ရပ္ကြက္လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ ကေလးမ်ားသည္ ေနရာေဒသအလုိက္ ထူျခားမွဳမ်ား ႏွင့္အတူ ခ်စ္စရာေကာင္းေသာ အမူအက်င့္ေလးမ်ား ရွိတတ္ဧ။္ ။<br /> အခ်ိဳ႕ ဆိုင္မ်ားသည္ မိမိဧ။္ စားသံုးသူကို ဂရုစိုက္ေၾကာင္းျပသည့္ အေနျဖင့္ စားသံုးသူ မွာယူေသာက္သံုး ေနက် လက္ဖက္ရည္ကို မွတ္ထား ၾကသည္။ <br />အခ်ိဳ႕ ဆိုင္မ်ားသည္ မိမိဧ။္ စားသံုးသူႏွင့္ ရင္းႏွီးခင္မင္ေၾကာင္းကို ျပသည့္ အေနျဖင့္ က်သင့္ေငြကို ေလွ်ာ့ယူလိုက္သည္။ အေၾကြအမ္း ရသည့္ ျပႆနာကိုလည္း ေျဖရွင္းရာ ေရာက္ဧ။္ ။ <br />အခ်ိဳ႕ ဆိုင္မ်ားကေတာ့ သူတို႔ဧ။္ ေစတနာကို အရည္အေသြးျဖင့္ျပသတတ္ဧ။္ ။ ၁၅၀က်ပ္ သာ ေပးရေသာ လက္ဖက္ရည္တြင္ ႏို႔မလိုင္မ်ားထည့္ေပးတတ္ဧ။္ ။ <br /><br />ကၽြႏု္ပ္တို႔ မက္မက္ေမာေမာ ထိုင္ျဖစ္ၾကသည္မွာ လက္ဖက္ရည္ခ်ည္းသက္သက္ ေရာင္းေသာ ရပ္ကြက္ဆိုင္ကေလးမ်ားသာျဖစ္ဧ။္ ။ လမ္းေဘးလက္ဖက္ရည္ဆိုင္၊ ေျမစိုက္လက္ဖက္ရည္ ဆိုင္ ကေလးမ်ားသည္ စားသံုးသူ နည္းပါးေသာ္လည္း လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ဟူေသာ နာမည္ႏွင့္ အေငြ႕ အသက္ကို ထိန္းသိမ္းထားၾကဧ။္ ။ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ ပီသေသာ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ ကေလးမ်ားဟု ကၽြႏု္ပ္က သတ္မွတ္ခ်င္ဧ။္ ။ထိုဆုိင္ကေလးမ်ားတြင္ တရုတ္လက္ဖက္ရည္ဟု သတ္မွတ္ႏိုင္ေသာ ေရေႏြးၾကမ္းေရာ ကုလားလက္ဖက္ရည္ဟု သတ္မွတ္ႏိုင္ေသာ ႏို႕ဆီပါသည့္လက္ဖက္ရည္ကို ပါ သံုးေဆာင္ႏိုင္ဧ။္ ။ <br /><br />ယေန႔ေခတ္ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မ်ားသည္ အထက္တြင္ဆိုခဲ့သည့္အတိုင္း နာမည္ခံလက္ဖက္ရည္ဆိုင္မ်ား အျဖစ္သို႔ ေရြ႕လ်ားေနၾကဧ။္ ။ (ဤေနရာတြင္လည္း ေကာင္းျခင္း ဆိုးျခင္း မေျပာလုိပါ ။ ) တခ်ိဳ႕လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မ်ားမွာ စာေသာက္ဆိုင္ၾကီး သဖြယ္ျဖစ္ေနျပီး ၊ တခ်ိဳ႕ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မ်ားမွာ အခြင့္အေရးသမား တုိ႔ဧ။္ လုပ္စားရံုသက္သက္ ေပါလစ္ရွ္ခံုမ်ား ႏွင့္ ေဘဘီလက္ဖက္ရည္၊မုန္႔ဟင္းခါး ျဖစ္ေနဧ။္ ။ <br /><br />ျမန္မာ့လူေနမွဳဘ၀ထဲတြင္ ေန႔စဥ္ပါ၀င္ေနေသာ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မ်ားသည္ မည္သို႔မည္ပံု ေနရာယူလွ်က္ရွိျပီး ၊ အနာဂါတ္တြင္ မည္သို႔ မည္ပံု ေျပာင္းလဲသြားမည္ ဆိုသည္မွာ စိတ္၀င္စားစရာ တစ္ခုပင္ ျဖစ္ေနေတာ့သတည္း။ ။ေမာင္ရွင္းသန္႕http://www.blogger.com/profile/04615190889651285755noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-2787331821702231283.post-23769375877911582642010-05-24T10:09:00.000+06:302010-05-24T10:11:24.810+06:30အလင္းမရွိေသာ အိပ္မက္အနက္ေရာင္ ေဘာပင္တေခ်ာင္း…။<br />အျဖဴေရာင္ စာရြက္အလြတ္ေပၚက အနက္ေရာင္စာလံုးမ်ား…။<br />ဒါေတြအားလံုးက အျပာေရာင္ စားပြဲတလံုး ေပၚမွာ ဖယိုဖရဲ ။ လွလွပပ ျပန္႔ၾကဲေနတယ္။<br /><br />အနက္ေရာင္ စာရြက္တရြက္….။<br />အျဖဴေရာင္ မွင္နဲ႕ မညီမညာ လက္ေရးမ်ား… ။<br />ဒါေတြနဲ႕ တစံုတရာ ဖန္တီးဖို႔ ငါၾကံရြယ္ခဲ့တယ္..။<br /><br />အျဖဴေရာင္ စာရြက္ေပၚက အနက္ေရာင္စာလံုးမ်ား ၊ အနက္ေရာင္စာရြက္ေပၚက အျဖဴေရာင္စာလံုးမ်ား ၊ ေနာက္ အျပာေရာင္စားပြဲတလံုး ။ ဒါေတြအားလံုးကို ပံုရိပ္ေယာင္ အေနနဲ႕ ဖမ္းယူထားဖုိ႔ ကင္မရာတလံုးကို ေဘးမွာခ်ေစာင့္စားရင္း ကၽြန္ေတာ္ အိပ္ေပ်ာ္ေနခဲ့တယ္။<br /><br />တစံုတေယာက္က ေမးတယ္ “လူေတြရဲ႕ စိတ္ကို အက်ိဳးသက္ေရာက္ဖုိ႔အတြက္ အေရာင္ေတြကို ယံုၾကည္သလား? ” ။ <br />တိတိက်က် ေျဖဖို႔ ခက္တဲ့ ေမးခြန္းတခုပဲ။<br />ကၽြန္ေတာ့္အေပၚမွာ တခါတရံ အေရာင္ ေတြရဲ႕ သက္ေရာက္မွဳ ရွိမယ္လို႔ထင္တယ္။ သူ ေမးသလုိ “လူေတြ” ဆိုတာအတြက္ေတာ့ သိမ္းၾကံဳးျပီး မေျဖ၀့ံပါ ။ တဆက္ထဲမွာ ပဲ ကၽြန္ေတာ္ “အေရာင္”ေတြကို မျမင္ႏိုင္ရင္ ဘယ္လုိခံစားမလဲ ။ ေနာက္ျပီး “အေရာင္” ဆိုတာ ပိုင္းျခား သိႏိုင္တဲ့ အသိ ကၽြန္ေတာ့္မွာ မရွိေတာ့ရင္ ဘယ္လိုခံစားမလဲ။ ေနာက္ဆံုး “အေရာင္”ဆိုတဲ့ အရာကို “အေရာင္”လုိ႔ မျမင္ခ်င္ေတာ့ရင္ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္လိုျဖစ္မလဲ။ ေမးခြန္းေတြ ျပန္႔ၾကဲသြားသည္။<br /><br />ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ျဖတ္သန္းမွဳ အနည္းငယ္ေလးအတြင္းမွာ သိလိုက္ခြင့္ရလုိက္တ့ဲ အေရာင္ေတြက ယံုၾကည္ေလာက္စရာမေကာင္းပါ။ ကၽြန္ေတာ္ မသိနားမလည္တာလည္း မ်ားလြန္းပါသည္။ အ၀ါေရာင္ နဲ႕ လိေမၼာ္ေရာင္ ေတာင္ ကြဲကြဲျပားျပားမသိ။ အနီ ၊ အစိမ္း နဲ႕ အျပာ တို႔ အေၾကာင္း အေကာင္းေကာင္း မသိ။ အပူေရာင္ ၊ အေအးေရာင္ ခြဲခြဲျခားျခားမသိ။<br /><br />“အျဖဴနဲ႕အနက္” တဲ့ ဒီစကားကို ကၽြန္ေတာ္စၾကားဖူးတာ ကာလာမစံုတဲ့ ဓါတ္ပံုေတြက တဆင့္ ထင္ပါရဲ႕။ အဲဒီကေန စျပီး အျဖဴေရာင္ နဲ႔ ဆန္႔က်င္ဘက္ဟု ယူဆေသာ အနက္ေရာင္ကို တြဲျပီး သိလာခဲ့သည္။ <br /><br />“ ဒါ.. ဘာအေရာင္ ျဖစ္မယ္ထင္လဲ” ဟု ငယ္ငယ္က ပေဟဠိ၀ွက္ ၾကတဲ့အခါ “ အျဖဴေရာင္ မဟုတ္ဘူး ”<br />ဟု နိမိတ္ျပ စကားေျပာလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္က “အနက္ေရာင္” ဟု အေျဖေပးတတ္ပါသည္။ကၽြန္ေတာ့္ အေျဖကလည္း အျမဲတမ္းလုိလုိ မွန္ေနခဲ့ပါသည္။ <br /><br />ဒါကပဲ တကယ့္ အမွန္တရားနဲ႕ ေ၀းကြာရျခင္းရဲ႕ အေၾကာင္းတရားတခုလား ? <br /><br />တစံုတေယာက္ရဲ႕ ေမးခြန္းကို ေျဖဖုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ ၾကိဳးစားၾကည့္သည္။ “အေရာင္” ဆိုတာ အလင္းျပန္ျခင္း ေၾကာင့္သာျဖစ္ေပၚတယ္ လို႔ ကၽြန္ေတာ္ၾကားဖူးထားသည္္။ တကယ္လုိ႔ အလင္းမရွိရင္ ကၽြန္ေတာ္ ဘာကို ျမင္မလဲဆိုတာ အနီးစပ္ဆံုး စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ ေမွာင္မဲျခင္း။ <br /><br />ေမွာင္မဲ ေနတာဟာ အနက္ေရာင္လား ။ ကၽြန္ေတာ္ ေသခ်ာ မသိပါ။ သို႔တည္းမဟုတ္ အလင္းျပန္ျခင္း မဟုတ္ပဲ အေရာင္တခု ျမင္ေနရတာလား။ ကၽြန္ေတာ္ လံုး၀ မသိပါ။<br /><br />ထုိ႔ေၾကာင့္ “အေရာင္” ဆုိေသာ အရာ သည္ ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ အေ၀း တေနရာ တြင္သာ ရပ္တည္ေနခဲ့ဧ။္ ။<br /><br />“ အျဖဴ မဟုတ္လွ်င္ အမည္းႏွင့္ တကြ တျခားမည္သည့္အေရာင္မဆို ျဖစ္ႏိုင္သည္” ဟု ကၽြန္ေတာ့္ မိတ္ေဆြဧ။္ အက္ေဆးတပုဒ္ထဲမွာဖတ္ဖူးသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ထိုစာေၾကာင္းကို နည္းနည္း ထပ္ျဖည့္လုိက္ခ်င္သည္။ <br /><br />“ အျဖဴမဟုတ္လွ်င္ အျဖဴမဟုတ္ေသာ အေရာင္သာျဖစ္ႏိုင္ပါသည္” <br /><br />ကၽြန္ေတာ့္ အိပ္မက္ ကို ဤ ေနရာ၌သာ ရပ္တန္႔ လိုက္ခ်င္သည္။ <br />သို႔ေသာ္ “ အိပ္မက္ထဲတြင္ အေရာင္ ကို သိႏိုင္စြမ္းမရွိ” ဟု အိပ္မက္သုေတသီတို႔က ဆိုဧ။္ ။ေမာင္ရွင္းသန္႕http://www.blogger.com/profile/04615190889651285755noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-2787331821702231283.post-6043888758672045142010-05-05T09:28:00.003+06:302012-04-08T01:00:17.261+06:30ကၽြန္ေတာ္ “ရွိ” ေသာ မိုးရာသီႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ “သိ” ေသာ မိုးရာသီျပတင္းေပါက္ က တဆင့္ ေသးေသးေျပာက္ေျပာက္ ၾကယ္ကေလး ေလး၊ငါး ခု ၀ါးတ၀ိုးျမင္ေနရသည္။ <br />ျပတင္းေပါက္ က တဆင့္ ေျမသင္းနံ႔ ႏွင့္အတူ ေလႏုေအးေတြ ေျခသံတိတ္တဆိတ္နဲ႕ ၀င္လာၾကသည္။<br />ထိုေန႔က မိုးရြာဧ။္ ။<br /><br />မိုးရြာထဲတြင္ လမ္းေလွ်ာက္ထားေသာ ကၽြန္ေတာ့္အဖို႔ ေရေႏြးၾကမ္းတအိုး ႏွင့္ ေစာင္ပါးပါးတထည္ ကို အလိုရွိလွဧ။္ ။<br /><br />“မိုး” ႏွင့္အတူ “ေလ” သည္လည္း အနည္းငယ္ျပင္းထန္ သည္။ထိုကဲ့သို႔ေသာ မိုးရြာထဲ တေယာက္တည္း လမ္းေလွ်ာက္ျခင္း ကို အႏၱရာယ္မ်ားသည္ ဟု ဆိုၾကေသာ္လည္း “မသိျခင္းတရား” ဧ။္ အႏၱရာယ္ကိုေတာ့ မည္သို႔ေသာသူက ေၾကာက္ရြံ႕ စိုးရိမ္ၾကမည္နည္း။<br /><br />မိုးေရ စိုရႊဲေနေသာ ကၽြန္ေတာ့္ခႏၶာသည္ ေအးျမေနဧ။္ ။ ကၽြန္ေတာ္ ေလွ်ာက္ေနေသာ လမ္းမေပၚတြင္ မိုးရြာေသာေၾကာင့္လားမသိ လူမရွိ။ ထို႔ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္ စိတ္၀ိဥာဥ္သည္လည္း ေအးျမေနဧ။္ ။<br />မိုးရြာထဲတြင္ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ရျခင္းဧ။္ အရသာကို သိလုိပါက ကိုယ္တိုင္ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ၾကည့္ျခင္းျဖင့္သာ သိႏိုင္ဧ။္ ။ ႏွဳတ္ျဖင့္ တဆင့္ျပန္ေျပာျပျခင္းသည္ လည္းေကာင္း၊ စာျဖင့္ တဆင့္ျပန္ေဖာ္ျပျခင္းသည္လည္းေကာင္း ခံစားမွဳကို တိက်စြာ ျပန္လည္ မေပးေဆာင္ႏိုင္။<br /><br />မိုးရာသီ တြင္ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ လိုအပ္မည္ဟုထင္ေသာ အရာမ်ားကို အနီးစပ္ဆံုး ေတြးၾကည့္မိဧ။္ ။ <br />ေခါက္ထီးတလက္ ႏွင့္ ရာဘာဖိနပ္ လား?<br />ေစာင္ပါးပါးတထည္ ႏွင့္ စံုေထာက္၀တၳဳ လား?<br />ပန္းဆိုးတန္းက လက္ဖက္ရည္ က်က်တခြက္ ႏွင့္ ေရစိုေနတဲ့ ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္လမ္း လား?<br />ေရေႏြးၾကမ္း ႏွင့္ နံျပားေပ်ာ့ေပ်ာ့တခ်ပ္ လား?<br />အတိႆရရာသီ ကဗ်ာစာအုပ္ ႏွင့္ ပဒီးပဒါးစကားေတြ လား?<br /><br />ကၽြန္ေတာ့္ဧ။္ သိမွဳနယ္ပယ္တြင္ ရွိေသာ မိုးရာသီဧ။္ မိုးေရခ်ိန္လက္မမ်ားကို တိုင္းရာ၌<br />-ကၽြန္ေတာ့္ဆံပင္ ႏွင့္ ဂ်င္းေဘာင္းဘီအနားတြင္စိုစြတ္ေနေသာ ေရပမာဏျဖင့္လည္းေကာင္း<br />-မိုးေရေၾကာင့္ လွပေနေသာ သစ္ပင္တို႔ဧ။္ စိမ္းစိုမွဳျဖင့္လည္းေကာင္း<br />-ဖါးေအာ္သံ တို႔ျဖင့္ လည္းေကာင္း တိုင္းတာပါမည္။<br /><br />ကၽြန္ေတာ့္ စိတ္ဝိဥာဥ္ စိုစြတ္ရန္အတြက္ လိုအပ္ေသာ မိုးေရခ်ိန္လက္မ ပမာဏကို ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ပင္ မသိႏိုင္ပါ။ေမာင္ရွင္းသန္႕http://www.blogger.com/profile/04615190889651285755noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-2787331821702231283.post-38278783330056454932010-03-21T16:55:00.004+06:302012-04-08T01:07:30.743+06:30ကုကၠိဳရြက္ ႏွင့္ အတူ ေ၀့၀ဲက်သြားေသာ ေႏြညမ်ားလေရာင္ ေအာက္က ကြပ္ပ်စ္ ေပၚမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ၀ိုင္းဖြဲ႕ ထိုင္ခဲ့ၾကဖူးတယ္။ ညမ်ားစြာ….<br />အတိအက် ဆိုေသာ္.. ေႏြညမ်ားစြာ။<br /><br /><span style="font-style: italic;"><span style="color: rgb(51, 51, 51);">ကေလးဘ၀မွာေတာ့ နားမလည္မွဳမ်ားစြာနဲ႕ ၾကယ္ေတြကိုၾကည့္ခဲ့ရတယ္။ ၾကယ္အစံုနဲ႕ေကာင္းကင္ ဟာ ကၽြန္ေတာ့္ကို ပေဟဠိ၀ွက္ျပီး ၾကည္စယ္ေနတာလို႔ လံုး၀ မထင္မိပါဘူး။ မထူးဆန္းပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္မွ မသိခ်င္ဘဲ။ အမည္းေရာင္ ဟင္းလင္းျပင္ၾကီး</span><br /><span style="color: rgb(51, 51, 51);">ထဲက ခ်စ္စရာအစက္အေျပာက္ကေလးေတြ လို႔ သိထားတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ကေတာ့ ဒီေလာက္ဆို လံုေလာက္ပါျပီ။</span><br /><span style="color: rgb(51, 51, 51);"><br />ေနာက္မွ တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ ေျပာသံၾကားလာရတယ္။ အဲဒီၾကယ္ရဲ႕ နာမည္က ဘာ၊ ညာ နဲ႕ သိပ္ကို ရယ္စရာေကာင္းတာပါပဲလား ။ သူတို႕ ထင္သလုိနာမည္ေပးထားၾကတာေလ။ ေနာက္ျပီး.. သူ႕ဘာသာသူ ျပန္႕က်ဲ လွပေနတဲ့ ၾကယ္ေတြကို သူတို႕က အုပ္စုဖြဲ႕ ျပီး နာမည္ေပးၾကေသးတယ္။ အဲဒီကိစၥကေတာ့ မတရားဘူးလုိ႔ထင္တာပါပဲ။ ပိုင္းျခားသက္မွတ္ျခင္းအားျဖင့္ အလွတရားကို ဖ်က္စီးၾကတာလား။</span><br /><span style="color: rgb(51, 51, 51);"><br />“ေကာင္းကင္ ဟင္းလင္းျပင္ထဲက ၾကယ္ေတြကို ခံစားတဲ့အခါ ကၽြန္ေတာ္.. နားမလည္ျခင္းေတြကိုပဲ လိုခ်င္ပါတယ္။ ”</span><br /></span><br />အထက္ပါအတိုင္း ေတာင္ေတာင္အီအီ ရည္ရြယ္ခ်က္မရွိဘဲ စဥ္းစားျဖစ္ေနတာကေတာ့ ျပတင္းေပါက္ ကေနျပီး ၾကယ္ေတြကို ၾကည့္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ေႏြညေတြမွာေပါ့။<br />“ေႏြ ဟာ အထီးက်န္ေစသလား ။ ေႏြ ဟာ လြမ္းေမာေစသလား ။ ဒါမွမဟုတ္ ေႏြဟာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ေတြ ေပးတာ လား ၊ ယူတာလား။ ” အဲဒါေတြ ကၽြန္ေတာ္ မသိ။ ကၽြန္ေတာ္သိတာ ေႏြဟာ ပူတယ္။ အုိက္တယ္။ တစ္ေန႔ခင္းလံုး ပူေလာင္ျခင္းအတြက္ အေလ်ာ္အစားအျဖစ္ ည ဘက္မွာ ေလေျပေတြကို မျဖစ္စေလာက္ ေပးတယ္။ ဒီလိုညေတြမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ၀ိုင္းဖြဲ႕စကားေျပာျဖစ္ၾကတာေပါ့။<br /><br />ညပိုင္းမွာ ၾကယ္ေတြေငးရင္း ကုကၠိဳပင္ေအာက္ကို ထုိင္ၾကည့္ပါ။ အသံျပဳတိုက္ခတ္ေနတဲ့ ေလေျပ ေတြက ကုကၠိဳရြက္၀ါေတြကို ေၾကြေစတယ္။<br /><br />ေႏြေန႔လည္ခင္းေတြက မညွာမတာ ပူေပမယ့္ ကုကၠိဳရိပ္ေတြကေတာ့ သိပ္ခ်စ္ဖုိ႔ေကာင္းတယ္။ ကုကၠိဳပင္ေအာက္မွာ ထိုင္ရင္း ကုကၠိဳရြက္ေၾကြတာကို ၾကည့္ေနတဲ့လူေတြ ကို ေတြ႕ဖူးမွာပါ။ ဘာရယ္မဟုတ္ေပမယ့္ အမွဳမဲ့အမွတ္မဲ့ လုပ္တတ္ၾကပါတယ္။<br /><br />ကၽြန္ေတာ္က ေတာ့ တမင္သက္သက္ ကုကၠိဳရြက္ေၾကြတာ ထိုင္ၾကည့္ခဲ့တယ္။ အေႏွာင္အဖြဲ႕ကင္း ျပီး မသိျခင္းမ်ားတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ ရဲ႕ ငယ္ဘ၀က ကုကၠိဳပင္ေတြထဲမွာ ခိုေအာင္းေပ်ာက္ကြယ္သြားျပီ ထင္ပါရဲ႕။ေမာင္ရွင္းသန္႕http://www.blogger.com/profile/04615190889651285755noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-2787331821702231283.post-36714681027115894352010-03-02T20:45:00.002+06:302010-03-02T20:49:54.268+06:30ေဘာင္ခတ္ျခင္း<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-MYesOevn5nYqVmwBT38q8bU3usATYkiZoLXrmVrq2T1OJWRp3Rvpu_SVNJuSZyg38qWduGhmwfz2XoICWvjfKsMbhQdPREiTFgI-_OXKCHWas1LDik3qyMXq8Fna9GhXVfViU825uPVd/s1600-h/camera+%26+rangoon.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-MYesOevn5nYqVmwBT38q8bU3usATYkiZoLXrmVrq2T1OJWRp3Rvpu_SVNJuSZyg38qWduGhmwfz2XoICWvjfKsMbhQdPREiTFgI-_OXKCHWas1LDik3qyMXq8Fna9GhXVfViU825uPVd/s400/camera+%26+rangoon.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5444040712100697186" border="0" /></a>Photo: <a href="http://www.naymoewai.blogspot.com">NayMoeWai</a>ေမာင္ရွင္းသန္႕http://www.blogger.com/profile/04615190889651285755noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-2787331821702231283.post-68589802316590271892010-01-18T10:53:00.003+06:302010-01-18T11:07:08.578+06:30ညီေလးဖတ္ဖို႕ညီေလးေရ<br />မင္းအတြက္ထူးျခားတဲ့ ဒီေန႕ေလးမွာ<br />ေရွ႕ဆက္ဘာေတြမ်ားထပ္ထူးျခားလာအံုးမွာပါလိမ့္<br />၀လံုးေလး၀ိုင္းရတာမဟုတ္တဲ့ ဘ၀မွာ<br />ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးကသင္ခန္းစာေတြက<br />တကယ့္လက္ေတြ႕မွာေတာ့ ျခားနားေနတယ္လို႕ ထင္မိေသးလားး<br />အသက္ေတြတစ္ႏွစ္ျပီးတစ္ႏွစ္မွာ<br />အတင္းအဖ်င္းေတြရခဲ့ၾကတယ္<br />ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းေတြ ခ်ိနဲ႕လာတယ္<br />ေနထိုင္အသက္ရွင္ျခင္းအတြက္<br />အေလ့က်င့္ရာခိုင္ႏႈန္း ဘယ္ေလာက္လိုေသးသလဲ<br />ဟန္ေဆာင္ျခင္းအနုပညာေကာဘယ္ေလာက္လိုသလဲ<br />ကဲ....ခေလးကိုယ္နဲ႕ လူၾကီးအေတြးေတြ ေခါင္းထဲျပြတ္သိပ္ေနတဲ့ ေကာင္ေလးေရ<br />ေရွ႕ဆက္ အနာဂါတ္ေန႕ရက္ေတြမွာ ေျမြေပြးတစ္ေကာင္လို သိမ္ေမြ႕ေအးေဆးပါ<br />ဥၾသေလးလို အသံသာျပီး<br />ဆင္တစ္ေကာင္လို လိုရာ ခရီးေရာက္နိုင္ပါေစဗ်ာ ။<br /><br /><span style="font-style: italic; color: rgb(51, 153, 153);">(ကိုမ်ိဳး က်ိဳက္ထို ကေန ပို႔လိုက္တဲ့ကဗ်ာေလးပါ.. ။ က်ေနာ့္အတြက္ ေမြးေန႔လက္ေဆာင္တဲ့.. ။ လက္ေဆာင္ပစၥည္းကို လူၾကံဳနဲ႔ထည့္ေပးျပီး လက္ေဆာင္ကဗ်ာကို ေမးလ္နဲ႔ ပို႔လိုက္တဲ့ ကိုၾကီးမ်ိဳး... ခင္ဗ်ားလည္း အစစ အရာရာ အဆင္ေျပပါေစဗ်ာ ။)</span>ေမာင္ရွင္းသန္႕http://www.blogger.com/profile/04615190889651285755noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-2787331821702231283.post-50530783158165567922009-12-31T10:57:00.003+06:302012-04-08T01:15:30.333+06:30ကၽြန္ေတာ္ ႏွင့္ နာရီကၽြန္ေတာ္ နာရီမၾကည့္တတ္ေသးသည့္ အရြယ္၌ နာရီတစ္လံုး ရွိခဲ့ဖူးသည္။ အိမ္ကိုအလည္ လာသည့္ ကၽြန္ေတာ့္ အေဒၚက ၀ယ္ေပးသြားခဲ့ျခင္းျဖစ္၏။ ထိုနာရီကေလး ကို ဖြင့္လုိက္လွ်င္ ဆင္ဒရဲလား သီခ်င္းသံ ၾကားရသည္။ ညအိပ္လွ်င္ပင္ မခၽြတ္တမ္း ၀တ္ထားမိ ေလာက္ေအာင္ ကၽြန္ေတာ္ ႏွစ္သက္ခဲ့သည္။အခ်ိန္ေတြကို သိရေသာေၾကာင့္(သို႔) သိခ်င္ ေသာေၾကာင့္ ထိုနာရီေလးကို ၀တ္ခဲ့ျခင္းမဟုတ္။<br /><br /> ဒီလုိနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ နာရီၾကည့္တတ္ေသာ အရြယ္ေရာက္လာခဲ့ပါသည္။ အေဖ ၀ယ္ေပးေသာ ကၽြန္ေတာ့္ နာရီေလးမွာ နာရီ၊မိနစ္၊စကၠန္႔ အျပင္ Day ၊ Date (အတု)ပါ ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ မ်က္စိေနာက္ စရာ Day, Date ဒိုင္ကြက္ အတု ေလးသည္ အတုျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဘယ္ေတာ့မွ မေရြ႕လ်ား ပါ ။ အေဖက ကၽြန္ေတာ့္ အတြက္ လ်စ္လ်ဴရွဳ ျပီး ၾကည့္တတ္ ေအာင္ တမင္၀ယ္ေပးခဲ့ျခင္းေပ လား။ ကၽြန္ေတာ္ ေသခ်ာမသိေသာ္လည္း နာရီ၊မိနစ္၊စကၠန္႔ တံ (အစစ္) ကေလးမ်ားကိုသာ ေရြးခ်ယ္ ၾကည့္ခဲ့မိသည္။ သို႔ေပမယ့္ နာရီသည္ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ အေရးမပါလွ။ <br /> <br /> အေမ အိပ္ခိုင္းေသာ အခ်ိန္၌ အိပ္ သည္။ ဗိုက္ဆာေသာ အခ်ိန္၌ စားသည္။ အေမ ႏွိဳးေသာ အခ်ိန္၌ ထ မည္။ အေမ ေက်ာင္းပို႔ေသာ အခ်ိန္၌ ေက်ာင္းသြားမည္။ ေခါင္းေလာင္းထိုး၍ ေက်ာင္းဆင္း ခ်ိန္၌ အေဖက ေက်ာင္းေရွ႕မွာ လာၾကိဳေနမည္ျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ နာရီက ဘယ္အတိုင္းအတာ ထိအေရးပါေနလို႔လဲ! ။ ေအာ္.. အခ်ိန္ အကန္႔အသတ္ မရွိ ကစားခ်င္ ကစား ႏိုင္ေသးသည္။<br /><br />အလယ္တန္းေက်ာင္းသား ျဖစ္လာခဲ့ေသာ ကၽြန္ေတာ္သည္ က်ဴရွင္ ႏွစ္ ခု ၊ သံုးခု တက္ လာရသည္။ မနက္ေစာေစာ ထ ၍ ညမိုးခ်ဳပ္ တဲ့အထိ အိမ္ ၊ ေက်ာင္း ၊ က်ဴရွင္ ကူးေန ရသည္။ <br />“ ဟဲ့ .. နာရီလည္းၾကည့္ဦး ၊ ဘယ္အခ်ိန္ရွိျပီလည္း ထေတာ့ ။ က်ဴရွင္သြား ရေတာ့မယ္” ဆိုတဲ့ အေမရဲ႕ စကားသံနဲ႔အတူ အိပ္ယာေခါင္းရင္းမွာရွိတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ နာရီေလး ကို အိပ္ခ်င္မူးတူး ၾကည့္တတ္ခဲ့သည္။ အေမႏွိဳးေသာအခ်ိန္သည္ ေစာ လြန္းေနလွ်င္ အိပ္ယာထဲမွာ အိပ္ခ်င္ေယာင္၍ ဆက္အိပ္ေနအံုးမည္။ ေနာက္က်လွ်င္ေတာ့ အျမန္ဆံုး ျဖစ္ေအာင္ ေျပးရေတာ့မည္။ ငါးမိနစ္ ၊ ဆယ္မိနစ္ ဆိုေသာ အခ်ိန္သည္ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ အတိုင္းအတာတစ္ခုအထိ အေရးပါလာခဲ့သည္။ <br /><br />ကၽြန္ေတာ္ ဆယ္တန္း တက္ရေတာ့မယ္ဆိုေတာ့ အေဖက ကၽြန္ေတာ့္ကို နာရီတစ္လံုး ၀ယ္ေပးခဲ့သည္။ ကၽြန္ေတာ္ ၾကိဳက္ေသာ နာရီေလး ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေပ်ာ္သည္ ။ သို႔ေသာ္ အေဒၚ ၀ယ္ေပးခဲ့ေသာ ဆင္ဒရဲလား နာရီ ေလး ရတုန္းက ေပ်ာ္သလုိမဟုတ္။<br /> “ေပ်ာ္ရႊင္မွဳ” ဆုိေသာ စိတ္ခံစားမွဳ သည္ စကားလံုးအေနနဲ႔ ေယဘုယ်ဆန္ လြန္းသည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ထင္မိခဲ့သည္။<br /><br />ဆယ္တန္းမွာ မျဖစ္ခ်င္ဆံုးနဲ႔ စိတ္အညစ္ဆံုး အလုပ္မ်ားကို သာ လုပ္ရသည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ခံစားေနရသည္။ အခ်ိန္ နဲ႔ စားရသည္။အခ်ိန္ နဲ႔ စာသင္ရသည္။ အခ်ိန္ နဲ႔ ေရခ်ိဳး ၊ အခ်ိန္နဲ႔ အိမ္သာတက္ ။ မိဘ ေဆြမ်ိဳးေတြနဲ႔ လည္း အခ်ိန္နဲ႔ သာ ေတြ႕ရသည္။ <br />ကၽြန္ေတာ့္လွဳပ္ရွားမွဳမ်ားသည္ “ကၽြန္ေတာ့္စိတ္”ႏွင့္ “အေဆာင္အခ်ိန္ဇယားဧ။္ ကိုယ္” ျဖစ္ေနခဲ့သည္။<br /><br /> တစ္ခါတခါ နာရီလက္တံေတြကို ေျပာင္းျပန္လွည့္ခ်င္စိတ္ မ်ားသာ ေန႔စဥ္ရက္ဆက္ ေပၚေနခဲ့သည္။<br /><br />“သံုးနာရီအတြင္းမွာ မင္းတို႔ တစ္ႏွစ္လံုးသင္ထားသမွ်၊ သိသမွ် အကုန္ေျဖ ရမွာပဲ” ။ ႏွစ္စမွ ႏွစ္ဆံုး အထိ ဆရာ တဖြဖြ ေျပာေသာ စကားျဖစ္ ၍ ေက်ာင္းသားတိုင္း အလြတ္ရေနၾကသည္ ။ “ကန္႔သတ္ေပးခဲ့ေသာ အခ်ိန္မ်ားသည္ တစ္စံုတစ္ခု အတြက္ အေျဖမ်ား ရႏိုင္ပါမည္ေလာ” ဟု မၾကာခဏ ကၽြန္ေတာ္ စဥ္းစားျဖစ္ခဲ့သည္။ <br />ဒီလိုနဲ႔ ဆယ္တန္း စာေမးပြဲက ျပီးသြားခဲ့သည္။ စာေမးပြဲ အတြက္ ရလဒ္အေျဖ သည္လည္း ျပီးသြားခဲ့ျပီဟု ကၽြန္ေတာ္ယူဆပါသည္။<br /><br />ဆယ္တန္း ျပီး လုိ႔ ေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္ရက္ေရာက္ လွ်င္ ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀ ရဲ႕ အေပ်ာ္ဆံုးအခ်ိန္ျဖစ္မည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ထင္ထားခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ မွားခဲ့ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ မေပ်ာ္တတ္ခဲ့ပါ။ အခ်ိန္ျဖဳန္းျခင္း သက္သက္ ျဖစ္ေနသည္ဟု ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ခံစားရျပီး အရာရာတိုင္းကို စိတ္အလိုမက် ျဖစ္ေနခဲ့သည္။ နာရီေတြက ျမန္လြန္းသည္ဟု ထင္မိသည္။ <br /><br />မေန႔က ႏွင့္ ဒီေန႔သည္ လည္း အမႊာညီကို လား ဟု သံသယ ရွိလာသည္။ မေန႔က ဒီပံုစံ ႏွင့္ ျဖစ္ေနေသာ ကၽြန္ေတာ္သည္ ဒီေန႔လည္း ဒီပံုစံ သာ ျဖစ္ေနသည္။ အခ်ိန္မွလြဲ၍ က်န္ေသာ အရာမ်ား မေျပာင္းလဲ ဟု ထင္ခဲ့မိသည္။ ဘာမွန္းမသိေသာ တစ္စံုတစ္ရာကို သာ ေစာင့္ေနရသည္ ။ ဆယ္တန္းေအာင္စာရင္းလား ၊ ေသျခင္းတရားလား ။ ဒါမွမဟုတ္ တစ္စံု တစ္ရာ ဆိုေသာ အရာကိုလား ။<br /><br /> ျပီးခဲ့ျပီ ဟု ယူဆထားေသာ စာေမးပြဲရလဒ္အေျဖကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ေမာခံျပီး ေစာင့္ေနမိမွာ မဟုတ္။ <br />ထိုကာလမ်ားအတြင္း ကၽြန္ေတာ္ သည္ နာရီကိုခၽြတ္ထားမိပါသည္။<br /><br />ထို႔ေနာက္တြင္ေတာ့ မေခၚပဲေရာက္လာေသာ ေအာင္စာရင္းထြက္ခ်ိန္သည္ ေရာက္လာခဲ့သည္။ ပတ္၀န္းက်င္ကို Day, Date (အတု) ကဲ့သို႔ ကၽြန္ေတာ္က လ်စ္လ်ဴရွဳထားပါေသာ္လည္း ကၽြန္ေတာ့္အေပၚ အက်ိဳးသက္ေရာက္မွဳမ်ားလြန္း သည္ဟု ထင္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ ေအာင္စာရင္းရလဒ္သည္ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ အပါအ၀င္ ပတ္၀န္းက်င္က ထင္ထားသည္နဲ႔ လြဲခဲ့ပါသည္။ ရလဒ္သည္ ေဇာက္ထိုး ျဖစ္သည္။ ဆယ္တန္းေအာင္စာရင္းမွာေတာင္ ရလဒ္မေကာင္းဘူးဆိုတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို လူညံ့ဟု သတ္မွတ္ၾကေပမည္။ <br /><br />သူတို႔ဧ။္ သတ္မွတ္ခ်က္သည္ မေျပာင္းလဲေသာနာရီဒိုင္ကြက္ မ်ား ပင္ျဖစ္သည္။<br /><br />ထို႔ေနာက္တြင္ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ၾကိဳက္ျဖစ္ေသာ နာရီတစ္လံုးကို ၀ယ္လုိက္သည္။ ထုိနာရီတြင္ စကၠန္႔တံ မပါ။ တစ္ မွ ဆယ့္ႏွစ္ အထိ ဂဏန္းမ်ားလည္းမပါ။ ေျပာင္ရွင္း ၍ ၾကည့္ေကာင္းေနေသာ ထုိနာရီကို ေနာက္ပိုင္းတြင္ မိနစ္တံ ၊ နာရီတံမ်ား ပါ ျဖဳတ္ပစ္ဖို႔ အစီအစဥ္ရွိပါသည္။ေမာင္ရွင္းသန္႕http://www.blogger.com/profile/04615190889651285755noreply@blogger.com14tag:blogger.com,1999:blog-2787331821702231283.post-33662811655507349772009-12-09T10:42:00.002+06:302009-12-09T10:58:22.905+06:30ရယ္သံမ်ား ၾကားျပီးေနာက္ . .<span style=";font-family:";" ><span style=""> </span>ေခါင္းေပၚက ဟု ထင္ပါသည္။ အတက္ႏိုင္ဆံုး အတိအက်ေျပာရလွ်င္ ငယ္ထိပ္ ဟု ေျပာေနၾကေသာေနရာမွျဖစ္လိမ့္မည္။ ေလးလံေနသည္။ မဟုတ္ေလာက္ဘူး … မူးေ၀ေနသည္။ မူးေ၀ေနလား.. ေလးလံေနလား မေသခ်ာ ။ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ဒီေနရာ ကို သတိတရ ျဖစ္ေနသည္။ ကိုယ့္လမ္းေလွ်ာက္သံပဲ ကိုယ္ၾကားရတယ္။</span><p></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:";" ><span style=""> </span>“ ေလာကၾကီးမွာ … မင္းတို႔ ၊ ငါတို႔ … ေတြဟာ ”<span style=""> </span>အဲဒီအသံဟာ ေဘးကျဖတ္ေလွ်ာက္သြားတဲ့ လူေတြဆီကလာတာပဲ။ <span style=""> </span>ေ၀းသြားလိုက္ နီးလာလိုက္နဲ႔ ငါ့နားထဲမွာ ၾကားရတယ္လုိ႔ ၊ သိေနတယ္။ ဘာေတြလဲ<span style=""> </span>ဆိုတာ ဆက္မသိခ်င္ေတာ့လို႔ပါ။ ဆက္မၾကားပါရေစနဲ႔ ၊ မေတြးပါရေစနဲ႔ ။ ငါ့ေျခသံေတြပဲ နားထဲမွာ အက်ယ္ေလာင္ဆံုး ၾကားေနရတယ္။ ေခါင္းပဲ မူးေနလို႔လား ။ ေနမေကာင္းလို႔လား ။ ဘာမွ ေသခ်ာလည္းမသိ ။ သိလည္းမသိခ်င္ ။ မသိေအာင္ဘဲ ၾကိဳးစားေနမိတယ္.. ။ <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:";" ><span style=""> </span>မေတာက္တေခါက္ အသိဥာဏ္ စဥ္ျခင္တုန္ တရားေတြ ဒီအခ်ိန္မွာ ၀င္မလာတာကိုပဲ ေက်းဇူးတင္မိပါတယ္။ ေနာက္ေနာင္လည္း ဒီ အသိတရား ဆိုတာေတြ မလာပါနဲ႔ေတာ့ ။ ငါကိုယ္တိုင္ ပဲ ဖန္တီး ခဲ့တယ္ေျပာရမလား ၊ ဒီ.. အသိ ဆိုတဲ့ အရာေတြကို ။ အခုေတာ့ … တကယ္ပဲ ေရွာင္ေျပးခ်င္ျပီ။ “အသိမရွိေတာ့ရင္ အရူးေပါ့” လို႔ ေျပာၾကလိမ့္မည္။ ထိုသူတို႔အား တစံုတရာ တုန္႔ျပန္ျငင္းဆို လိမ့္မည္မဟုတ္။<o:p></o:p></span></p> <span style=";font-family:";" >သိေနျခင္းသာ ရွိေတာ့သည္။ လမ္းေလွ်ာက္ေနတာက လူေတြၾကားထဲမွာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ငါတစ္ေယာက္ထဲ ရဲ႕ အသံနဲ႔ လွဳပ္ရွားမွဳသာ ငါ့ဆီမွာအရာထင္ေနတယ္ ။ ေသခ်ာတယ္ … အဲဒီအခ်ိန္မွာေတြးမိတာက “ ေလဟာနယ္ထဲပဲ ေရာက္ေနေရာ့လား”<span style=""> </span>။ ဟုတ္သည္ ၊ မဟုတ္သည္ လည္းမသိခ်င္ေတာ့ပါ ။ ေခါင္းေပၚမွာ ေလးလံေနသလိုပါပဲ ။ ဆံပင္ေတြကို လက္နဲ႔ ဖြၾကည့္မိတယ္ ။ လက္နဲ႔ဆံပင္ ထိ သြားတဲ့အသံက သာမာန္ထက္ ပိုက်ယ္ေလာင္ လြန္းေနသလိုပဲ။ ထင္ရတာလား တကယ္လားလဲမသိ။<span style=""> </span>ဒီလိုအျဖစ္မ်ိဳး .. ငယ္ငယ္က အသည္းအသန္ေနမေကာင္းျဖစ္တုန္းက တစ္ခါ ခံစားဖူးတယ္။ အတိအက် ဆင္တူလိမ့္မယ္လို႔ေတာ့ မယံုၾကည္ပါ။ <o:p></o:p></span><br /><p class="MsoNormal" style="text-indent: 0.5in;"><span style=";font-family:";" >ေျခသံကလည္း ခပ္က်ယ္က်ယ္ ၾကားေနရတယ္။ ေသခ်ာတာ တစ္ခုက ငါ့ေျခသံ။ ငယ္ထိပ္မွာလို႔ ထင္ထားတဲ့ ေလးလံမွဳ က ေမးရိုးေတြနဲ႔ နားရြက္ေတြအထိ ေရာက္လာျပီထင္တယ္ ။ ဒါ…… ေလးလံမွဳမဟုတ္ဘူး ။ တင္းက်ပ္မွဳ . . . ။ ငါ့ပါးစပ္က ဘာအသံမွ မထြက္ဘူး ။ <o:p></o:p></span></p> <span style=";font-family:";" >ညေန<span style=""> </span>ေန၀င္ ခ်ိန္ျဖစ္လုိ႔ တိမ္ေတြ လွမွာပဲ လို႔ ထင္ျပီး အားကိုးတၾကီး ရွာၾကည့္လိုက္တယ္။ ေတြ႕ပါတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ လွတယ္. မလွတယ္ ဆိုတာကို မသိေတာ့ဘူး။ ျမင္ယံုပဲ ျမင္ရေတာ့တယ္။ <o:p></o:p></span><br /><p class="MsoNormal" style="text-indent: 0.5in;"><span style=";font-family:";" >လမ္းေလွ်ာက္ ေနတာပဲ ။ အိမ္ကို လမ္းေလွ်ာက္ေနတာ ။ အေရွ႕ ဆိုရင္ ေရာက္ျပီပဲ။ တံခါးကို တြန္းဖြင့္ျပီး ၀င္လုိက္တယ္။ ေသာ့ခတ္မထား ပါ ။ အိမ္ထဲမွာရွိတဲ့ လူေတြ ရဲ႕ မ်က္လံုးေတြက ဖ်က္ခနဲ႔ ငါ့ကိုယ္ေပၚမွာ ။ သူတို႔ ျပံဳးရယ္ ျပ ၾကတယ္ထင္တယ္ ။ ငါေတာ့ ငါ့အခန္းထဲကိုပဲ ၀င္လာခဲ့တယ္။ သူတို႔ဆီက အသံ တစံုတရာ မၾကားရ ။ <o:p></o:p></span></p> <span style=";font-family:";" >အခန္းထဲေရာက္ တဲ့အခါ ငါ့ ေခါင္း ေလးလံမွဳ ၊ တင္းက်ပ္မွဳ <span style=""> </span>ဘာမွ မေျပာင္းလဲသြားဘူး ။ ေလးလံ ဆဲ ၊ တင္းက်ပ္ဆဲ ။<span style=""> </span><o:p></o:p></span><br /><p class="MsoNormal" style="text-indent: 0.5in;"><span style=";font-family:";" >အရင္ျဖစ္ခဲ့တာေတြ အခု ဘာမွ မသိေတာ့ပါ။ လြယ္အိတ္ကိုခ်တယ္။ အကၤ်ီ ၊ ေဘာင္းဘီ လဲ တယ္။ ျပီးေတာ့ .. သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ဖြင့္လိုက္တယ္။သီခ်င္းရဲ႕ အစမွာ လက္ခုပ္သံ ေတြ ဆူညံ ေနတယ္။ ေနာက္ ဂစ္တာသံ ၊ ေနာက္ အဆိုေတာ္ရဲ႕ သီခ်င္းသံ ။ ၾကား ေတာ့ေနရတယ္ ။ ဒီသီခ်င္း က ငါ့ကိုွ နည္းနည္း ေလာက္မွ <span style=""></span>သက္ေရာက္မွဳ မရွိ။ <span style=""> </span>တစ္ခ်ိန္တုန္းက ေတာ့ ဒါေတြကို ငါ .. စဲြမက္ခဲ့ဖူး မယ္ ။<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:";" ><span style=""> </span>မ်က္ႏွာသုတ္ပု၀ါ နဲ႔ ငါ့မ်က္ႏွာ ငါ သုတ္ လုိက္တယ္။ မ်က္စိေတြ မွိတ္ဆင္းျပီး တစ္ခုခု ကို အစနဲ႔ ညိ သြားသလိုပဲ. ။ ငါ ……<span style=""> </span>ရယ္ေမာျခင္းအမွဳ မျပဳ ရတာ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာျပီဘဲ။</span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:";" ><span style=""> </span></span></p>ေမာင္ရွင္းသန္႕http://www.blogger.com/profile/04615190889651285755noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-2787331821702231283.post-47393679559728071442009-11-23T17:56:00.008+06:302009-11-23T18:25:44.031+06:30အိုေဟာင္းျပီးေသာ တနဂၤေႏြ ႏွင့္ ဓါတ္ပံုမ်ားတနဂၤေႏြေန႔ မနက္ခင္းတစ္ခု၌ <a href="http://www.naymoewai.blogspot.com/">ကိုေနမိုးေ၀ </a>ကို ဒုကၡ ေပးရန္ အၾကံမ်ိဳးစံုကို ထုတ္ေန၏။ ထုိ႔ေနာက္ မနက္စာ စားမည္ ဟု ေျပာ၍ သူႏွင့္ ေရႊတိဂံု ေစတီသို႔ ထြက္လာခဲ့ၾကသည္။( မွတ္ခ်က္... ထိုေန႔က သူ ၀မ္းသြားေနသည္)<br />မည္သို႔ပင္ ဆိုေစကာမူ ကၽြႏု္ပ္ႏွင့္ ကိုၾကီးေနမိုးေ၀သည္ ေရႊတိဂံုသို႔ ေရာက္ခဲ့ၾကသည္ ။<br />ထိုအခါ . . . . .<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhvPWV7h8SoGmnOtIx8npIITB2E5HlqXmLSXOV0bqxl-ky7m-4Cz0mTerw_MKDR8PbEYM-fbAx9NwO7uxLbxz7GURiQVtLgLfdme48jQ9AMpgirs8G-SLA_lSMEWjw-RojVDvs2VID07hc/s1600/SDC10005.JPG"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhvPWV7h8SoGmnOtIx8npIITB2E5HlqXmLSXOV0bqxl-ky7m-4Cz0mTerw_MKDR8PbEYM-fbAx9NwO7uxLbxz7GURiQVtLgLfdme48jQ9AMpgirs8G-SLA_lSMEWjw-RojVDvs2VID07hc/s400/SDC10005.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5407260708076708242" border="0" /></a><br />ေရႊတိဂံု ေစတီ ကို ဤ သို႔ မွတ္တမ္းတင္ခဲ့၏။<br /><br /><br /><br /><br />ထို႔ေနာက္ တဖန္ . . .<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNblJpCBTZYF-dO-mCs8ezyaxlAKSdOUQ0XSgpgpcsSF4Yx41S-kzHWleRHgXy6ioU9U-AL-5A-2r_ZyytqtnIl5znGWOQ39P7GRisicMkQafspb9cDi2Rc5RQ6dy39crZCTfRzmFEuwnh/s1600/SDC10016.JPG"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNblJpCBTZYF-dO-mCs8ezyaxlAKSdOUQ0XSgpgpcsSF4Yx41S-kzHWleRHgXy6ioU9U-AL-5A-2r_ZyytqtnIl5znGWOQ39P7GRisicMkQafspb9cDi2Rc5RQ6dy39crZCTfRzmFEuwnh/s400/SDC10016.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5407261472240369778" border="0" /></a><br />ဤ သုိ႔ လည္း ရွဳ႕ ပါ အံ့။<br /><br /><br /><br /><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhkAimKqDwpTHHAk2-xcfubelm2GVbzFJEQqJv0rg8MwKouq8q4U0tccP74Fl2dSdNcTrlpRxZZuQZSDkt_PWO_URq1UFuKOQ93MEvqWaI6aZ2wMyypfiyzrL6UKRNPGZRfY9CIlzsEulr9/s1600/SDC10019.JPG"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhkAimKqDwpTHHAk2-xcfubelm2GVbzFJEQqJv0rg8MwKouq8q4U0tccP74Fl2dSdNcTrlpRxZZuQZSDkt_PWO_URq1UFuKOQ93MEvqWaI6aZ2wMyypfiyzrL6UKRNPGZRfY9CIlzsEulr9/s400/SDC10019.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5407262572811679874" border="0" /></a><br /><br />ေစတီကို ၾကည္ညိဳ ျပီး သည္ ျဖစ္ေစ/ မျဖစ္ေစ.... ။<br /><br /><br /><br /><br />ေစတီရင္ျပင္ေပၚမွ လူမ်ားကို ဤ သို႔ ေတြ႕ ရလတၱံ႕ ။<br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6Emx3oxkdGi0T9L5C7e2oKAPkuLbhRJHTsFFqDDRETUtDjde_6fsvzs6aY3FEfbgpcbKowoUmdA28jexW2B50fn8bTiX0csfD_cfAItt5EUESqRMoBMlWg3hUKkI6dN-FrdOg9NzAbG5s/s1600/SDC10008.JPG"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6Emx3oxkdGi0T9L5C7e2oKAPkuLbhRJHTsFFqDDRETUtDjde_6fsvzs6aY3FEfbgpcbKowoUmdA28jexW2B50fn8bTiX0csfD_cfAItt5EUESqRMoBMlWg3hUKkI6dN-FrdOg9NzAbG5s/s400/SDC10008.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5407263849122557186" border="0" /></a>ထိုေန႔က ဘာေန႔လည္းေတာ့ မမွတ္မိေတာ့ သို႔ေသာ္ လူစည္းကားလွ၏။<br /><br /><br /><br />ထိုလူမ်ားထဲတြင္ <span style="font-size:130%;">Fuck Me Jesus</span> ဆိုေသာ အကၤ်ီႏွင့္ ပုဂၢိဳလ္ ကိုလည္း ေတြ႕ ႏိုင္၏။<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzxcK92fcWN29p-r4J0DSTM8BqaTdpQ13Az3JcJhWJUVRGwh9hHqDE25fz5wwoGhVAjB562ka9JHyXilMzc6Ai0Bv9wU6exGHHjcIK89J_QXbxKLIq7i5YJdPbgr8TzCVJv38gQZ6vcj7l/s1600/fuck+me+jesus.JPG"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 232px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzxcK92fcWN29p-r4J0DSTM8BqaTdpQ13Az3JcJhWJUVRGwh9hHqDE25fz5wwoGhVAjB562ka9JHyXilMzc6Ai0Bv9wU6exGHHjcIK89J_QXbxKLIq7i5YJdPbgr8TzCVJv38gQZ6vcj7l/s400/fuck+me+jesus.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5407264594461599650" border="0" /></a><br /><br /><br /><br />ထို႔ေနာက္တြင္ ကား ကၽြႏု္ပ္သည္ ေခါင္းေလာင္းထိုးေနေသာ ကေလးငယ္အား ခံစားခ်က္မဲ့စြာ မွတ္တမ္းတင္ခဲ့ပါသည္။<br /><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjd8i-Hl5U3OoUYitvhby7yDnry6ZWpLNhj0aeQRkKtn4yFTzTzWwgR_0FQtII9eyDAncVSbMeeQfpEMVdJU5FtQF71L2n8JDmwyC1rGyYyn2VAbHhnnlUzR06FDujC628OkH1dXl7cgg7M/s1600/SDC10025.JPG"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjd8i-Hl5U3OoUYitvhby7yDnry6ZWpLNhj0aeQRkKtn4yFTzTzWwgR_0FQtII9eyDAncVSbMeeQfpEMVdJU5FtQF71L2n8JDmwyC1rGyYyn2VAbHhnnlUzR06FDujC628OkH1dXl7cgg7M/s400/SDC10025.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5407265699240011714" border="0" /></a><br />ဤတြင္ ကၽြႏု္ပ္ ဓါတ္ပံု ရိုက္ခဲ့သည္တို႔ ကုန္၏။ (ခံစားခ်က္ အတန္ငယ္ ကင္းမဲ့လွ်က္ရွိ၏)ေမာင္ရွင္းသန္႕http://www.blogger.com/profile/04615190889651285755noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-2787331821702231283.post-39633823776370178222009-07-28T11:07:00.008+06:302009-08-12T20:42:03.390+06:30Rangoon University's Photoကိုေနမိုးေ၀နဲ႔ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ထဲ ေလွ်ာက္သြားရင္းရိုက္လာတဲ့ပံုေလးေတြျဖစ္တယ္။ သူ႔ရဲ႕ ကင္မရာ အေကာင္းနဲ႔ က်ေနာ့္ရဲ႕ ကင္မရာ အစုတ္ ရဲ႕ ပံုေတြကို စုေပါင္းစပ္ေပါင္း တင္လုိက္တယ္ခင္ဗ်ာ . . . ။<br /><br /><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVT_5pi0vr48Se1SREzW4ZHhnM74C4Qy_LzhogjHV71A5rJB1J0_ANI20CgyQWlpcM6banICq9aMjvy2vTEAraihwz8LC23RLLKaVB2CGXpi8U61brYu_Bu1cHN2qMEGzNoJqMRuH9W1oa/s1600-h/Img00039.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 229px; height: 303px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVT_5pi0vr48Se1SREzW4ZHhnM74C4Qy_LzhogjHV71A5rJB1J0_ANI20CgyQWlpcM6banICq9aMjvy2vTEAraihwz8LC23RLLKaVB2CGXpi8U61brYu_Bu1cHN2qMEGzNoJqMRuH9W1oa/s320/Img00039.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5369073169300569570" border="0" /></a>ဒါကေတာ့ ဂ်က္ဆင္ ရဲ႕ ပံုပါ ခင္ဗ်ာ ။ <a href="http://www.warwarkhaingmin.blogspot.com">အန္တီ၀ါ </a>ေတာင္းဆိုထားတာ ငါးလေလာက္ရွိပါျပီ ။ အခုမွ ရိုက္ေပးျဖစ္တယ္ခင္ဗ်။<br /><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5dFPg8dMi2jelYHc52mIfLx8KZGAt1elzPxmBhHUxsN63qyJY1Kp99L4wH60zhUZPJDBLuUxbWp_2XSnR_eXDdRscfSUB-2LgBjdPQ_r4BfWHiUFUYaoShMsUHrB2jRJoKTZWvP7YuexP/s1600-h/DSC00929.JPG"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 320px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5dFPg8dMi2jelYHc52mIfLx8KZGAt1elzPxmBhHUxsN63qyJY1Kp99L4wH60zhUZPJDBLuUxbWp_2XSnR_eXDdRscfSUB-2LgBjdPQ_r4BfWHiUFUYaoShMsUHrB2jRJoKTZWvP7YuexP/s320/DSC00929.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5369073159466228178" border="0" /></a><br /><br /><br /> * * * *<br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEii07vQhdA5hlDija2thM4W_qtrwfjLsCNWSpYV5G1t4fbTt4CGv_0veToRNC9I8PfMU4TQ4MZpcPiz1J-OQPXzLuWuozmF86pEkFnFw4Ak7W-aIKmdtZDtSrvWRKvTl7oTTdIxmf54F1u6/s1600-h/DSC00922.JPG"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 320px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEii07vQhdA5hlDija2thM4W_qtrwfjLsCNWSpYV5G1t4fbTt4CGv_0veToRNC9I8PfMU4TQ4MZpcPiz1J-OQPXzLuWuozmF86pEkFnFw4Ak7W-aIKmdtZDtSrvWRKvTl7oTTdIxmf54F1u6/s320/DSC00922.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5369074770522534050" border="0" /></a><div>ဒါကေတာ့ အေဆာင္ ။ အေဆာင္ေတာ့ အေဆာင္ပဲ ဘာအေဆာင္လဲေတာ့မသိဘူး ဗ် ။<br /><br /> * * * *<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQI2jayEZWKPkN00jxLlhbi0QUWVdK6AcsnaA4y5Gufvl5Jq1pz38etlUVaFkzJ2dkBIjL-p0NQthzkK9dT4X0osnLWf7-PSn3SDn-7bK8_WZ6tqPX5Xuev2ok1WQR26KDugBEZSdRyi4E/s1600-h/DSC00934.JPG"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 371px; height: 279px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQI2jayEZWKPkN00jxLlhbi0QUWVdK6AcsnaA4y5Gufvl5Jq1pz38etlUVaFkzJ2dkBIjL-p0NQthzkK9dT4X0osnLWf7-PSn3SDn-7bK8_WZ6tqPX5Xuev2ok1WQR26KDugBEZSdRyi4E/s400/DSC00934.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5369076420971716434" border="0" /></a><br />ဒါကလည္း စၾကၤာန္လမ္း ပဲ ။ နာမည္ေတာ့ ေမ့သြားပီ ။ ဟီးးးးး ။<br /><br /><br /> * * * * *<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhn0ieGFLa7pRujR2RpG5AKlF4yK-ZTLKtL0ROzqORZERVj4PPOoNqgpSTYaBUTcp85T8IVIsZH5WCAupMpkE5StCwdhH1vR2GmZiiwSxxDHvHwZ_r4VGW7fJSg2eJF0UVU63rWfjpr8CfF/s1600-h/DSC00945.JPG"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhn0ieGFLa7pRujR2RpG5AKlF4yK-ZTLKtL0ROzqORZERVj4PPOoNqgpSTYaBUTcp85T8IVIsZH5WCAupMpkE5StCwdhH1vR2GmZiiwSxxDHvHwZ_r4VGW7fJSg2eJF0UVU63rWfjpr8CfF/s400/DSC00945.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5369077428681713298" border="0" /></a> ဒါကေတာ့ ေက်ာင္းသား သမဂၢေနရာ ေဟာင္းပါခင္ဗ်ာ ။<br /><br /> * * * * *<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZ9VqmAvik663COwJNDd1gDtM0pkngPvwRKnpJot9jbI-m8CYhNDfcBArzxq4-E2kVV3-Dw3S-Lx_004JxKpdDVKj9MZltq6wmVKTrHYueyUhlLX0q7PpCviEmcXcg0DTyNvi4fz-kRCkl/s1600-h/DSC00947.JPG"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZ9VqmAvik663COwJNDd1gDtM0pkngPvwRKnpJot9jbI-m8CYhNDfcBArzxq4-E2kVV3-Dw3S-Lx_004JxKpdDVKj9MZltq6wmVKTrHYueyUhlLX0q7PpCviEmcXcg0DTyNvi4fz-kRCkl/s400/DSC00947.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5369078243503591074" border="0" /></a>ဒါကေတာ့ ေက်ာင္းသားသမဂၢ ေနရာ ေဟာင္းနားေလးမွာ ေထာင္ထားတဲ့ ဆိုင္းဘုတ္ ပါ။ No Trespassing ဆိုတဲ့ စကားလံုးကို Dictionary ထဲမွာ မက်ဴးေက်ာ္ရလုိ႔ အဓိပၸါယ္ ဖြင့္ထားပါတယ္။ ဒီေနရာမွာေတာ့ ဘယ္လုိသေဘာထားနဲ႔ ဘယ္လုိအဓိပၸါယ္ ဖြင့္ဆိုမလဲ မသိဘူးေနာ္ . . ။<br /><br />ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ထဲက ပံုရိပ္ေတြကို မွတ္တမ္းတင္ထားျခင္းသာ . ။ ။<br /><br /></div>ေမာင္ရွင္းသန္႕http://www.blogger.com/profile/04615190889651285755noreply@blogger.com9tag:blogger.com,1999:blog-2787331821702231283.post-110110953338385442009-06-26T09:54:00.000+06:302009-06-26T09:56:03.475+06:30ကိုးရိုး ကားယား ပံုရိပ္မပုၾကြယ္နဲ႔ ခရုငယ္တဲ့ . . . . ။<br />ငယ္ငယ္တုန္းက ေတာ္ေတာ္ေရပန္းစား တဲ့ ေက်ာင္းပံုျပင္ေလးေပါ့။ အဲဒီပံုျပင္ေလး သင္ခဲ့ရတာ ၁ တန္း လား ၊ ၂ တန္း လား ေတာင္ မမွတ္မိေတာ့ဘူး။ <br /> ခရုေလး အေၾကာင္း အဲဒီတုန္းက အိပ္မက္ေတာင္ မက္ တယ္။ ျခံစည္းရိုး တုိင္ေပၚ တက္လိုက္ ၊ ျပဳတ္က် လိုက္နဲ႔ ။ <br /> ေနာက္ပိုင္း က်ေတာ့ အဲဒီခရုေလးလုိပဲ ကၽြန္ေတာ္လည္း ခဏ ခဏ ျပဳတ္ က်တယ္။<br />သူလုိပဲ ျပန္တက္ေပါ့ ။ ျပဳတ္ က် လုိက္ ၊ ျပန္တက္လိုက္ ပဲ ဆိုပါေတာ့ ။ ဘာေတြေပၚကေန က်ျပီး ဘာေတြေပၚ ျပန္တက္ေနမွန္း (အမွန္အတိုင္း ေျပာရရင္) ကိုယ့္ကို ကိုယ္မသိဘူး။ <br />ဟုတ္တယ္ဗ် . . ။ တစ္ခါတစ္ေလ စိတ္ဓါတ္က်တယ္ ၊ ကိုယ့္ကို ကိုယ္ ျပန္ထိန္းရင္း ဘယ္ကို တက္ေနမွန္းမသိဘူး။ <br /><br /> ပံုျပင္ထဲမွာေတာ့ ခရုေလးက က်လုိက္ တက္လုိက္နဲ႔ ျခံစည္းရိုးထိပ္ ေရာက္သြားတယ္တဲ့ ။ ေတာ္ေတာ္ဂြက်တာပဲ ဗ်ာ ။ အဲဒီခရုက ျခံစည္းရိုးေပၚ ဘာ တက္လုပ္မွာလည္း မသိဘူး ေနာ္ ။ေမာင္ရွင္းသန္႕http://www.blogger.com/profile/04615190889651285755noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-2787331821702231283.post-46214324388123170922009-06-23T13:26:00.001+06:302009-06-25T09:36:33.665+06:30စစ္တမ္းေကာက္ယူျခင္းေခါင္းစဥ္ ရန္ကုန္ျမိဳ႕တြင္ေနထုိင္သူတို႔ဧ။္ ရန္ကုန္ျမိဳ႕အေပၚ သေဘာထား<br /><br />ေရးသားရန္ အေၾကာင္းအရာမ်ား (Topic Guide)<br />(၁) ေနထိုင္မွဳ<br />(၂) စားေသာက္မွဳ<br />(၃) သြားလာမွဳ<br />(၄) ဆက္သြယ္မွဳ<br />(၅) ပညာေရး<br />(၆) က်န္းမာေရး<br />(၇) လူမွဳေရး စသည္တို႔ အေပၚသံုးသပ္ခ်က္မ်ား ။<br /><br />(၁) ေနထိုင္မွဳ<br />- ငွားရမ္းေနထိုင္ျခင္း<br />- ေဆြမ်ိဳးမ်ားနဲ႔ အတူ ေနထိုင္ျခင္း<br />- အိုးအိမ္ပိုင္နဲ႔ ေနထိုင္ျခင္း<br /><br />(၂) စားေသာက္မွဳ<br />- အျပင္တြင္ စားေသာက္သည့္အခါ ကုန္က်စရိတ္<br />- အိမ္တြင္ မိသားစုနဲ႔အတူ စားေသာက္သည့္အခါ ကုန္က်စရိတ္<br /><br />(၃) သြားလာမွဳ<br />- ဘက္စ္ စီး ျခင္းအေပၚ သံုးသပ္ခ်က္<br />- ကိုယ္ပိုင္ကား စီး ျခင္း အေပၚ သံုးသပ္ခ်က္<br />- ၿမိဳ႕ပတ္ရထား စီး ျခင္း အေပၚ သံုးသပ္ခ်က္<br /><br />(၄) ဆက္သြယ္မွဳ<br />- မိုဘိုင္းဖုန္း အသံုးျပဳျခင္း<br />- Dial ဖုန္း အသံုးျပဳျခင္း<br />- အင္တာနက္ အသံုးျပဳျခင္း<br /><br />(၅) ပညာေရး<br />ရန္ကုန္ ပညာေရး ႏွင့္ပတ္သတ္ သည့္ အျမင္<br /><br />(၆) က်န္းမာေရး<br /> ရန္ကုန္ျမိဳ႕ ရွိ က်န္းမာေရး ၀န္ေဆာင္မွဳ အေပၚအျမင္<br /><br />(၇) လူမွဳေရး<br /> - ရန္ကုန္ျမိဳ႕ ဧ။္ လူမွဳဆက္ဆံေရး ပံုစံ ႏွင့္<br /> ထို ဆက္ဆံေရးပံုအျမင္ ၊<br />- ရန္ကုန္ လူ႔အဖြဲ႔အစည္း အေပၚအျမင္<br /><br />ႏွင့္ အတူ<br /><br />ရန္ကုန္ျမိဳ႕ကို ျမန္မာျပည္ဧ။္ ျမိဳ႕ေတာ္ အျဖစ္မွ ေျပာင္းလဲလုိက္ျခင္းအေပၚ မည္သို႔ ထင္ျမင္ပါသလဲ ?<br /><br />ဆိုသည့္ အေၾကာင္းအရာမ်ားကို အကို၊အမ ၊ အန္တီ ၊ အန္ကယ္ တုိ႔ ထင္ျမင္သမွ်<br />ေရးေပးရန္ ျဖစ္ပါသည္ ။<br />(တျခား မိမိ အျမင္မ်ားကိုလည္း ထည့္သြင္းနိုင္ပါသည္ ခင္ဗ်ားးး )<br /><br />Tag စာရင္း<br /><br />Little Brook<br />အန္တီနန္းညီ<br />မအိဖူး<br />ကိုေနမိုးေ၀<br />ကိုဂစ္တာ<br />ကိုဗညား တို႔ ျဖစ္ပါသည္ ။<br /><br />PS: ၾကာသပေတးေန႔ ညေနခင္း အျပီးေရးေပးပါရန္ ဂ်ီက် အပ္ပါသည္ ။ေမာင္ရွင္းသန္႕http://www.blogger.com/profile/04615190889651285755noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-2787331821702231283.post-48298522564729966132009-03-04T09:10:00.005+06:302009-03-06T11:11:11.711+06:30အေ၀ွ႕ခံလိုက္ရေသာ ကၽြန္ေတာ္<p class="MsoNormal" style="TEXT-ALIGN: justify"><span style="font-family:Zawgyi-One;">တစ္ေန႔က ကၽြန္ေတာ္ ၿမစ္ကူးတံတားကို ကားၿဖင့္ ၿဖတ္သြားစဥ္ ေတြ႔လိုက္ရေသာ ၿမင္းကြင္းတစ္ခု …………… ။ </span></p><span style="font-family:Zawgyi-One;"><p class="MsoNormal" style="TEXT-ALIGN: justify">ၿမစ္ကမ္းစပ္ တစ္ေနရာ ရွိ သစ္ပင္တစ္ပင္တြင္ ေပ ၁၀ ခန္႔ရွည္ေသာ ၾကိဳးၿဖင့္ ႏြားတစ္ေကာင္ကို ခ်ည္ထားေလသည္။ ႏြားထီး တစ္ေကာင္ၿဖစ္ဧ။္ (အညာသားၿဖစ္၍ ႏြားထီး၊ ႏြားမ ခြဲတတ္ပါသည္) ။ အနီေရာင္ အဆင္းရွိဧ။္ ။ စိုၿပည္လံုးေခ်ာဧ။္ ။ </p><p class="MsoNormal" style="TEXT-ALIGN: justify">ၿမစ္ကမ္း နံေဘးေတြရွိေသာ ၿမက္ခင္းစိမ္းစိုစို ကို ၾကည္ႏူးစြာ စားသံုးေနပံုရသည္။ </p><p class="MsoNormal" style="TEXT-ALIGN: justify">ထိုစဥ္ . . . အညိဳေရာင္ ရွိေသာ ႏြား ႏွစ္ေကာင္သည္ အရွိန္အဟုန္ ၿဖင့္ ႏြားနီထံ ေၿပး၍ ေ၀ွ႕ ေလသည္ ။ မည္သို႔ေသာ ရန္ညိွဳး ၊ မည္သို႔ေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ေၾကာင့္ ေ၀ွ႕သည္ကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္မသိ။ တရားမွ်တမွဳမရွိ စြာ ေ၀ွ႕ေနသည္ ဟုသာ ကၽြန္ေတာ္ သိဧ။္ ။ </p><p class="MsoNormal" style="TEXT-ALIGN: justify">ႏြားနီသည္ ၾကိဳးဧ။္ ဖမ္းခ်ဳပ္ထားမွဳေၾကာင့္ မလြတ္လပ္ေသာ အေနအထားတြင္ၿဖစ္ဧ။္ ။ ႏြားညိဳ ႏွစ္ေကာင္မွာ ေႏွာင္ခ်ဳပ္ထားေသာ ၾကိဳးမ်ားမရွိ ။ ၿပီးေတာ့ ႏွစ္ေကာင္ၿဖစ္ေသာေၾကာင့္ အင္အားမ်ား သည္ ဟု ဆိုခ်င္သည္။ ထိုေၾကာင့္ အင္အားခ်င္းလည္း မမွ်တ ။ </p><p class="MsoNormal" style="TEXT-ALIGN: justify">ႏြားနီ သည္ ၿပန္ေ၀ွ႕ႏိုင္ စြမ္းမရွိသည့္ အၿပင္ ၊ ကာကြယ္ႏိုင္ စြမ္း လည္း မရွိ။ ထို႔ေၾကာင့္ ႏြားညိဳ ႏွစ္ေကာင္က အညွိဳးအေတး ၾကီးစြာ ၿဖင့္ စိတ္ၾကိဳက္ ေ၀ွ႕ေနေလဧ။္ ။ ႏြားနီဧ။္ ဗိုက္ ၊လည္ပင္း ႏွင့္ တင္ပါးတို႔တြင္ ေသြးမ်ားပင္ ထြက္ လာေလသည္ ။ၾကိဳးက ဖမ္းခ်ဳပ္ထားေသာေၾကာင့္ လည္ပင္း ဆန္႔ၿပီး သာ အလူးအလဲ ခံေနရေလသည္ ။ မည္သို႔ေသာ တုံ႔ၿပန္ခြင့္ ၊ မည္သို႔ေသာ ကာကြယ္ခြင့္တို႔မွ် မရွိေခ်။ </p><p class="MsoNormal" style="TEXT-ALIGN: justify">ဤသို႔ ေသာၿမင္ကြင္း သည္ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ကို ဂယက္ ရိုက္လာေလဧ။္ ။ စိတ္ထဲတြင္ ေဒါသၿဖစ္သလိုလို ၊ အားမလုိ အားမရ ၿဖစ္သလိုလို ၊ တုန္လွဳပ္သလိုလို ၊ ၀မ္းနည္းသလိုလို ႏွင့္ ေခါင္းစဥ္တပ္မရေအာင္ ခံစားလုိက္ရသည္ ။ </p><p class="MsoNormal" style="TEXT-ALIGN: justify">တံတားေအာက္မွ အၿဖစ္အပ်က္ကို တံတားေပၚမွ ကားစီးရင္း ၿမင္လိုက္ရၿခင္းၿဖစ္သည္။</p><p class="MsoNormal" style="TEXT-ALIGN: justify">မမွ်မတ အေ၀ွ႕ ခံေနရေသာ ႏြားနီ အတြက္ စိတ္မေကာင္းၿဖစ္မိဧ။္ ။ ႏိုင့္ထက္စီးနင္း ၊ အင္အားနဲ႔ အခြင့္အေရးကို အသံုးခ်ၿပီး ရက္စက္စြာ တိုက္ခိုက္ေနေသာ ႏြားညိဳႏွစ္ေကာင္ကို မုန္းတီး မိဧ။္ ။</p><p class="MsoNormal" style="TEXT-ALIGN: justify">ကၽြန္ေတာ့္ဧ။္ စိတ္ကူးထဲတြင္ ထိုႏြားညိဳႏွစ္ေကာင္ကို သူတို႔ ရက္စက္သလို ၿပန္လည္ ရက္စက္စြာ တံုၿပန္ခ်င္သည္ ။ တစ္နည္းအားၿဖင့္ ႏြားနီခံစားရသလို ၿပန္ခံစားရေအာင္ လုပ္ပစ္လိုက္ခ်င္သည္ ။<br />ကၽြန္ေတာ္ ထိုၿမင္ကြင္းကို ေက်ာ္လြန္ခဲ့ေလၿပီ။</p><p class="MsoNormal" style="TEXT-ALIGN: justify">သို႔ေသာ္ . . . . . ကၽြန္ေတာ့္ ရဲ႕ အေတြးေတြက ဆက္လက္ ခ်ီတက္ေနေလသည္။ ခ်ီတက္ ေနေသာ ကၽြန္ေတာ့္အေတြးကို ခဏရပ္ ၊ ကိုယ့္စိတ္ကို ၿပန္သံုးသပ္ၾကည့္လွ်င္ . . . . ။ </p><p class="MsoNormal" style="TEXT-ALIGN: justify">ကၽြန္ေတာ္ ႏြားနီအစား ကလဲ့စား ေခ်ခ်င္သည္ ။ ေနာက္တစ္ခါ ဒီႏြားညိဳေတြ ႏိုင့္ထက္စီးနင္း မလုပ္၀ံ့ေအာင္ ဆံုးမခ်င္သည္ ။ </p><p class="MsoNormal" style="TEXT-ALIGN: justify">“ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ ႏြားညိဳေတြကို သူတို႔ရက္စက္ သလို ၿပန္ရက္စက္ လိုက္မည္ဆိုလွ်င္ တရားမွ်တ ပါ့မလား ?” </p><p class="MsoNormal" style="TEXT-ALIGN: justify">“တရားမွ်တခ်င္လို႔ ကလဲ့စားေခ်တယ္ဆိုတာ ကလည္း မွန္ကန္တဲ့ လုပ္ရပ္ ၿဖစ္ႏိုင္ပါ့မလား ?” </p><p class="MsoNormal" style="TEXT-ALIGN: justify">“ ဒါၿဖင့္ရင္ တရားမွ်တၿခင္းနဲ႔ အမွန္တရား ၊ အမွန္တရားနဲ႔ တရားမွ်တၿခင္း ဘယ္ပံုဘယ္နည္းနဲ႔ ၿဖစ္တည္ေနၾကတာပါလိမ့္ ။<br />တရားမွ်တမွဳတိုင္းက အမွန္တရား ဟုတ္ပါ့မလား?<br />အမွန္တရားတိုင္းက ေရာ တရားမွ်တႏိုင္မလား? ” </p><p class="MsoNormal" style="TEXT-ALIGN: justify">ကၽြန္ေတာ့္ကို ကၽြန္ေတာ္ ၿပန္ေမးေနမိသည္။</p><p class="MsoNormal" style="TEXT-ALIGN: justify"></span><span style="font-family:Zawgyi-One;"><span style="color:#663366;">(၀န္ခံခ်က္။ ။ ဒီစာတြင္ အစပထမက “ေ၀ွ႕” ဆိုေသာ စကားလံုးကို “ေခြ႕” လို႔ သံုးထားပါသည္။ ကိုေနမိုးေ၀ ေၿပာၿပမွ အမွန္းအတိုင္းသိေသာ ေၾကာင့္ ၿပန္လည္ ၿပင္ဆင္ထားပါတယ္ခင္ဗ်ာ )<?xml:namespace prefix = o /><o:p></o:p></span></span></p>ေမာင္ရွင္းသန္႕http://www.blogger.com/profile/04615190889651285755noreply@blogger.com15tag:blogger.com,1999:blog-2787331821702231283.post-47031687097988599262009-02-15T09:29:00.013+06:302009-02-15T11:27:34.598+06:30၀ါသနာ ပါ ပါသည္ကြၽန္ေတာ္ လည္း ဓါတ္ပံု ရိုက္တာ ၀ါသနာ ပါလို႔ ဓါတ္ပံုေလး ေတြ အစမ္း တင္ၾကည့္တာပါခင္ဗ်ာ ။ Quality ကေတာ့ ညံ့ပါတယ္ခင္ဗ်ာ ။ ဘာလို႔ လဲဆိုေတာ့ ဒီဓါတ္ပံုေတြကို Camera နဲ႔ ရိုက္တာမဟုတ္ ။ MP4 အစုတ္ေလးနဲ႔ ရိုက္တထားတာပါခင္ဗ်ာ . . . . . ။ ကဲ .......... သည္းခံၿပီး ရွဳစားေပး ၾကပါအံုးဗ် ဟီဟိ ။<br /><br /><br /><br /><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5302856593833003554" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 320px; CURSOR: hand; HEIGHT: 240px; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh96qcGemfOhn8oEsgAj9f2hK-gVjCpdqi15YVhcKEJwU2VAk6gyWprPVXL52wiDiCitNAPgALDw1j2tm3LniRft5IxnCKDoLNIONtDHzNPJwwKotXF7emzzxRX2wSSN4G6BbBa3qNAIvbh/s400/Img00051.jpg" border="0" /><br /><br /><br /><br /><br /><p>ဒီပံုက ကန္ရဲ႕ ေဘးကေန တံတားေလးကို လွမ္းၿမင္ရတဲ့ပံုပါ ။ ညေန ခင္းဆိုေတာ့ ၾကည့္ရတာ အရသာရွိတယ္ဗ် ။<br /></p><p>* * * *</p><br /><br /><br /><br /><p><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhFdIBi8adjh5v9Bt32gBjcZ_i64lzmoJRASmDtdqP6KSW2NL_BVDyS2YN5fGe2aRbfcVEUxjjz6GIbB5tiCQJJhjPqUCPpudU5oBadaWgU0QHSFIyIsYX20bKokUVSCQb19Z4dtnFrM-U3/s1600-h/Img00049.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5302857444567779762" style="WIDTH: 320px; CURSOR: hand; HEIGHT: 240px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhFdIBi8adjh5v9Bt32gBjcZ_i64lzmoJRASmDtdqP6KSW2NL_BVDyS2YN5fGe2aRbfcVEUxjjz6GIbB5tiCQJJhjPqUCPpudU5oBadaWgU0QHSFIyIsYX20bKokUVSCQb19Z4dtnFrM-U3/s400/Img00049.jpg" border="0" /></a></p><br /><br /><br />ဒါက ကန္ေရၿပင္ ေပၚမွာ အရိပ္ထင္ေနတဲ့ တံတားေလး ရဲ႕ ပံု ။ ဟီဟိ ဒီနားေလး ပဲ ပတ္ၿပီးရိုက္ထားတာ ။<br /><br /><br /><br /><br />* * * *<br /><br /><br /><br /><br /><p><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5302858287532264338" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 320px; CURSOR: hand; HEIGHT: 240px; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9eaiabMGi5PTzSumZVnkkkhWwbKSeRSqyCASbTntuw-32jlnLUZLiwbaA-VHhOlHLXNO8m8n3yCRP-chqC4YMKXUz43KcU9FM03MzFDXNsLSYfikUS-xCr-r9vFH97ng7N2fIFlm6Eo1J/s400/Img00048.jpg" border="0" /></p><br /><br /><br />ၿငိမ္သက္ေနတဲ့ ကန္ေရၿပင္ နဲ႔ ေလညင္းေလးေတြ ကစားေနတဲ့ေနရာေလ ။ ေရ ကသိုဏ္း ရွဳတယ္ဆိုတာ ဒါကိုေၿပာတာလားမသိဘူးေနာ္ ။<br /><br /><br /><p>* * * *</p><br /><br /><p><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5302859243410653954" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 320px; CURSOR: hand; HEIGHT: 240px; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSPztTUq8fWi1YoOhCXBOjdVsJqUhmerADqqNwTwoo2N4f7XpFLqHP3ynlO52KHxNT8vyc51hUheb55SGTgl4tzduG93BAiT41ZaojJTwKCLXCUkHJGyu1DCvY7agVm5DvnlAw-f9Lhu1d/s400/Img00036.jpg" border="0" /></p><br /><br /><br /><p>က်က္သေရ အေပါင္းနဲ႔ ခေညာင္းတဲ့ ေဒါင္း ၾကီေပါ့ ........ ။ ဒါေပမယ့္ ေလွာင္အိမ္ထဲမွာ ၿဖစ္ေန ရွာတယ္ဗ်ာ ။ သံဇကာ ကို ေဖာက္ထြက္ ၿပီး ၊ သူဘယ္လို ပ်ံသန္းမယ္ဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္ ေတြး ၾကည့္ေနမိတယ္ ။</p><br /><br /><p>* * * *</p><br /><p><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5302860191635969986" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 240px; CURSOR: hand; HEIGHT: 320px; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgb1v729ms9HluKZy90zhHNrwkzPsbetJoB9SBVukDeMjPP1BcI0ox44wmO1e3cWXvXJFvFXEsrWAVM7ih3Ur07Pk6tSlDxwRiQ8AAqwnPhtr82gii2UEJ0_gpkSfOXj8YOXOL3yhaHPHQZ/s400/Img00040.jpg" border="0" /></p><br />ဒါကေတာ့ ကန္ေတာ္ၾကီးထဲမွာ ၾကံဳသလို လိုက္လံ ေတာင္း ၿပီး စားေသာက္ေနထိုင္ အသက္ရွင္ရရွာတဲ့ ။ အနာဂါတ္ရဲ႕ ၾကယ္ပြင့္ေလးေတြ ေလ ။ အနာဂါတ္ရဲ႕ ၾကယ္ပြင့္ေလးေတြ ............. ။<br /><br /><p><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5302860800572718626" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 240px; CURSOR: hand; HEIGHT: 320px; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiit8STEhIeSJRwOV5D_8nyptLBItY5G2I2l-FhO4EpSFVfy4rOo-IGdAJIs7O0YEKcW47pc_ux7zTk2ExKSMt_X4f4XOsocVSR3-zQhlzJxU-8zmBAJCbksMwfhqNVWpaPbdYOY0sR2o33/s400/Img00041.jpg" border="0" /></p><p>သူကေလးကို ေသခ်ာၾကည့္ ၊စကားေတြ ေၿပာေနရွာတယ္ ။ နားေထာင္ ေပးလိုက္ၾကပါဗ်ာ ။ ရင္နဲ႔ ခံစားၿပီး နားေထာင္ၾကည့္လိုက္ ၾကပါခင္ဗ်ာ ။</p><p></p>ေမာင္ရွင္းသန္႕http://www.blogger.com/profile/04615190889651285755noreply@blogger.com14tag:blogger.com,1999:blog-2787331821702231283.post-69281229853253214482009-02-02T10:05:00.001+06:302009-02-02T10:21:20.244+06:30ၿခင္တစ္ေကာင္ ဧ။္ မွာတမ္း<span style="font-family:Zawgyi-One;">တစ္ေန႔သ၌ ကၽြႏု္ပ္သည္ ေၿမနီကုန္း ရွိ ခပ္ခ်ာခ်ာ လက္ဖက္ရည္ ဆိုင္တြင္ ထိုင္မိေလဧ။္ ။ ၎ ဆိုင္တြင္ တၿခား စားစရာ မ်ားမ်ား မရွိ ။ နံၿပားနဲ႔ ခ်စ္တီးမုန္႔ တခ်ိဳ႕သာ ရွိဧ။္ ။ <o:p></o:p></span><p></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-family:Zawgyi-One;"><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-family:Zawgyi-One;">သို႔ႏွင့္ လက္ဖက္ရည္ တစ္ခြက္ နဲ႔ နံၿပား တစ္ခ်ပ္ မွာယူ စားသံုးရင္း၊ အလင္းေရာင္ မွိန္ပ် ေသာ ေခ်ာင္တစ္ခု တြင္ ဇိမ္ယူ ေန ခဲ့ ဧ။္ ။<span style=""> </span>တ ၀ီ၀ီ<span style=""> </span>ၿဖင့္ ပ်ံသန္း ေနေသာ ၿခင္မ်ား ကလည္း ကၽြႏု္ပ္ နည္း တူ ဇိမ္ယူ လိုဟန္ ရွိ ဧ။္ ။ ယင္းၿခင္တို႔ မူကား ကၽြႏု္ပ္ ဧ။္ ေသြးကို ေသာက္သံုး၍ <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-family:Zawgyi-One;">ဇိမ္ယူ ၾကေလကုန္ ဧ။္ ။ <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-family:Zawgyi-One;"><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-family:Zawgyi-One;">ထို သို႔ ေသြးစုတ္ေနေသာ ၿခင္ သတၱ၀ါမ်ားကို သည္းမခံ ႏိုင္ေတာ့ ၍ တစ္ေကာင္ေသာ ၿခင္ကို<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-family:Zawgyi-One;">အမွတ္တမဲ့ ရိုက္သတ္ မိေလ ဧ။္ ။ ၎ ၿခင္<span style=""> </span>သည္ ၿခင္သက္တမ္း ၄ ရက္မွ်ပင္ ရွိဟန္ တူ ဧ။္ ။ ပ်ိဳရြယ္ေသာ ၿခင္မတစ္ေကာင္ ၿဖစ္ေလဧ။္ ။<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-family:Zawgyi-One;"><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-family:Zawgyi-One;">ၿခင္ သူငယ္ သည္ ခ်က္ခ်င္း မေသဆံုးဘဲ အသက္ ငင္ ေနေလဧ။္ ။ တိုးတိုးၿငင္းၿငင္း ေလး ေၿပာေနသံကို လည္း ကၽြႏု္ပ္ ၾကားလိုက္ရဧ။္ ။<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-family:Zawgyi-One;"><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-family:Zawgyi-One;"><span style=""> </span>“ ခင္ဗ်ားၾကီး….. က်ဳပ္ကို ဘာလို႔ ရိုက္သတ္ရတာ လဲ ။ လူ ၿဖစ္ၿပီး လူမဆန္စြာ ရိုက္သတ္တယ္ ” <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-family:Zawgyi-One;">ၿခင္သူငယ္မက အသက္ငင္ရင္း တစ္လံုးခ်င္း ေၿပာေနေလဧ။္ ။ <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-family:Zawgyi-One;"><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-family:Zawgyi-One;">“ ေဟ့ေကာင္ ၿခင္…… မင္းက ဘာၿဖစ္လို႔ ငါ့ကို စကိုက္လည္း ၊ မင္းတို႔အကိုက္ခံရ ရင္ ဘာၿဖစ္တယ္ဆိုတာ မသိဘူးလား ။ ငါတို႔ မွာ မင္းတို႔ တံေတြးေၾကာင့္ အဖုအပိန္႔ ၿဖစ္ တာက<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-family:Zawgyi-One;">သိပ္မေၿပာပ ေလာက္ဘူးကြ ။ ဒါေပမယ့္ အခက္မသင့္ရင္ ငွက္ဖ်ားတို႔ ၊ ေသြးလြန္တုတ္ေကြးတို႔ ၿဖစ္ရင္ ဘယ္လုိလုပ္မလဲ ၊ မင္း တာ၀န္ယူၿပီး ေဆးကု ေပးမွာလား၊”<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-family:Zawgyi-One;">ကၽြႏု္ပ္လည္း စိတ္ဆိုးၿပီး ၿပန္ေမးလိုက္ ေလဧ။္ ။ <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-family:Zawgyi-One;"><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-family:Zawgyi-One;">ထုိအခါ ၿခင္သူငယ္မက “ ဟားး ဟားးးးး ခင္ဗ်ားၾကီးေတာ္ေတာ္ ရယ္ ရတာပဲ ။ ခင္ဗ်ား ေရာဂါၿဖစ္မွာေတာ့ ေၾကာက္တတ္တယ္ ။ က်ဳပ္ေသမွာကို ေတာ့ လ်စ္လ်ဴရွဳ ထားတယ္ေပါ့ေလ။<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-family:Zawgyi-One;">ဟုတ္စ ” <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-family:Zawgyi-One;"><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-family:Zawgyi-One;">“ ေအး…. ဟုတ္တယ္ကြာ… မင္းတို႔ရွိေနရင္ လည္း ဘာအက်ိဳးရွိမွာ မို႔လို႔ မင္းက အသက္ရွင္ခ်င္တာလဲကြ ၊ ဟင္ !<span style=""> </span>။ မင္းတို႔ ေကာင္ေတြက ေလာကထဲ ကို ဒုကၡေပးဖို႔<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-family:Zawgyi-One;">သက္သက္ ပဲ ေရာက္လာခဲ့တာ… ။ ေလာကအက်ိဳး သယ္ပိုးဖို႔ ေရာက္လာတယ္ေအာင့္ေမ့လုိ႔လား ကြ ”<span style=""> </span>ကၽြႏု္ပ္လည္း ကၽြတ္ စပ္စပ္ နဲ႔ ၿပန္ေမးလိုက္ ဧ။္ ။<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-family:Zawgyi-One;"><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-family:Zawgyi-One;">“ လုပ္ၿပန္ၿပီ … ခင္ဗ်ားၾကီး က တကယ့္ အၿမင္က်ဥ္း တဲ့ လူပဲ ။ ခင္ဗ်ားေၿပာတဲ့ ေလာကအက်ိဳး ဆိုတာ ဘာကိုေၿပာတာလဲ ။ ခင္ဗ်ားတို႔ လူေတြအက်ိဳး ကို ေလာက <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-family:Zawgyi-One;">အက်ိဳး လုိ႔ အမည္တပ္ခ်င္တာလား ။ မွ်မွ် တတ စဥ္းစား ၾကည့္ပါ အံုးေလ… ။ ”<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-family:Zawgyi-One;"><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-family:Zawgyi-One;">ၿခင္သူငယ္မ ဧ။္ စကားေၾကာင့္ ကၽြႏု္ပ္ အနည္း ငယ္မွ် ေတြေ၀ သြား ဧ။္ ။<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-family:Zawgyi-One;"><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-family:Zawgyi-One;"><span style=""> </span>ၿခင္သူငယ္မက ဆက္ေၿပာေလ ဧ။္ … <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-family:Zawgyi-One;"><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-family:Zawgyi-One;">“ က်ဳပ္တို႔ ၿခင္ေတြမွာ ခင္ဗ်ားလို႔ အားအားယားယား လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာ ဇိမ္ခံ ေနတဲ့ အခ်ိန္မရွိဘူး။ သက္တမ္း ၇ ရက္ ေလာက္အတြင္းမွာ<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-family:Zawgyi-One;">ၿခင္မ်ိဳးဆက္မၿပဳန္းတီးေအာင္ သားေဖါက္ရ တယ္ ။ အဲဒီလို သားေဖါက္ဖို႔ အတြက္ လိုအပ္တဲ့ေသြးေတြကို ခင္ဗ်ားတို႔<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-family:Zawgyi-One;">လို သတၱ၀ါ ေတြဆီက ေနယူရတယ္ ။ ဒါေၾကာင့္ ေသြးစုတ္ရတာ ။ ခင္ဗ်ားတို႔ေတြ အက်ိဳးယုတ္ ပါေစေတာ့ ဆို တဲ့ ရည္ရြယ္ ခ်က္နဲ႔ စုတ္တာမဟုတ္ဘူး ။ လိုအပ္လို႔လုပ္တာ ။<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-family:Zawgyi-One;">ဒါက လည္း က်ဳပ္တို႔ ၿခင္မ်ိဳးဆက္အတြက္ လုပ္သင့္ လုပ္ထိုက္လို႔ လုပ္ရတာခ်ည္းပဲ ။<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-family:Zawgyi-One;">က်ဳပ္လုပ္တဲ့ ေသြးစုတ္ ၿခင္း အလုပ္ ဟာ ၿခင္ေတြအတြက္ အက်ိဳးၿဖစ္ထြန္းဖို႔<span style=""> </span>လုပ္တယ္<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-family:Zawgyi-One;">ဆိုတာ မွားလား !<span style=""> </span>ေနာက္ၿခင္ မ်ိဳးဆက္ ေတြအတြက္ က်ဳပ္တို႔ မွာ တာ၀န္ ရွိတယ္ ။<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-family:Zawgyi-One;">တကယ္လို႔ က်ဳပ္တို႔က ေသြးမစုတ္ပဲ မ်ိဳးမပြားပဲ ေနရင္ က်ဳပ္တို႔ တာ၀န္မေက် ရာ မေရာက္ဘူးလား ! ။ ကိုယ့္ လူ …. ၿခင္ေတြဘက္က လည္း လွည့္ေတြးေပးပါအံုး ”<span style=""> </span>။<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-family:Zawgyi-One;"><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-family:Zawgyi-One;">“ ဒီလုိ ဆိုရင္ … မင္းကို ငါ က ရိုက္လိုက္တဲ့ ကိစၥ မွာ ၊ ငါမွားတယ္လို႔ မင္းက ဆိုခ်င္တာလား” <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-family:Zawgyi-One;">ဟု ကၽြႏု္ပ္က ေမးလိုက္ေလဧ။္ ။ <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-family:Zawgyi-One;"><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-family:Zawgyi-One;">“ မွန္တာေပါ့ ၊ ခင္ဗ်ား လံုး၀ မွားခဲ့တယ္ ။ ခင္ဗ်ားရဲ႕ စိတ္အေႏွာက္အယွက္ၿဖစ္မွဳ တစ္ခုအတြက္ နဲ႔<span style=""> </span>တပါးသူ ဘက္ ကိုမၾကည့္ ဘဲ စိတ္လိုက္မာန္ပါ လုပ္ခဲ့တာပဲ ။ဒါသိပ္မွားတာေပါ့ ။ ခင္ဗ်ားက ကိုယ့္အမွားကို ကိုယ္ ၀န္မခံပဲ "ေလာကအက်ိဳး<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-family:Zawgyi-One;">ဖ်က္ဆီးေနပါတယ္" ဆိုတဲ့ ပုဒ္မ ၾကီးတပ္ၿပီးေတာင္ စြတ္စြဲလိုက္ေသးတယ္။ ”<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-family:Zawgyi-One;"><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-family:Zawgyi-One;">အသက္ရွဴ ၾကပ္ေန ေသာ ၿခင္သူငယ္က စကား တစ္ေထာက္ နားေနလိုက္ေသးဧ။္ ။ <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-family:Zawgyi-One;"><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-family:Zawgyi-One;">အနည္းငယ္ ေနသာ ေတာ့မွ ဆက္ေၿပာေလ ဧ။္ ။<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-family:Zawgyi-One;">“ ခင္ဗ်ား ရဲ႕ လုပ္ရပ္က ဘယ္ရွဳေထာင့္က<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-family:Zawgyi-One;">ၾကည့္ၾကည့္ မွား တယ္ ။ ဘာသာေရး ရွဳေထာင့္က ေၿပာရအံုးမလား ။ ခင္ဗ်ားဟာ ပါဏာတိပါတ ကံ က်ဴးလြန္ ထားတယ္ ၊ သတၱ၀ါ အေပၚမွာ ကိုယ္ခ်င္းစာ စိတ္ကင္းမဲ့စြာနဲ႔ ရိုက္ခဲ့တယ္ ။ လူမွဳေရးရွဳေထာင့္က ေၿပာရအံုးမလား ။ ခင္ဗ်ားဟာ အင္အား နည္းတဲ့ သူအေပၚမွာ အႏိုင္က်င့္တာပဲ ။<span style=""> </span>ဒီမယ္… ကိုယ့္ လူ …. ခင္ဗ်ား ဟာ ကိုယ့္အမွားကို<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-family:Zawgyi-One;">ဖံုးကြယ္ခ်င္တာနဲ႔ တဖက္ကို ႏိုင္လြန္မင္းထက္ မဟုတ္တမ္း တရားေတြ လာေၿပာေနတာပဲ၊<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-family:Zawgyi-One;">ဘာလဲ ! ကိုယ့္ အမွားကို ၀န္ခံဖို႔ ၀န္ေလးေနတာဟုတ္လား ။ ”<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-family:Zawgyi-One;"><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-family:Zawgyi-One;">ဒီၿခင္သူငယ္မက အေထာက္အထား အခိုင္အလံုနဲ႔ မွာတမ္းတစ္ေစာင္ကို ဖတ္ေနသည့္အလား ။<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-family:Zawgyi-One;"><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-family:Zawgyi-One;">ကၽြႏု္ပ္ ဘက္မွ တုန္႔ၿပန္မွဳ အားေပ်ာ့ သြားသည္မွာ အမွန္ပင္။<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-family:Zawgyi-One;">“ ငါ့ က်န္းမာေရးအတြက္ ငါ့ကိုယ္ ငါ ကာကြယ္ တယ္လို႔ ေၿပာလုိ႔မရဘူးလား ”<span style=""> </span>အင္းအားမပါေသာ ေမးခြန္းတစ္ခု ၿခင္သူငယ္ ထံ တင္ သြင္းလိုက္ရဧ။္ ။<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-family:Zawgyi-One;"><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-family:Zawgyi-One;">“ ကာကြယ္တယ္………. ဟုတ္စ! ။ ကာကြယ္ တယ္ဆိုတာ ခင္ဗ်ားက ဘယ္လုိ ခံယူထားတာလဲ ။ ကိုယ့္အတြက္ အႏၱရာယ္ မၿဖစ္ရံု ကာကြယ္ မွာ မဟုတ္ဘူးလား ။ တစ္ဖက္သား<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-family:Zawgyi-One;">နစ္နစ္ နာနာ ၿဖစ္မွ ကာကြယ္ တာ အထေၿမာက္မယ္လို႔ ခံယူထားတာလား။ ဒီမယ္ …… <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-family:Zawgyi-One;">ကိုယ့္လူ အခု က်ဳပ္က ေသရေတာ့မယ္သူ ၿဖစ္ေနၿပီ..။ က်န္ရစ္ခဲ့တဲ့ ခင္ဗ်ား စိတ္ထိ ခိုက္<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-family:Zawgyi-One;">ေအာင္ေၿပာေနတာမဟုတ္ဘူး ။ အတက္ႏိုင္ဆံုး အၿမင္ေတြ တည့္မတ္ေအာင္ေၿပာေနတာ ပါ ။<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-family:Zawgyi-One;">ပထမဆံုး ခင္ဗ်ား ေခါင္းစဥ္တပ္ ခဲ့တဲ့ "ေလာကအက်ိဳး သယ္ပိုးတယ္"<span style=""> </span>လို႔ေၿပာရင္ မမွားေလာက္ပါဘူး ေနာ္……… ”<span style=""> </span>တဲ့<span style=""> </span>။<span style=""> </span>ခံယူခ်က္ အၿပည့္နဲ႔ စကားကို ဆိုေလဧ။္ ။<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-family:Zawgyi-One;"><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-family:Zawgyi-One;">“ က်ဳပ္ေသသြား ၿပီးတဲ့ေနာက္ပိုင္း မွာ ခင္ဗ်ား ရဲ႕ တကိုယ္ေကာင္းဆန္ စြာလုပ္တဲ့ လုပ္ရပ္ ကို အၿမင္မွန္ ရခဲ့တယ္ ဆိုရင္ ၊ က်ဳပ္ေသ တာအက်ိဳးမယုတ္ပါဘူး ” <span style=""> </span>ၿခင္သူငယ္မ မွာ ေတာ္ေတာ္ ပင္ပန္း ေနေလဧ။္ ။ စကားအရွည္ ၾကီးေၿပာႏိုင္ဖို႔ အေတာ္ အားယူ ေနရရွာ ဧ။္ ။<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-family:Zawgyi-One;"><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-family:Zawgyi-One;">“ က်ဳပ္ ေနာက္ဆံုး ေၿပာခ်င္တာက………. ခင္ဗ်ား… ကိုယ့္ကို ကိုယ္ မလိမ္ မညာ ပဲ ၊ ေတြးေတာ စဥ္းစား တတ္တဲ့အက်င့္ ေမြးပါ ။ ကိုယ့္ အၿပစ္ လြတ္ေအာင္ ဆိုၿပီး ဥပေဒေတြ ပုဒ္မေတြ ေလွ်ာက္ မတပ္ ၿပပါနဲ႔ ။ စိုးရြားတဲ့ လုပ္ရပ္ ေတြက ခင္ဗ်ားကိုယ္ ခင္ဗ်ား ညာလို႔မရဘူးဆိုတာ<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-family:Zawgyi-One;">သိ ေအာင္လုပ္ပါ ။ ကိုယ့္ အမွား ကို ၀န္ခံဖို႔ သတိၱ မေၾကာင္ပါနဲ႔ ။ ကိုယ့္ကို ကိုယ္ လိပ္ၿပာသန္႔ေအာင္ ေနပါ …….. ” <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-family:Zawgyi-One;"><span style=""> </span>ေၿပာလုိ႔ ၿပီးဟန္ မေပၚေသးဘူး ။ ဒါေပမယ့္ အသက္ရွဴ မရေတာ့ဘူးလားမသိ။ ပါးစပ္ လွဳပ္ရံုသာ ရွိေတာ့ဧ။္ ။ <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-family:Zawgyi-One;"><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-family:Zawgyi-One;">ၿခင္သူငယ္မ ၿငိမ္သက္သြားပါ ၿပီ ။ မွာတမ္းတစ္ ခုကို ကၽြႏု္ပ္အား ဖတ္ၿပ သြားေလဧ။္ ။ <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-family:Zawgyi-One;"><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-family:Zawgyi-One;">ကၽြႏု္ပ္ လည္း အေၿပာင္း အလဲ တစ္ခု ၿဖစ္သြား သည္ ။ မိမိ ကိုယ္ကို တည့္မတ္ သြားသလို ခံစားလိုက္ရသည္ ။ တစ္ခ်ိန္ထဲမွာပဲ ၀မ္းနည္းသလို အေငြ႔အသက္ ၿဖစ္လာသည္ ။ မွားေလၿပီ….. လို႔ သိ ေရာ့လား……. ။ <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-family:Zawgyi-One;"><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-family:Zawgyi-One;">ၿခင္သူငယ္မ ေရ…… ကၽြႏု္ပ္ ေက်နပ္စြာ ၀န္ခံပါ ဧ။္ “ ငါ မွားခဲ့ေလၿပီ……. ငါမွား တာ ေသခ်ာသြားၿပီ ……. ဘယ္လို ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ရိုက္သတ္ ခဲ့တယ္ဆိုတာ ငါ အသိဆံုး ။ ငါ့ စိတ္ ကသိကေအာင့္ ၿဖစ္တာ တစ္ခုတည္း ေၾကာင့္ ရိုက္သတ္ခဲ့မိတယ္ဆို တာ သိပါၿပီ ။ ငါ ၀န္ခံပါ ၿပီ ……. </span><span style=";font-family:Zawgyi-One;font-size:100%;" >”<span style=""> </span>။<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Zawgyi-One;font-size:100%;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Zawgyi-One;font-size:100%;" >ကၽြႏု္ပ္လည္း လက္ဖက္ရည္ ဆိုင္ ထဲက ထြက္ဖို႔ ၿပင္လုိက္ေလေတာ့ ဧ။္ ။ စားပြဲထိုး အား က်သင့္ေငြ ေပးၿပီးေနာက္ ဆိုင္မွ ထြက္ခြာခဲ့ပါသည္ ။ <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Zawgyi-One;font-size:100%;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Zawgyi-One;font-size:13;" ><span style="font-size:100%;">ၿခင္သူငယ္မဧ။္ ရုပ္ေလာင္း မူကား တိတ္ဆိတ္စြာ လဲေလ်ာင္း က်န္ရစ္ခဲ့ေတာ့ ေလ သတည္း ။</span><span style="font-size:100%;"> </span><span style="font-size:100%;">။ </span><o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Zawgyi-One;font-size:13;" ><o:p> </o:p></span></p>ေမာင္ရွင္းသန္႕http://www.blogger.com/profile/04615190889651285755noreply@blogger.com23